منبع:R .P
بحران عمیق سرمایه‌داری فرانسه، شدت تنش‌های سیاسی و دشواری رژیم در تثبیت خود را آشکار می‌کند. بحران کنونی مرحله جدیدی از فرسایش ماکرونیسم را نشان می‌دهد که در سال 2017 به‌عنوان راه‌حلی موقت برای فروپاشی سیستم دو حزبی LR-PS مطرح شده بود. ماکرون، به عنوان رهبر «دنیای جدید»، در حالی که تعداد زیادی ضد اصلاحات مهم را تحمیل می‌کند، پایگاه اجتماعی خود را که از ابتدا اقلیتی بود، در اثر مبارزات شدید کارگری و اجتماعی از سال 2016 به شدت تضعیف کرده است. این افول هم‌زمان با تقویت تجمع ملی در سمت راست و فرانسه در سمت چپ بوده است. ظهور سه بلوک در انتخابات پارلمانی ۲۰۲۲، که ماکرونیسم را از اکثریت مطلق محروم کرد، بیانگر این پویایی است که در سال ۲۰۲۴ به‌شکلی بی‌سابقه عمیق‌تر شد و منجر به تشکیل مجلسی بدون اکثریت شد. این وضعیت نه تنها نشانگر بحران سیاسی است بلکه یک نقطه عطف تاریخی برای جمهوری پنجم نیز محسوب می‌شود. چشم‌انداز سیاسی سه‌جانبه کنونی، که به‌طور گسترده مورد بحث قرار گرفته، نمایانگر ناتوانی در ایجاد یک بلوک اکثریتی است که بتواند حکومت پایدار را به رژیم ارائه دهد و خشم کارگران و مردم را کنترل کند.
این وضعیت در زمانی ظهور می‌کند که تضادهای طبقاتی، نه‌تنها تلاش‌ها برای تحول نئولیبرال سرمایه‌داری فرانسه را کند کرده‌اند بلکه ساختارهای میانجی‌گرانه آن را نیز از بین برده‌اند. همان‌طور که در زمان جنبش جلیقه زردها اشاره شد، تهاجم نئولیبرال در سه یا چهار دهه گذشته مجموعه‌ای از مکانیسم‌ها مانند حق رأی عمومی، سیستم احزاب توده‌ای، اتحادیه‌های کارگری، نهادهای مدنی مختلف، و حتی مدارس یا انجمن‌ها را تضعیف و خراب کرده است. به عبارت دیگر، تمام این ساختارها به طبقه حاکم اجازه می‌دهند تا نفوذ خود را مستقل از دستگاه اجبار حفظ کند.