پنجاب دچار بحران های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی مکرر شده است که تعداد فزاینده ای از پنجابی ها را به مهاجرت سوق داده است. پنجاب از نظر میزان مهاجرت در رتبه دوم در بین ایالت های هند قرار دارد. استان لاتین در جنوب رم – مرکز اصلی تولیدات کشاورزی در مرکز-جنوب ایتالیا – به محبوب ترین مقصد برای مهاجران پنجابی تبدیل شد.
جذابیت خاص لاتین در تقاضای زیاد آن برای نیروی کار در بخش کشاورزی و حضور یک جامعه پنجابی تثبیت شده از دهه 1980 نهفته است. به منظور به حداکثر رساندن سود و پایین نگه داشتن هزینه های تولید برای رقابت در بازار اتحادیه اروپا، بخش کشاورزی و مواد غذایی مرفه در منطقه به یک شبکه بین المللی قاچاق کارگران مهاجر فصلی برای بهره برداری در مزارع تبدیل شده است. این شبکه شامل کارفرمایان و متخصصان ایتالیایی، کاپورالی و واسطه های ایتالیایی و خارجی و گاهی اوقات مقامات فاسد در نهادهای دولتی می شود.
بسیاری از کارگران پنجابی کارهای یدی سنگین را انجام می دهند، میوه ها و سبزیجات را به مدت دوازده تا چهارده ساعت در روز یا بیشتر، شش یا هفت روز در هفته، بدون هیچ گونه حفاظت یا بیمه می چینند و بسته بندی می کنند. برای این کار، آنها مبلغ بسیار پایین تر از استانداردهای قابل زندگی دریافت می کنند.
بسیاری نمی دانند که در صورت بیماری یا مرخصی مستحق دریافت حقوق هستند: وقتی فصل برداشت محصول به پایان می رسد قراردادشان منقضی می شود. اینگونه ارتش ذخیره بزرگی از کارگران مهاجر یکبار مصرف و استثمارپذیر تشکیل می شود. آنها مجبور به اطاعت از هر دستوری هستند، حتا اگر برای خود و دیگران مضر باشد. خودکشی کارگران کشاورزی پنجابی که غرق در بدهی و ناامیدی هستند، پیامد ویرانگر این سیستم جنایتکار استثمار و قاچاق است.