مقاله شماره: ۱۸ ( ۶ اردیبهشت ۱٣۹۷ )
واژه ی راهنما: سیاسی– تئوری
نشانی اینترنتی این مقاله: https://tudehiha.org/fa/5555
براي درك ارزش تاريخي و استه تيك ديالكتيكي مصوبه حزب توده ايران در كنگره ي ششم سال ١٣٩١ كهخواستار «تغيير بنيادين» در ايران است، مي توان از “با پچپچه ي پاييز” كمك گرفت.
زنده ياد احسان طبري مضمون «تغيير بنيادين» را همانجا (٥) «دوران چرخش» مي نامد كه در آن «گردبادخون بر خاك. طوفان نوح در روح» در هستي عيني و ذهني جامعه برقرار است و «رزمي است كه رُستمانشبايستي. بحري است كه سَندبادانَش شايستي ..».
آن جا كه طبري بلافاصله اشاره اي به مقاومت منفي، به نبرد مسالمت آميز در اين شرايط طوفاني مي كند،اشاره، اشاره ي تاييدآميز نيست، شرطي است. شرطي است كه «بدخواهان» خواستار آنند!
«بدخواهان ننگرانند كه تا كي از فشار دشنه بر سينه فرياد برآورم»!
آيا پاسخ طبري نبرد رفيق زنداني در اعتصاب غذا گلرخ ايرايي كه هفتادوچهارمين روز اعتصاب را پشت سرگذاشت تداعي نمي شود؟ تداعي نمي شود كه «رزمي است كه رُستمانش بايستي»؟
توصيف اين «رزم رُستمانه ..» گويا ست:
«و سروشي مي گويد با تمام توان رسَن هاي آينده را بكش تا اين سفية گوهرآمود، از درون موج هاي كف آلودفراتر و فراتر آيد. .. سيمرغ را بال ها از پرواز است»! (٥)
همانجا در بند ٧، انديشه ي فلسفي زنده ياد طبري ديالكتيك استه تيك نبرد طبقاتي را با اسلوب مبارزاتي آن پيوندمي دهد. قانون ديالكتيكي “نفي در نفي”، نويد ادامه ي هستي و زندگي است: «با مشت درشت انساني، گريبانلُعبت ساز را مي گيرم: مرا به صندوق هاي نيستي سرازير مي كن!»
اما نپدار كه اين پايان من است. گرچه «به نبرد مي روم و شمشيرم چوبينه است .. شمشير واژه ها» (٦)، «باخود و عناد خود براي كاري بزرگ به سراي وجود آمده ام. .. خَوَرنَق نيلگون را براي سراسر انسانيت بر پاداشتن؛ از خود به در آمدن؛ در هوس هاي عبث نپوسيدن.» (٧)
«سرِ آن دارم كه غوغايي به راه اندازم. ..
وِرد خود را هزاران بار تكرار كن تا زبانت چوبيه شود، رودها بخشكد، فلبت چون اسفنجي مرده بچروكد.مغزت به خاك و سينه ات به خون بدل شود. از دار لعنت بياويزندت. چشمانت را بر كن و چون وزغي كورجستن كُنان به دنبالشان برو و آن ها را از طلسم شيطان بر حذر دار!» (٨) «دروازة ي شهرهاي ناگشوده رابگشاييم!» (٩) «از پل “عمل” گذشتن . كاري ارزنده را سزنده بودن. ..
جهان را در بوتة عمل مي گدازند و در انبيق عمل تقطير مي كنند.» (١٠)
پس از ترسيم “چگونه پولاد آبديده مي شود”، رفيق طبري انگار از “عسگر” سخن مي گويد تا استه تيك نبردطبقاتي را ترسيم كند: «اين چشم هاي درخشان، اين خطّ نودَميده، اين چهرة آرزومند را ببين كه چنين خود رابه ضربِ دردآور و سوزاننده، به تكانِ سخت خمپاره ها سپرد.
آري، ما از كشور شهيدانيم. از كشور حجله هاي تابناك.
آري، ما از قبيلة رزمندگانيم. از قبيلة سوختگان و ذعال شدگان.
آري، ما شعرهاي بنفش گون خود را بر تابوت ها مي گذاريم.
آري، ما سرهاي سپيد خود را در برابر گورها خم مي كنيم.
آري، ما با مادران سياه پوش بانگ مي كشيم.
آري، ما از سامان آغازيم.
آري، ما به كاروان آينده جويان پيوسته ايم.
شعر در اين ريگ داغ چون خارپشتي مي خزد و ديوانة بوي هراس انگيز خون و دود است. گاه به شورياشك، گاه به طنين سرود، گاه به تركش توپ، گاه به گل آلودي “كارون”.
انسان بودن و ايراني بودن و به دگرگوني ها و شگفتگي هاي انقلاب دل سپردن و خو را مُنادي تاريخ شمردن؟
غريب روزگاري! غريب كاري!
دشمن سنگ دل است، ولي ما مغروريم!» (١١)
نشانی اینترنتی این مقاله: https://tudehiha.org/fa/5555
فرهاد گرامی رفیق بزرگ من فکر میکنم که حزب پر افتخار ما و اتحاد شوروی توسط امپریالیسم بازی خوردند و انقلاب بزرگ مردم ایران توسط خمینی سقط شد کتاب دشمنان غدار “treacherous alliance” تریتا پارسی در باره خرید اسلحه از اسرائیل کمتر از شش ماه پس از انقلاب و امدن ژنرال هویزر به ایران کمتر از دو ماه قبل از انقلاب و صد ها سند و نشانه دیگر حاکی از این فریب بزرگ است لیکن مبارزه بی امان مردم عزیز ما ادامه دارد بدرود
رفیق عزیز محسن
با شما هم نظرم که ما با دشمن غداری روبرو هستیم که از همه ی ترفندهای ممکن سواستفاده می کند. تحریک علنی صدام به حمله به بحرین و سپس حمله به عراق به این بهانه، نمونه ی کوچکی است.
بدون تردید نیروی نو نیز در طول تاریخ، بارها گرفتار چنین ترفندهایی شده است. باید از اشتباه ها آموخت، اما تن به عزایم خوانی نداد. بکوشیم امروز از افتادن در چاله ها دوری کنیم. این است وظیفه روز و برنامه ی در پیش رو.
ممنون برای ابرازنظر
فرهاد