* جلسه شورایعالی کار برای ترمیم قدرت خرید دستمزد، جلسه ای برای تحمیل فقر و فلاکت بی سابقه بر میلیونها خانواده کارگریست
با افزایش سه برابری نرخ دلار نسبت به تابستان سال گذشته و در پی آن، افزایش سرسام آور و غیر قابل کنترل مایحتاج اولیه زندگی، نهادهای دست ساز کارگری و نماینده های آنان در شورایعالی کار، دیروز دوشنبه پنجم شهریور ماه سراسیمه تر از حکومتگران آستین بالا زده و اینبار بدون حضور کارفرمایان بخش خصوصی، دست به برگزاری نمایشی مضحک و نخ نما برای به اصطلاح ترمیم قدرت خرید دستمزد زدند.
آنان علیرغم اذعان به فروپاشی اجتماعی و معیشتی که معنای آن چیزی جز گسترش عمق و دامنه تلاطمات اجتماعی فی الحال جاری و ورود طبقه کارگر به مصافی تعیین کننده با وضعیت جهنمی موجود نیست، در تلاشند تا با فروختن “اذعان دولتیها به ناتوانیها” به عنوان قدمی مثبت به ما کارگران و تاکید بر افزایش بن کارگری، سر و ته خواست بی تخفیف میلیونها کارگر کارد به استخوان رسیده را برای افزایش چندین برابری حداقل مزد به هم آورند.
آنان بی شرمانه تر از همیشه و در شرایطی که میلیونها خانواده کارگری به شکل بی سابقه ای در حال دست و پنجه نرم کردن با هیولای فقر و گرسنگی هستند دست کارشناسان جیره خوار دولتی را نیز از پشت بستند و افزایش نقدی دستمزد ما کارگران را که در صورت تصویب در شورایعالی کار همچون همیشه بسیار تحقیرآمیز و ناچیز خواهد بود باعث افزایش تورم اعلام کردند.
کوته فکری این دارو دسته ضد کارگری آنجاست که آنان در شرایطی که اقتصاد کشور به نحو بی سابقه ای در حال فروپاشی است و تمامی روزنه های امید برای گشایشی اندک در زندگی میلیونها خانواده کارگری با به هیچ انگاشتن مطالبات کارگران و دیگر زحمتکشان از سوی حکومتگران بسته شده است و بر این بستر کارگران ایران هر گونه گشایشی در زندگی و معیشت خود را در تغییر بنیادین اوضاع کنونی می بینند همچنان در صددند تا به سبک و سیاق ۴۰ سال گذشته، با توسل به مسائل نخ نمایی چون گره زدن خطر افزایش تورم به افزایش حداقل مزد، طبقه کارگر ایران را به کنار آمدن با شرایط جهنمی موجود ترغیب کنند.
کارگران و همکاران در سراسر کشور!
علاوه بر تحمیل فقر و فلاکت و سلب حق حیات، اعتصاب، اعتراض و تشکل یابی از ما کارگران توام با نابودی زیر ساختها و صنایع تولیدی کشور و غارت و چپاول صدها هزار میلیارد تومان از دسترنج ما کارگران و ثروتهای اجتماعی در طول چهل سال گذشته، اینک و فقط در مدت کوتاهی با افزایش سه برابری نرخ ارز نسبت به مدت مشابه در سال گذشته و به دنبال آن افزایش چندین برابری هزینه های بقاء ، تمام و هست نیست نبوده ی ما کارگران و مزد بگیران زحمتکش در معرض نابودی کامل و بی چون و چراست.
پاسخ چنین اوضاعی در دستان توانمند ما کارگران و اعتراضات سراسری علیه فقر و فلاکت و گرانی است. چنین اوضاعی هیچ راهی جز دست بردن ما کارگران به اعتصابات و اعتراضات سراسری باقی نگذاشته است.
ما چشم انتظار جلسات ریاکارانه و مضحک افزایش قدرت خرید دستمزد نخواهیم بود. خواست ما بی هیچ تخفیفی افزایش نقدی و فوری حداقل مزد پایه به هفت میلیون تومان در ماه به عنوان قدم اول برای رهایی از فقر و فلاکت است.
ما مسبب اوضاع کنونی کشور نیستیم که امروز بخواهیم تاوان آنرا با تحمیل گرسنگی مطلق بر خانواده هایمان بدهیم. اوضاع کنونی به نحو بی سابقه ای غیرقابل تحمل است. مجلسیان در مقابل چشمان ما کارگران و عموم توده های مردم ایران احترام دزدان و غارتگران دسترنج ما و ثروتهای اجتماعی را نگه میدارند و قوه قضائیه و نمایندگان دولت در هفت تپه و فولاد اهواز و در جای جای کشور با سرکوب اعتراضات بر حق ما کارگران پشت غارتگران به صف شده اند.
آیا راهی جز دست بردن ما کارگران به اعتصابات و اعتراضات متحدانه و سراسری باقی مانده است؟
همبسته تر باد اتحاد و همبستگی سراسری کارگران ایران
اتحادیه آزاد کارگران ایران- ششم شهریور ماه ۱٣۹۷