سخن روز شماره: ۱۶ ( ۱۱ اردیبهشت ۱٣۹۷ )
با درود . من نمیدانم در بین بحثهای تئوریک شما بنده به عنوان یک غیرمارکسیست اجازه دارم وسط بحثهای شما بنویسم یا خیر .
۱- طبق گزارشات برخی رسانه ها عربستان در تدارک اعزام نیرو به سوریه است.
۲- ترکیه قبلا وارد شمال سوریه شده است
۳- ایران بنوعی در همه مسائل منطقه درگیر است .
۴- چین در قالب طرح توسعه “یک جاده یک کمربند” در حال گسترش نیات خود به کشورهای زیادی در مسیر طرح است
۵- با توجه به گزارشات رسانه ها آمریکا بنا دارد از سوریه خارج شود و با توجه به سوابق پشتیابانی از نیروهای سوپرارتجاعی مانند داعش نیروی خود را برای استقرار وسیعتر “داعشوکراسی ” در شمال و شمال شرقی افغانستان و گسترش آن در کشورهای تاجیکستان و ازبکستان و احتمالا ترکمنستان برای سد کردن طرح “یک جاده -یک کمربند” چین بکار می
برد
۶- روسیه از منافع گازی در قالب جلوگیری از احداث خطوط لوله گازی قطر و احتمالا ایران و منافع ژئواستراتژیک خود در سوریه و شرق مدیترانه حفاظت میکند . (یک مسیر مهم و کوتاه خطوط لوله گاز از بزرگترین منابع گازی در خلیج فارس متعلق به ایران و قطر از کشوره های عراق و سوریه میتواند عبور کند ) بنابرین روسیه به قیمت کمی خواهان تحویل سوریه به غرب نیست .
۷- چین در قالب حفاظت از منافع استراتژیک خود در مسیر ” یک جاده – یک کمربند” اگر قرار باشد نا امنی باشد نا امنی در سوریه را به نا امنی در شمال افغانستان ترجیح میدهد .
۸- مذاکرات “این” و “اون” روسای جمهوری دو کره چشم انداز صلح در بخش جنوبی چین را تقویت کرده است . حرکت استراتژیک چین دور زدن دریا و از شمال شرقی در مرز آسیای میانه است نه جنوب و جنوب شرقی . بنابرین منطقه آسیای مرکزی برای آمریکا و چین و تقابل آنها مهمتر از منطقه کره میشود .
۹- استراتژی امپریالیسم به جان همدیگر انداختن مستقیم ایران و عربستان و ترکیه و احتمالا مصر در مناطق غیر خودی یعنی در سوریه و یا یمن یا عراق و احتمالا در آینده نزدیک در شمال و شمال شرق افغانستان میباشد .
۱۰- اگر تحولات مهم ایران و درون انقلاب را از روز بیست و سه بهمن تا اکنون بطور یکپارچه بنگریم منطقا میرسیم به این نقطه میرسیم که حکومت ایران که تا حدودی فعلا “ناصرگونه” است بعد از رهبر کنونی به احتمال زیاد “سادات گونه” میشود .( تحلیلهای درخشان “۵۷- تا انتهای۶۱” چنین پیش بینیهایی را قبلا کرده است ) . بنابرین خطرحمله مستقیم امپریالیسم مگر در حالتهای خاص و بصورت لوکال و جزئی بسیار کم است . به جای حمله توطئه های گوناگون به جان همدیگر انداختن کشورهای منطقه که همیشه بوده است تقویت میشود .(جنگ ایران – عراق و اشغال کویت توسط صدام و جنگ یمن و برکشیدن طالبان و کشاندن بسیار ظریف نیروهای ترکیه به شمال سوریه از جمله این توطئه هاست ) .
۱۱- وظیفه مبرم آزادیخواهان منطقه در وجه بین المنطقه ای برافراشتن پرچم صلح بین تمام دول و ملل منطقه و همکاریهای اقتصادی صرفنظر از نوع حکومتها و نوع مسائل داخلی آنهاست .این است راه مبارزه با امپریالیسم در لحظه مشخص کنونی .
باعرض خیرمقدم به رفیق رضا.پ و تشکر ازنوشتارِ کوتاه و پرمحتوا، نگاه همه سویه وتحلیل دقیق شما از استراتژی و تاکتیکهای محتمل امپریالیسم درلحظه کنونی که میتواند برسرنوشت جنبش انقلابی جاری در میهن ما تاثیرگذارباشد؛
فقط این نتیجه گیری شما که درلحظه کنونی “خطرحمله مستقیم امپریالیسم مگر درحالتهای خاص و بصورت لوکال و جزئی بسیار کم است”، نکات ناشناخته زیادی را در ذهن امثال من باقی می گذارد. با توجه کابینه جنگی ترامپ و آخرین تغییرات درترکیب کاخ سفید درحال حاضر(قدرت گیری بازها نسبت به کبوترها) وهمچنین توجه به پارامترِ دیوانگی یا دیوانه بازی شخصِ ترامپ مثلا درتجربه اخیر تجاوز به سوریه (درحالیکه هیات کارشناسان منع سلاحهای مرگبار سازمان ملل وارد سوریه شده و میخواست کارش را آغاز کند!)، شاید باید تا 12 ماه می و خروج قطعی امریکا از توافق هسته ای و نوع واکنش اروپا وعربستان واسرائیل ومقامات ایران منتظرماند تا بتوان با خوش بینی قطعی تری به رویدادهای جاری نگریست.
البته به قول رفیق عاصمی باید امروز جنبید و اکنون کاری کرد تا چنین تجربه دردناکی درآینده برای جامعه ومردم ایران پیش نیاید. همانطوری که شما دربند11 نوشتار خود به درستی تحلیل نموده اید، شاید در شرایط و لحظه ضرور، کمک توده ای ها به برپایی کارزاری سراسری و جهانی با فریاد صلح خواهی و نه به جنگ – بویژه با حضور زنان و کودکان- درکشورهای ایران ومنطقه و جهان بتواند خطر تجاوزعریان نظامی به میهن را ازسرِمردم ایران دورکند…
درهمین ارتباط، نظرشما و رفقا را به مضمون مقاله زیر درسایت اورینت فارسی (که در لوموند دپیلوماتیک هم بازتاب یافته) درلینک زیرجلب میکنم:
https://orientxxi.info/magazine/articles-en-farsi/article2400?var_mode=calcul
ویا در سایت لوموند دیپلوماتیک فارسی در لینک زیر:
https://ir.mondediplo.com/article2955.html
بدیهی است که وظیفه توامانِ مردم ایران و درپیشاپیشِ آنها طبقه کارگر وزحمتکشان یدی و فکری ایران بعنوان نیروهای مولد و آفرینش گرِ ثروت (ولی محروم از آن) درعین هشیاری درقبال خطرجنگ امپریالیستی، مبارزه بی امان علیه ارتجاع و استبداد حاکم برای حصول آزادی فعالیتهای صنفی- سیاسی و مطالبه حقوق دمکراتیک برای زندگی بهتر و انسانی تر، که تنها با دستیابی به نظام اقتصادی مترقی وعادلانه و استقرارِحکومتی ملی و دمکراتیک با سمتگیری سوسیالیستی خواهد بود.
دست شما را به گرمی می فشارم – امید