والنتین کاتاسونوف
(Valentin Katasonov)
پروفسور، دکتر علوم اقتصاد، مدیر مرکز پژوهشهای اقتصادی «سرگئی فیودورویچ شاراپوف» روسیه،
کارشناس مسائل پشت صحنه
https://www.fondsk.ru/news/2020/01/07/dollary-frs-nastojaschie-i-falshivye-49840.html
ا. م. شیری
https://eb1384.wordpress.com/2020/01/13
دلار نقد- نه تنها وسیلۀ انباشت، حتی سلاح جنگ اقتصادی
همه خوب میدانند، که بانک مرکزی آمریکا، یعنی صندوق ذخیره فدرال ایالات متحده به تولید دلارهای نقد مشغول است. فقط این مؤسسه از حق چاپ دلار برخوردار است. و همه اسکناسهای دلاری چاپ شده بواسطه تجهیزات ذخیره فدرال ابزار قانونی پرداختها محسوب میشود.
بنا به برآورد خزانهداری و صندوق ذخیره فدرال آمریکا، تا ٨٠ درصد همه محصولات تولیدی دستگاههای چاپ ذخیره فدرال به خارج از ایالات متحده سرازیر میشود. این مبلغ در حدود دو و نیم تریلیون دلار است. الباقی تمامی اسکناسها (میزان آنها در جهان تا حد قابل ملاحظهای زیاد است) بنا به اذعان صندوق ذخیره فدرال تقلبی شناخته میشود.
البته، برآورد میزان دلارهای تقلبی در مقیاس جهانی امکانپذیر نیست. فقط برخی ارزیابیهای کارشناسانه در خصوص شناسایی اسکناسهای جعلی در معاملات نقدی توسط بانکهای مرکزی و بازرگانی تعدادی از کشورها وجود دارد. مثلا، طبق ارزیابی متخصصان انجمن مؤسسات بانکی اوکراین در بهار سال ٢٠١٩، یک پنجم اسکناسهای دلاری (تقریبا همه به ارزش ١٠٠ دلار) در اوکراین جعلی بوده است.
بنا به ارزیابی کارشناسان، کشورهای ایران، سوریه، کره شمالی، و همچنین پرو در لیست کشورهایی هستند که بخش عمده دلارهای جعلی در آنها تولید میشود. گاهی از کشورهای اوکراین، ونزوئلا، لهستان نیز نام میبرند. با این وجود، اغلب اوقات افزودن ایالات متحده آمریکا به لیست کشورهای تولیدکننده دلارهای تقلبی فراموش میشود. در آنجا، همان طور که معلوم است، تجهیزات تولید چنین دلارها بسیار توسعه یافته است.
در سال ٢٠١٣ در آمریکا ٣۵٠٠ نفر به اتهام تولید و پخش دلارهای جعلی دستگیر شد. قابل توجه است، که سازندگان آمریکایی دلارهای تقلبی ترجیح میدهند اسکناسهای به ارزش ٢٠ دلار جعل کنند. آنها را طبق معمول و بر خلاف اسکناسهای ١٠٠ دلاری که با استفاده از تجهیزات ویژه کنترل میکنند، در مغازهها، کافهها و سایر مؤسسات چندان کنترل نمیکنند. بطوری که پیداست، در کشور کانادا هم جاعلان زیادی فعالیت میکنند. در کانادا مردی بنام فرانک بوراسا زندانی شد، که در عرض سالهای زیادی در کارگاه مخفی خود اسکناسهای آمریکایی را چاپ میکرد. جمع کل تولید کارگاه او را ٢۵٠ میلیون دلار برآورد نمودهاند. بخش عمده محصولات مذکور به داخل ایالات متحده آمریکا وارد شده بود.
