خواستههای یهودیهای تندرو برای جدایی جنسیتی در اسراییل در سال ۱۹۹۷ آغاز شد. وزارت حمل و نقل به پیاده کردن آزمایشی پنج خط اتوبوس در اورشلیم و بنی براک پرداخت. زنان میبایست از در پشتی سوار اتوبوس شوند و در عقب اتوبوس بنشینند و مردان سوار در جلو میشوند و جلو مینشینند. خیلی زود، دهها خط اتوبوس در سراسر اسراییل به جدایی جنسیتی پرداخت. جدایی زنان مردان در گورستانها، هواپیماها، کلینیکهای بهداشتی پیاده میشود.
یکی از برنامههای دولت کنونی به رهبری حزب صهیونیسم مذهبی این است که به نهادهای دولتی و غیردولتی اجازه دهد که از خدمترسانی به زنان “بدپوش” خودداری کنند، یا به پزشکان میگوید که از پیشگیری بارداری زنان و یا درمان پزشکی آنها خودداری کنند.
روزنامه یهودی دیلی فوروارد نوشت که جدایی جنسیتی در اسراییل یک آیین کهن و در روند افزایش است. در بخشهایی از اورشلیم که ارتدوکسهای تندور زندگی می کنند، آگهیهایی که در آن زن به نمایش گذاشته میشود، برداشته میشوند و برخی از سوپرمارکتها ساعت خرید مردان را با زنان جدا کردهاند. برخی از کلینیکها نیز ساعت کاری جداگانهای برای مردان و زنان دارند. “گشت های حیا” زنانی را که در کوچههای حریدیها “بدپوشی” میکنند را آزار میدهند.
مردان یهودی ارتدکس بر این باور هستند که گوش دادن به صدای آواز یک زن حرام است. زنان همچنین اجازه آواز خواندن در برخی از رویدادها، مانند جشن یادبود و در مجلس کنست را ندارند. دانشگاه بار-ایلان گفت که زنان نباید آواز بخوانند، تا به مردان یهودی ارتدکس دهنکجی نشود. شهر سدروت همچنین اجازه آواز خواندن زنان در رویدادها را برای دلجویی از مردان مذهبی نمیدهد. روت بیدر گینزبورگ، رزمنده حقوق زنان، جداسازی زنان در دانشگاههای دولتی را شرمآور خواند.
بر پایه دیدسنجی سال ۲۰۱۰ ، ۳۵ تا ۴۰ درصد از زنان گزارش دادند که در سر کار آزار جنسی شدهاند.
دیدگاهتان را بنویسید