سخن روز شماره: ۴۷ (۷مرداد ۱٣۹۷)
باسلام به همه توده ای های زحمتکش وتشکر از انتشار نامه رفقا فرهاد ، هاتف و مهربان
رفقای گرامی همانطور که میدانید در دوماه گذشته نوسانات بازار ارز، سقوط ارزش پول ملی ومتقاعب آن گرانی بی سابقه اجناس داخلی و خارجی، کاهش بیش از صددرصد قدرت خرید، فشار مضاعفی را بر قشر کم درآمد، طبقه کارگر ودیگر زحمتکشان شهر و روستا وارد آورده وخواهد آورد.
این سیل ویرانگر بخش عظیمی از حقوق بگیران نیمه مرفع و اقشار میانی را از جا کنده که پس از آرامشی نسبی آنان را در گودال فرودستان رها خواهد نمود. هجوم بی سابقه اقشار میانی برای خرید مسکن، سکه و ارزهای خارجی، حکایت از جلو گیری و مقاومت در برابر این سقوط است.
گرانی اجاره مسکن تا چند برابر دست مزد مصوب قانون کار و غارت یک شبه ی دست مزد ها واندوخته های چند ساله طبقات فرودست شرایط نوینی را به جامعه ایرانی تحمیل نموده که بسنده کردن به حذف دیکتاتور و تشکیل حکومتی سکولار با توجه به جبهه ضد دیکتاتوری نوعی تقلیل گرایی و از دست دادن موقعیت و شرایط تاریخی ایجاده شده می باشد.
تجربه نشان میدهد هنگامی که امنیت شغلی و مسئله نان و درآمد مطرح است دیگر مسائل دمکراتیک در حاشیه قرار میگیرد، شاید شعار روحت شاد رضا شاه را بتوان چنین تعبیر نمود.
رفقا توجه فرمایند، علت ناکام ماندن جنبش اصلاحات مگر جز بی تفاوتی به شرایط اقتصادی اکثریت مردم فرودست چیز دیگری بود؟
بنابر این من نظرات مطرح شده از سوی رفیق کبیر جناب دکتر عاصمی را ترجیح میدهم و می پندارم بدون سمت گیری سوسیالیستی وشناساندن عامل فقر و ویرانی اقتصاد ملی به توده ها و بدون مطرح نمودن بازگشت ثروت و صنایع خصوصی شده به عموم ملت، ما هیچ شانسی در تشکیل دولت بعد از دیکتاتوری نخواهیم داشت.
موفق باشید.