استراتژی ناتو تبدیل اوکرایین به یک سنگر غربی بود.
پرفسور مرشایم (John Joseph Mearsheimer) دانشمند علومسیاسی و استاد دانشگاه شیکاگو برای نشان دادن این ادعا هفت دلیل دارد.
یک- پیش از ۲۴ فوریه ۲۰۲۲ هیچ نشانی از نقشه روسیه برای به دستگیری رهبری اوکرایین و گنجاندن آن در روسیه در هیچ کجا یافت نمیشود. هواداران غرب هیچ نوشتهای یا گفتهای از پوتین در این باره نمیتوانند بیابند.
دو- هیچ نشانی از برنامهریزی و آمادهسازی روسیه برای بنیانگزاری یک دولت دست نشانده در اوکرایین، پرورش رهبران هوادار روسیه در کیف یا انجام کنشهای سیاسی که به گنجاندن اوکرایین در روسیه بینجامد در هیچ جا یافت نمیشود.
سه- نیروهای جنگی فرستاده شده از سوی روسیه به اوکرایین، به آن اندازه نبودند که بتواند برنامه یکی کردن اوکرایین با روسیه را پیاده کنند. گاردین مینویسد که نیروهای روسی صدهزار افسر و سرباز بودند. برای همسنجی آلمان نازی تنها برای به دست گرفتن غرب لهستان که تنها یک سوم اوکرایین است، در سال ۱۹۳۹ ۱،۵ میلیون افسر و سرباز به این کشور فرستاد.
چهار- در ماههای پیش از آغاز جنگ، روسیه تلاش کرد تا راه حلی دیپلماتیک برای بحران اوکرایین پیدا کند. ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱ ، پوتین نامهای به جو بایدن رییس جمهور و استولتنبرگ دبیرکل ناتو نوشت و پیشنهاد کرد که: ۱) اوکرایین به ناتو نپیوندد، ۲) هیچ جنگافزار یورشی در نزدیکی مرزهای روسیه جایگزاری نشود.
پنج- تنها چهار روز پس از آغاز جنگ روسیه خواستار گفتوگو با اوکرایین در بارهی صلح شد.
شش- اگر اوکرایین را فراموش کنیم، هیچ نشانی از برنامه روسیه برای یورش به کشورهای دیگر اروپای شرقی در هیچ کجا یافته نشده و نمیشود.
هفت- تا پیش از آغاز بحران اوکرایین در ۲۲ فوریه ۲۰۱۴ کمتر رسانهای در غرب و یا کمتر سیاستمداری در غرب پوتین را یورشگر و خواهان زنده کردن امپراتوری روسی میخواند.