دوره جدید: مقاله شماره: ۱۰۸ (۱۱ اسفند ١٣٩۶)
واژه ی راهنما: سیاسی– تئوری
«سطح رشد اجتماعی را می توان دقیقن با محک جایگاه اجتماعی جنس زیبا بازشناخت» (مارکس، ۱۲ دسامبر ۱۸۶۸)
زن در دیار ما دوباره زایده می شود!
رنگ دوران نبرد رهایی بخش زنان دلاور و فداكار میهن ما!
مادر! بگو كه در تكِ این خانهء خراب
گل های آتشین
در باغ دامن تو چسان رشد می كنند؟
این خواهر و برادر من آیا
شیر از كدام ماده پلنگ گرفته اند؟
بدون تردید هشتم مارس امسال، رنگ خاص خود را دارد. رنگ دوران نبرد رهایی بخش زنان دلاور و فداكار میهن ما را داراست!
گام نخست را ویدا موحدی زن جوان و مادر كودكی خردسال برداشت كه هنوز در زندان است و بسیاری جای خالی او را پر كردند و نبرد را پیش می برند. نبردی كه به نمود نبرد برای رهایی زن از ستم جنسیتی و تحمیل حجاب اجباری به زنان در ایرانِ جمهوری اسلامی بدل شده است.
این نمود اما تنها یك سویه ی این نبرد دلاورانه را تشكیل می دهد. این نبردی است برای رهایی حقوق فردی و اجتماعی تك تك مردم میهن ما از زیر مهمیز سلطه ی ارتجاع مذهبی و اندیشه ی قهقرایی و منسوخ مذهب ارتجاعی. از این رو این نبرد تنها نیست، صدای اعتراض مردم علیه خشونت پلیس كه در چندین ویدئو از صحنه نبردها شنیده می شود به حركت برای دفاع از زنان جسور و دلاور رشد می كند. دیگر ناظران تجاوز به حق زنان در ایران تماشاگران و «عابران» نیستند كه «سردرگمِ هزار غم خرد .. آرام سوی خانه و كاشانه می شدند» (سیاوش كسرایی، تولد)
زنان میهن ما در نبرد رهایی بخش خود تنها نیستند.
مردان نیز با روسری بر چوب و حرکت دادن آن وارد صحنه شده اند. دو نفر از مردان نیز دستگیر شده اند. مبارزات كارگری در سراسر ایران توسعه می یابد. خشم نهفته در شعار طنزگونه ی كارگران مجتمع در اهواز كه ”مرگ بر كارگر، دورود بر ستمگر“ فریاد می زنند، واقعیت نبرد طبقاتی را در ایران واژگونانه بیان نمی كند. حقیقت مضمونی نظام سرمایه داری حاكم و اقتصاد سیاسی آن را بر ملا می سازد. گام انقلابی ای كه راه پایان دادن به شرایط مرگ كارگران را نشان می دهد و می گشاید.
- باید علیه تجاوز پلیس به كمك زنان مبارزی شتافت كه با پذیرش خطر، از منافع دمكراتیك مردم میهن دفاع می كنند؛
- باید رابطه ی نبرد طبقاتی زحمتكشان را با خواست رهایی بخش زنان دلاور نشان داد؛
– برای ایجاد همبستگی میان گردان ها انقلابی گام های واقع بینانه و جسورانه برداریم!
«آسمان بر تو حكم راند، به كثرت باران هایش، و ترا نیمه خواند، زمین بر تو شورید، و ترا انسانی حقیر نامید .. و تو زیستی شكیبا، در انتظار دراز و دردآور خورشید». اكنون انتظار و خشم به حركت فرارویده است. «یك روز چو امروز، خورشید به خانمان آمد .. پرنده ای كوچك، اما خوش آوازء بر پرچین غمین حیاط خانه مان نشست. و در جشن افتتاح عطر باغچه مان، شادمانه خواند، و من خواندم و تو خواندی و آن گاه هم صدا شدیم، و یك صدا خواندیم.» (احسان طبری، قو خورشید را انتظار می كشد)
زنده باد روز هشتم مارس، روز نبرد برای رهایی اجتماعی زن!
زنده باد مبارزه ی دلاورانه زنان ایران علیه حجاب تحمیلی!
زنده باد همبستگی میان مبارزات گردان های متفاوت انقلابی در ایران!