کوبا: آمریکا آماده استفاده از نیروهای ویژه در ونزوئلا می‌شود
وزارت امور خارجه کوبا گزارش می‌کند که نیروهای ویژه آمریکا وارد کارائیب شده‌اند. کوبا این حرکت را نشانه آماده شدن ایالات متحده به‌منظور مداخله در ونزوئلا تحت پوشش کمک های بشردوستانه می‌داند.
کوبا برآن است که ورود نیروهای ویژه ارتش آمریکا در فرودگاه‌های مختلف کارائیب در نزدیکی ونزوئلا را ثبت کرده است. یک بیانیه وزارت امور خارجه کوبا در روز چهارشنبه گفته است که در فاصله بین ۶ تا ۱۰ فوریه هواپیماهای حمل‌و‌نقل نظامی آمریکا به فرودگاه رافائل میراندا در پرتوریکو و به‌سوی پایگاه نیروی هوایی سان ایزیدرو در دومینیکن و سایر نقاط استراتژیک در جزیره کارائیب در تردد بوده‌اند.
وزارت خارجه کوبا می‌گوید این هواپیماها از پایگاه‌های نظامی آمریکا که مورد استفاده عملیاتی نیروهای ویژه و تفنگداران دریایی است پرواز کرده‌اند. آمریکا از این نیروها برای عملیات مخفی، از‌جمله علیه رهبران دیگر کشورها، استفاده می‌کند. این مطلب را وزیر امور خارجه کوبا برونو رودریگوئز در توئیت خود نیز نوشته است.
در ادامه بیانیه وزارت امور خارجه کوبا آمده است که ایالات متحده آمریکا به بهانه بشردوستانه و به‌عنوان وظیفه محافظت از غیرنظامیان و مردم عادی، تحت حمایت بین‌المللی در پی ایجاد «راهرویی انسان‌دوستانه» با زور و خشونت است.
در رابطه با بحران ونزوئلا، کوبای سوسیالیست، همانند دولت های بولیوی و نیکاراگوئه، در کنار پرزیدنت نیکلاس مادورو ایستاده است. در مقابل، سایر کشورهای آمریکای لاتین همراه با ایالات متحده آمریکا حامی رئیس‌جمهور موقت خود‌خوانده خوان گوآیدو می‌باشند.
***
براساس گفته‌های دان کوالیک (Dan Kovalik) پروفسور حقوق بشر، آمریکا خواهان منابع انرژی ونزوئلاست و برای این منظور حتی آماده است تا در آنجا دست به مداخله نظامی بزند. اگر رئیس‌جمهور مادورو (Maduro) سقوط کند، باید منتظر یک حکومت دست راستی دیگر در آمریکای لاتین بود.
علی اوتسکُک (Ali Özkök) از سایت RT Deutsch با کارشناس آمریکای لاتین، دان کوالیک (Dan Kovalik) که پروفسور حقوق بشر در دانشکده حقوق دانشگاه آمریکایی پیتزبورگ و ستون‌نویس RT بین‌المللی است، گفت‌و‌گویی انجام داده است.
آمریکا در ونزوئلا کودتایی را علیه رئیس‌جمهور مادورو (Maduro) آغاز کرده است. آیا این اقدام شکست خورده است، یا به‌رسمیت شناختن گوآیدو (Guaido) تنها گام اول در راه سرنگونی مادورو می‌باشد؟
من فکر می‌کنم که این اولین گام آمریکا در راه سرنگونی مادورو است. احساس من اینست که ایالات متحده آمریکا از هرآنچه که در قدرت دارد برای تسهیل تغییر رژیم در ونزوئلا استفاده خواهد کرد. آمریکا حتی ممکن است مایل به مداخله نظامی باشد، هرچند که به باور من چنین گزینه‌ای یک دیوانگی است.
چندین کشور عضو اتحادیه اروپا، از‌جمله فرانسه، آلمان، انگلیس و اسپانیا گوایدو را به‌عنوان رئیس‌جمهور موقت به‌رسمیت شناخته‌اند. این حرکت تا چه اندازه در ثبات دولت مادورو تاثیر خواهد داشت؟
این اقدام، دولت و کشور ونزوئلا را دچار بی‌ثباتی می‌کند. سیاست‌هایی که کشورهای غربی در پیش گرفته‌اند به مسائلی چون نگرانی و ترس از جنگ داخلی، دامن می‌زند.
نشانه‌هایی از جابجایی نیروهای نظامی از کلمبیا و برزیل به مرزهای ونزوئلا وجود دارد. رئیس‌جمهور آمریکا پرزیدنت ترامپ هم مداخله نظامی را رد نکرده است. خطر جنگ تا چه اندازه است؟!
