نتیجه سیاست نئولیبرالی که از زمان مارگارت تاچر آغاز شده است، بدتر شدن خدمات عمومی است که اکنون در مدارس و مراقبت پزشکی در حال فروپاشی دیده می شود.
دولت محافظه کار نئولیبرال ، در حال تلاش برای ایجاد یک شرایط جدید هست که تمام سیاست هایی که استانداردهای زندگی را پایین می اورند، حتی شتاب گرفته اند. دولت یک سری قوانین اقتدارگرا را برای پلیس در استفاده از زور و محدود کردن اعتراضات تصویب کرده است و به دنبال ممنوعیت اعتصاب است. تخریب خدمات عمومی هم به منظور هموار کردن راه برای خصوصی سازی بیشتر و هم برای کاهش انتظارات شهروندان از دولت در زمانی است که سرمایه داری دیگر نمی تواند افزایش استاندارد زندگی را تضمین کند، است.
بخش عمده ای از این پروژه توسط حزب کارگر حمایت می شود که می گوید می خواهد قوانین پلیس اقتدارگرا را حفظ کند و از سرمایه گذاری لازم در خدمات عمومی خودداری کند.
از انجا که استانداردهای زندگی مردم همچنان کاهش می یابد، نئولیبرالیسم احتیاج به یک آدرس غلط دارد تا خشم مردم را به سمت گروهای ضعیف مهاجران و پناهندگان کانالیزه کند. محافظه کاران دست راستی انگلیس همراه با دیگر کشورهای اروپایی، در حال تلاش شکستن قوانینی هست که پس از شکست فاشیسم و ایجاد سازمان ملل متحد برای حمایت از پناهندگان ایجاد شده است.
بیرون رفتن از اتحادیه اروپا اگر توسط یک دولت چپ گرا رهبری می شد، می توانست سیاست های خصوصی سازی 40 سال گذشته را معکوس کند. سازگاری با وضعیت موجود برای چپ فلج کننده است.
انتخاب یک دولت کارگری دست راستی هیچ کاری علیه راست افراطی انجام نخواهد کرد: تنها یک جنبش سوسیالیستی مبارز و اگاه طبقاتی که علت واقعی مشکلات مردم در سرمایه داری و دشمن واقعی را شناسایی می کند، می تواند این کار را انجام دهد.