حزب تودهٔ ایران
اعتراضهای مردم جان بهلب رسیده در بیش از صد شهر کشور و سرکوب خشن و خونین معترضان از سوی رژیم ولایت فقیه و ادامه پیگردها، دستگیریها، بازداشتها، و آزار و شکنجه هزاران تن از آنان، بازتابی گسترده در افکارعمومی ایران و جهان داشته است. بر اساس آخرین برآوردها، بیش از ۳۶۰ نفر در جریان این اعتراضها بهضرب گلولهٔ “سربازان گمنام امام زمان” بهقتل رسیدهاند و نزدیک به هشت هزار تن دستگیر و صدها نفر هم زخمی شدهاند.
افزون بر اینها، و در شرایطی که ایران در وضعیت اقتصادیای بسیار وخیم قرار دارد، قطع اینترنت و شبکههای ارتباطی کشور از سوی رژیم بهمنظور مهار و خاموش کردن اعتراضهای مردمی و همچنین سرپوش گذاشتن بر آنها، بر اساس بررسیهای انجام شده، بالغ بر میلیاردها دلار خسارت اقتصادی به کشور وارد شده است.
علی خامنهای، رهبر رژیم، که فرمان سرکوب خشن و خونین جنبش مردمی را صادر کرده بود، روز چهارشنبه ششم آذرماه (۲۷ نوامبر) در دیدار با جمعی از اعضای بسیج، در تأیید سرکوب خونین مردم ازجمله گفت: “یک توطئهی عمیق و وسیع بسیار خطرناکی که آنهمه پول خرج آن شده بود و زحمت کشیده بودند که بتوانند در یک بزنگاهی حرکت تخریب، شرارت و آدمکشی را انجام دهند بهوسیلهی مردم نابود شد.” پیش از خامنهای نیز سالار آبنوش، فرمانده عملیات سازمان بسیج، روز پنجشنبه ۳۰ آبانماه ۹۸، اعتراضهای مردم را “جنگ جهانی تمامعیار” توصیف کرد که “یکدفعه کل کشور را فراگرفت” و اضافه که “فقط خدا ما را نجات داد”. حسن روحانی، رئیس جمهور کارگزار ولایت، در سخنانی که امروز چهارشنبه ۱۳ آذرماه بیان کرد، ضمن اشاره به اینکه بهزودی “اعتراف سازمان دهندگان” اعتراضهای اخیر پخش خواهد شد، مدعی گردید: “این افراد بیش از دو سال برای این کار برنامهریزی کرده بودند، سال گذشته در مقطعی میخواستند کاری انجام دهند که زمان مناسب نبود امسال میخواستند در مقطع دیگر که با زمان مناسب ندیدند بیشتر در فکر آخر دی و بهمن و نزدیک انتخابات در این ایام برنامهریزی کرده بودند. وقتی این مسئله اعلام شد [گران شدن بنزین] آنها با دستور اربابانشان از خارج که الآن زمانش فرارسیده و آن را اجرا کنید آمدن بیرون بنابراین باید با آنها برخورد شود.”
واقعیت امر این است که گستردگی اعتراضهای اخیر در بیش ار صد شهر کشور و درگیری مستقیم مردم با نیروهای سرکوبگر رژیم، در دل رهبران رژیم که کشور را در وضعیت فاجعهبار ورشکستگی اقتصادی، فقر، محرومیت گسترده، بیکاری مزمن، تورم افسارگسیخته، و ناهنجاریهای وسیع اجتماعی قرار دادهاند، هراسی عمیق برانگیخت. برخلاف مدعیات تبلیغاتی رژیم درباره عامل بیگانه بودن اعتراضکنندگان، هزاران تن از جوانانی که جان بر کف بهمقابله با نیروهای سرکوبگر رژیم برخاستند رنج و دردشان از محرومیت، بیکاری، و خفقان حکومتی ظالم بوده است که حال این خیل عظیم جوانان را تباه و آیندهشان را بدتر از حال کرده است.