من فکر می‌کنم که خطر جنگ افزایش قابل‌توجهی یافته است. منظورم خطر جنگ از طریق کارگزارانی چون برزیل یا کلمبیا و همچنین مداخله مستقیم آمریکا در ونزوئلاست. در‌واقع تمامی اینها در خدمت امکان یک جنگ داخلی بزرگ در ونزوئلاست. وضعیت بسیار شکننده است و از همین رو خیلی خطرناک.
ذخایر عظیم انرژی تا چه اندازه می‌تواند انگیزه سرنگونی مادورو باشد؟
فکر می‌کنم تنها کاری که باید بکنیم شنیدن حرف‌های جان بولتون مشاور امنیت ملی پرزیدنت ترامپ است. ذخایر انرژی دلیل اصلی فشار برای تغییر رژیم در ونزوئلاست. بولتون نظراتش را بسیار واضح تشریح می‌کند. او می‌خواهد که کمپانی‌های انرژی آمریکایی کنترل ذخایر انرژی ونزوئلا را در دست گیرند. علاوه بر اینها باید دانست که، ونزوئلا نه تنها دارای بزرگ‌ترین ذخایر نفتی دنیاست، بلکه یکی از کشورهایی است که وسیع‌ترین ذخایر طلا و کولتان (Gold) و (Koltan) را در خود دارد. محدوده مواد اولیه در ونزوئلا بسیار جامع است. بدون تردید این دلیل اصلی است.
بر‌می‌گردم به حرف‌های نوام چامسکی در سال ۲۰۰۳ و قبل از جنگ عراق که گفت ایالات متحده آمریکا به یک کشور عربی حمله نمی‌کرد که فاقد منابع غیر قابل اجتناب باشد. همین امر در مورد ونزوئلا نیز صادق است. اگر این کشور چنین منابع عظیمی نداشت، ایالات متحده آمریکا حتی نگاهی هم به آن نمی‌انداخت.
پیآمد سرنگونی دولت ونزوئلا در تعادل سیاسی آمریکای لاتین چه خواهد بود؟
چنانچه مادورو سرنگون شود، گردش به راستی که در حال حاضر در میان دولت‌های آمریکای لاتین شاهد آن هستیم، به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای تقویت گردیده و استحکام خواهد یافت. در نوبت بعدی، رژیم‌هایی چون نیگاراگوئه و کوبا قرار دارند که برای تغییر مورد تهدید واقع می‌شوند.
سناتور ایالات متحده آمریکا مایکل روبیو یکی از پُر‌سر‌و‌صداترین سیاستمداران آمریکایی است که خواهان سرنگونی دولت ونزوئلاست. چه نقشی را دیاسپورای (Diaspora) آمریکای لاتین در تصمیمات واشنگتن بازی می‌کند؟
به‌طور خاص، اقلیت کوبایی ایالات متحده برآن است تا نقش هادی و مهمی را در سیاست‌های ایالات متحده آمریکا در رابطه با آمریکای لاتین ایفا کند؛ و این تا آنجا پیش می‌رود که خواهان یک سیاستِ مداخله‌جویانهِ تهاجمیِ نظامی است. گروه کوچکی از کوبایی‌هایی که عمدتا در میامی زندگی می‌کنند، در رابطه با سیاست خارجی آمریکا در آمریکای لاتین از قدرت بسیار زیادی برخوردارند.
روسیه، چین، ایران و ترکیه از‌جمله تأثیر‌گذارترین بازیگران بین‌المللی هستند که آشکارا از مادورو پشتیبانی می‌کنند. آیا این بلوک به اندازه کافی تواناست تا از مادورو در مقابل ایالات متحده آمریکا و متحدان آن حفاظت کند؟
این کشورها همه در مناطق خود قدرت‌های بزرگی هستند، ولی در عین‌حال از نیمکره غربی بسیار دور می‌باشند. بنابراین تصور اینکه بتوانند به‌طور پایدار ونزوئلا را از دست‌درازی‌های آمریکا محافظت کنند، بسیار دشوار به‌نظر می‌رسد.
ونزوئلا به ترکیه طلا می‌فرستد. ترکیه کشوری که عضو ناتو می‌باشد، به ونزوئلا مواد غذایی و کمک‌های بشردوستانه صادر می‌کند. این همکاری با اردوغان که کودتای نافرجام سال ۲۰۱۶ را پشت سر دارد برای مادورو از چه اهمیتی برخوردار است؟
رابطه مابین ونزوئلا و ترکیه بسیار با‌اهمیت و قابل توجه است. نیکولاس مادورو برای حفظ یک رابطه مثبت سخت تلاش کرده است. من فکر می‌کنم که ونزوئلا گام بسیار هوشمندانه‌ای در جهت تقویت موقعیت بین‌المللی خود برداشته است. ترکیه در حال تبدیل شدن به یکی از شرکای کلیدی کاراکاس است.