سخن روز شماره: ۱۵ ( ۹ اردیبهشت ۱٣۹۷ )
انتقاد به جاي رفيق عزيز ناهيد هم زمان با نوشتار رفيق عزيز اميد نشان عيني درك ضرورت تاريخي اي است كه توده اي ها با آن روبرو هستند و نيازمند آنند. اينضرورت تاريخي، همان طور كه رفيق عزيز سيامك و ديگر رفقا خاطرنشان مي سازند، گفتگو توده اي ها براي يافتن راه حل هاي منطقي و متكي به خرد جمعي ومبارزه ي مشترك است!
نقش رفقا در نويدنو بدون ترديد نقشي كليدي در اين مرحله است كه در عين حال بار سنگيني از مسئوليت را نيز بر دوش دارد. آن ها با توجه پروسواس به مصالح عاليهي حزب توده ايران، حزب طبقه ي كارگر ايران، بايد گره ي كاري را بگشايند كه بدون كمك آن ها گشودني دردناك خواهد بود.
آن ها بايد ديالكتيك پايبندي به ديسيپلين حزبي و نياز جنبش توده اي را به گفتگوي جمعي براي شرايط مشخص كنوني بيابند. به اين منظور بايد بر سر تعريف دقيق“شرايط مشخص كنوني” توافق داشت. آن را برشمريم.
ظاهراً برخي از رفقا در رهبري حزب هستند كه از حق ويژه اي برخوردارند كه مستدل نيست. حق ويژه براي نقض مصوبات كميته ي مركزيحزب توده ايران!
همان طور كه رفيق عزيز آرش وجداني اعلام داشت، كميته ي مركزي حزب توده ايران تصميم به برگزاري نشستي گرفته است كه خبر آن را اين رفيق اعلام نمود. ازآن جا كه نمي توان بدون هر نشاني پذيرفت كه وجدان توده اي رفيق عزيز آرش وجداني به او اجازه مي داده حقيقت را مسخ كند، و به نادرست ادعاي تصميم كميتهمركزي حزب طبقه كارگر را اعلام كند، مي توان درستي تصميم اعلام شده را پذيرفت.
در برابر اين تصميم كميته ي مركزي حزب توده ايران، ظاهراً رفقاي دبير اول و دوم كميته مركزي حزب طبقه كارگر ايران از حق ويژه و استثنايي برخوردارند كه دووجه دارد. يكي– اين تصميم را نقض كنند؛ دوم– اين كه خود را آن قدر آزاد احساس كنند كه نسبت به اقدام خود پاسخگو نيز نباشند. آيا قابل تصور است كه رفقا كهاستادان دانشگاه در بريتانيا هستند، داراي اين حق ويژه باشند كه به پرسش هاي دانشچويان كلاس خود پاسخ ندهند؟
آيا استفاده از اين حق ويژه در حزب توده ايران از اين رو مجاز است كه گويا حزبي از يك كشور عقب افتاده ي آسيايي است كه بايد استعمارگران در ابتدا مدنيت رابرايش به ارمغان آورند؟ و پس از آن كه مردم آن متمدن شدند از حق انتظار پاسخ برخوردار شوند؟
بدين ترتيب قابل شناخت است كه شرايط حاكم بر هستي واقعي حزب توده ايران در سال ١٣٩٧ شمسي، در هفتاد و ششمين سال پايه گذاري حزب طبقه ي كارگر ايرانآن چنان شفاف و صريح است كه رفقاي نويدنو و ديگر رفقاي مسئول و جانبدار مصالح عاليه حزب توده ايران بتوانند به «پيمان» خود وفادار باشند و به اين نقضغيرمستدل مصوبه كميته ي مركزي حزب توده ايران پايان بخشند!
شايد برگزاري يك همه پرسي در اين زمينه ضروري و كمك باشد، چنانچه راه گشوده نشود.
۶ اردیبهشت ۱۳۹۷ – ۲۶ آوریل ۲۰۱۸