روشن است که پیشرفت صنعتی و نبرد پیروزمندانه با تهیدستی و بالا بردن سطح زندگی در چین برآیند پیادهکردن درست سوسیالیسم در چین است. ما پیشتر پیشرفت صنعتی و اقتصادی چشمگیری در کشورهایی مانند ژاپن و کره جنوبی دیدهبودیم. آن چه پیشرفت چین را برجسته میکند، پیشرفت همزمان اجتماعی آن است. همزمان با اینکه دستور کار سوسیالیستی حزب کمونیست چین کشور را از اقتصاد کشاورزی به اقتصاد پیشرفته صنعتی دگرگون کردهاست، تنگدستی و تهیدستی را نابود کردهاست و به کاهش نابرابریها کمک کردهاست، نابرابری جهانی افزایش یافته و بخشهای بسیاری در شمال و جنوب جهانی نتوانستهاند دستآورد چنین شگفتانگیزی داشتهباشند. دستآوردهای اجتماعی بزرگ چین برایند نبرد طبقاتی در جامعه است. اگر رهبری پیشرفت صنعتی در دست بورژوازی میبود، چین هیچگاه نمیتوانست در یک دوره زمانی کوتاه یک میلیارد را از زیر خط تهیدستی بیرون آورد.
پس از چالشهای اجتماعی و شکاف طبقاتی که پیامد اصلاح در مرحله نخست بود، نبرد طبقاتی در درون حزب به پیشرفت مارکسیستهای راستین در حزب انجامید. این پیشرفتها جان تازهای به حزب کمونیست چین بخشید و به روندی برای ایستادگی در برابر هواداران بازار آزاد تلنگر زد که در پایان به گزینش شی جین پینگ به رهبری حزب در سال ۲۰۱۲ انجامید.
نگرانیهای شی از شرایط زندگی روستاییان کشور و کمک به کاهش تنگدستی در روستاها و بهبود شرایط زندگی آنها ریشه در این واقعیت دارد که شی یکی از ویژگیهای رهبری خود را آموختههای پرارزش خود از روستاها هنگام دبیرحزبی خود در ژنگدینگ در استان هبی میداند. استان هبی در آن زمان درآمد پایین و زیرساخت های پسمانده داشت که کشاورزی بخش برجسته اقتصاد آن بود.
شی و رفیقان ایدولوژیکش در حزب سه میلیون جوان حزبی را به روستاها فرستادند که تا در پیادهکردن سیاست نبرد با تهیدستی پیشگام باشند که بسیاری از آنها در روند انجام این کار جان باختند.