دادوستد برده اقیانوس اطلس یکی از ددمنشانهترین نمونههای برتریجویی سفیدپوستان بود که در پی آن میلیونها انسان از آفریقا به زور به قارههای آمریکا و اروپا بُرده شدند. در این دوران، میلیونها انسان از روستاهای آفریقایی ربوده شدند و به بردهفروشان برای بردگی فروخته شدند. برایند این شیوه ددمنشانه، تهی شدن کشورهای آفریقایی از نیروی پرتوان و پرزور جوان بود. همچنین در دوران «بخش آفریقا» در سده نوزدهم، کشورهای استعمارگر اروپایی با جنگ، کُشتار و سرکوب، قاره آفریقا را میان خود بخش کردند. استعمار بریتانیا در استرالیا مایه نابودی گسترده مردم بومی شد. استعمارگران با کُشتار گروهی بومیان، همجوشی به زور با سفیدپوستان و پخش بیماریها واگیر مردم بومی را از میان برداشتند.
یکی از بزرگترین شیوه استعماری بهرهکشی اقتصادی، دادوستد برده اقیانوس اطلس بود که از سده شانزدهم تا نوزدهم دنبال شد. میلیونها انسان از آفریقا ربوده و به آمریکا و اروپا جابجا شدند تا در زمین های کشاورزی، به ویژه در تولید فراوردههایی مانند شکر، توتون و پنبه برای بردهداران کار کنند. این کارگران برده نقش بنیانی در پیشرفت اقتصادی کشورهای استعمارگر بازی کردند. در آفریقا، کشورهای استعمارگر کائوچو(لاستیک)، طلا، الماس و نفت را با کار زوری افریقاییها از زمین بیرون میآورند و به فروش میرساندند. در کنگو، استعمارگران بلژیکی زیر رهبری پادشاه لئوپولد دوم میلیونها انسان را برای تولید کائوچو به کار گرفتند که میلیونها تن از مردم بومی جان خود را از دست دادند. در آسیا نیز استعمارگران به دزدی سرچشمه های زمینی و پرداختند و کالاهای ارزانبها برای فروش در اروپا تولید کردند.
حتا پس از پایان استعمار، بسیاری از کشورهای «جنوب جهانی» همچنان از سیستمهای اقتصادی نواستعماری که دسترسی آسان امپریالیستها به سرچشمههای زیرزمینی و نیروی کار ارزان را فراهم کردهاست رنج میبرند. بسیاری از این کشورها هنوز وابسته به بازارهای جهانی هستند.