کمونیستهای شوروی تنها به صنعت، پشتیبانی دلیرانه از خلقهای جهان و شکست فاشیسم نپرداختند، بلکه در زمان استالین و کروپسکایا به شکوفایی شخصیت انسان ارج گذاشتند و نیروی بسیاری را برای آموزش نسل نوین انسانی با ویژگیهای اخلاقی سوسیالیستی بهکار بردند.
کمونیستها بهجای گسترش فرهنگ مصرفگرایی، در روزنامههای خود در بارهی فرهنگ به گفتوگو پرداختند. آنها نگرش هنر برای پول و یا هنر برای هنر را نپذیرفته و هنر را برای شکوفایی انسان و ساختن یک انسان نوین با ویژگیهای انسانی میخواستند.
کمونیستهای شوروی در زمینه ادبیات گورکی و شولوخوف، و شاعرانی مانند مایاکوسکی، کارگردانان سینما مانند ایسنستین، کارگردانان تئاتر مانند ستانیسلوسکی، در زمینه موسیقی شوستاکویچ، در پداگوژیک ماکرانکو، در زمینه روانشناسی وگاتسکی، لوریه و لئونچف، در زمینه ریاضی و اقتصاد سترومیلین را ساختند. گامهای کلیدی برجستهای در اتحاد جماهیر شوروی برای گسترش اقتصاد زیستمحیطی در آغاز سال های ۱۹۲۰ انجام گرفته شد.
ستانیسلاو گوستاوویچ سترومیلین (Strumilin)، اقتصاددان و آماردان شوروی در واکاوی اقتصاد برنامهریزیشده شوروی، مدلسازی، برنامههای پنج ساله و برآورد درآمد ملی نقشی پیشرو داشت. او نخستین سیستم تعادل مادی جهان، یعنی پیوند دید هر کشاورز را با کشاورزی بزرگ سراسر کشور مُیسر ساخت. چنین ماتریسهای ورودی – خروجی پیشنیاز کنترل منطقی کُنش انسان با ماده و طبیعت بود که در سرمایهداری بهسختی میتوان آنرا پیاده کرد.
کمونیستهای شوروی به پیشرفت و توانایی دانش در ریاضیات، علوم طبیعی، روانشناسی و اقتصاد کمک بسیاری کردند. همهی کمونیستها و نیروهای پیشروی جهان پس از بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی نگران سرنوشت جهان و جهانیان بودند. ترس از اینبود که آمریکا با این کارتبرنده در دست و با سرشت جنگطلبانه امپریالیستی خود، جهان را با زور برده سودورزی انحصارهای خود خواهد کرد.
ولی دانشمندان شوروی، با همراهی پنهانی دانشمندان پیشرو و کمونیست غربی، توانستند بمب اتمی را بسازند و بدینگونه جلوی یکهتازی ددمنشانه امپریالیسم یانکی را بگیرند.