میرحسین موسوی، نخستوزیر دوران هشتساله جنگ در حکومت جمهوریاسلامی که ده سال است در حصر بهسر میبرد، در پیامش در اعتراض به سرکوب خونین اعتراضهای مردمی و قیاس جنایتهای رژیم کنونی با جنایتهای حکومت شاه، با شهامت و بهدرستی یادآور شد: “برخورد خشن و خونین با مردمی خشمگین و فرودستانی جان بهلب رسیده که در اعتراض به یک تصمیم غیرمعقول کاسبکارانه و مخالف منافع اقشار مستضعف، و زخمخورده از سیاستهای خانمانبرانداز به خیابانها آمده بودند، و تأمل در گستردگی اعتراضها در تهران و سایر نقاط کشور که نشاندهنده سرخوردگی همگانی در میان اقشار جان بهلب رسیده از اوضاع کشور دارد، شباهت تام و تمام با کشتار بیرحمانه مردم در ۱۷ شهریور خونین ۵۷ دارد. آدمکشان سال ۵۷ نمایندگان یک رژیم غیردینی بودند، و مأموران و تیراندازان آبان ۹۸ نمایندگان یک حکومت دینی. آنجا فرمانده کل قوا شاه بود و امروز اینجا ولی فقیه با اختیارات مطلقه.”
حزب تودهٔ ایران، ادامه یافتن پیگرد مردم جان بهلب رسیده، شکنجه و آزار وحشیانه دستگیر شدگان، و نمایشهای مشمئزکنندهٔ اعترافهای تلویزیونی درحال تدارک از سوی رژیم را شدیداً محکوم میکند! ما ضمن تسلیت و همبستگی با خانواده های شهدا و هزاران زندانی سیاسی، برخورد خشن و غیر انسانی با خانواده های داغدیده که در ازای تحویل گرفتن پیکر عزیزانشان مجبور به دادن پول و تعهد دفن شبانه می شوند، و نیز خانواده دستگیر شدگان که همراه با آزار و تهدید، در بی خبری کامل از عزیزانشان هستند را محکوم می کنیم.
سیاستهای ورشکسته و غیرانسانی رژیم جهل و جنایت در مقابل جنبش تودههای جان بهلب رسیده بیش از هرچیز نشانهٔ درماندگی رژیم فقها و هراس عمیق آنان از آغاز پایان رژیمی است که ثمرهاش برای میهن ما ظلم، محرومیت، و بدبختی بوده است.
در شرایط حساس کنونی که رژیم همچنان به پیگرد و سرکوب جنبش مردمی ادامه میدهد، بسیج گسترده افکارعمومی ایران و جهان برای مقابله با سیاستهای ضد انسانی رژیم از اهمیتی ویژه برخوردار است. همبستگی جنبش سندیکایی، کارگری، و کمونیستی جهان با اعتراضهای مردم و محکوم کردن خشونت رژیم را باید هرچه دامنهدارتر کرد و آزادی فوری و بدون قیدوشرط همهٔ دستگیرشدگان و همهٔ زندانیان سیاسی- عقیدتی و متوقف کردن ماشین شکنجه و اعترافگیری گزمگان رژیم را بیدرنگ خواستار شد.
اگرچه رژیم توانست با دست زدن به سرکوب خشن و خونین در هفتههای اخیر بار دیگر صدای اعتراض تودههای جان بهلب رسیده را موقتاً خاموش سازد، اما شرارههای سرکش انزجار اکثریت قاطع مردم ما از این حکومت ظالم نهتنها فروکش نکرده است، بلکه دیر یا زود روزی دیگر سر خواهد کشید. با صبر و حوصله و آماده کردن همه گردانهای اجتماعی، از طبقه کارگر و زحمتکشان گرفته تا زنان، جوانان، و دانشجویان را برای آن روز باید تدارک دید و آغاز مبارزهای مشترک، فراگیر، متحد و مؤثر را آماده شد.
حزب تودهٔ ایران
۱۳ آذرماه