به هر حال، آیا رابطهای بین صندوق ذخیره فدرال و دلارهای جعلی وجود دارد؟ چون یک موضوع طبقبندی شده است، کارشناسان فقط میتوانند بر اساس فرضیات اظهار نظر نموده، و چنین گمان کنند، که ساختار ذخیره فدرال در عملیات تولید دلارهای جعلی مشارکت میکند. این فرضیه از مدتها پیش مطرح است و قیاسهای تاریخی نیز آن را تأئید میکند. در تاریخ، بسیاری از کشورها بکرات به ضرب پول جعلی بعنوان ابزار پیشبرد جنگ متوسل شدهاند.
از یک سو، اشغالگران میتوانند از پول تقلبی استفاده کنند؛ بعنوان مثال، ناپلئون و هیتلر نیز از روبلهای تقلبی در خاک کشور ما استفاده کردند. از سوی دیگر، بهرهگیری گسترده از پولهای تقلبی در خاک دشمن، میتواند به ابزار تضعیف نظام پولی- اعتباری آن تبدیل گردد. نمونههای زیادی وجود دارد. در تاریخ نزدیک خرابکاری اقتصادی رایش سوم علیه انگلیس، که از سوی هیتلریها «عملیات برنگارد» نامیده شد، کاملا آشکار است. این واقعیت پس از انتشار خاطرات ویلهلم هتل، یکی از سرکردگان نازیها در سال ١٩۵۵ افشاء شد.
این مقام عالیرتبه نازی مینویسد: «در سال ١٩٣٩ کارگروه ویژه اف- شش، که به کار تهیه مدارک جعلی برای مأموران کشفیات مشغول بود، موظف شد ضرب اسکناسهای جعلی را سازمان دهد. بمنظور تضعیف نظام پولی انگلیس پخش پوند استرلینگهای تقلبی از هواپیما بر روی جزایر بریتانیا برنامهریزی شد. مدتی بعد برنامه را تغییر دادند. تصمیم گرفته شد پوندهای جعلی از طریق کشورهای بیطرف به انگلستان منتقل شود. قرار شد برای خرید تجهیزات های جنگی از پولهای جعلی استفاده شود. مدیریت عملیات به عهده برنگارد کروگر، مدیر اداره کل امنیت امپراطوری سپرده شد (عملیات نیز بنام او نامیده شد).
انتشار اسکناسهای پوند از اواسط سال ١٩۴١ آغاز گردید. بطور میانگین، ماهیانه ٢٠٠- ٢۵٠ هزار اسکناسهای به ارزش ۵، ١٠، ٢٠ و بندرت ١٠٠ پوندی چاپ میشد. ضرب اسکناس در یکی از اردوگاهها انجام میگرفت. در آغاز ۴٠ نفر به این کار مشغول بود. سپس تعداد کارکنان به ١۴٠ نفر افزایش یافت. با این وجود، اجرای عملیات برای ضرب پوندهای جعلی به طور کامل امکانپذیر نشد. ضد جاسوسی بریتانیا از عملیات اطلاع یافت. در اواخر سال ١٩۴۴ گروه اف- شش به عملیات دوم- چاپ دلارهای جعلی دست زد، اما تا پایان جنگ نتوانست به تولید انبوه آن سامان دهد. تخریب نظام پولی انگلستان بکمک عملیات «برنگارد» شکست خورد. اما برای خرید تسلیحات بسیار مفید واقع شد. بنا به اذعان صریح ویلهلم هتل، به ارزش میلیونها پوند استرلینگ مواد اولیه راهبردی، خواربار و حتی تسلیحات خریداری شد.
شواهد انکارناپذیری وجود دارد، که ایالات متحده آمریکا در سالهای ١٩٩٠مبالغ زیادی دلار جعلی به اقتصاد عراق تزریق کرد. «نیویورک تایمز» همان وقت نوشت: «بموازات تحریم اقتصادی بینالمللی، این چنین اقدامات به تضعیف اقتصاد کشور تا آن حد کمک کرد، که ارز ملی عراق بیفایده شد و این، به تضعیف حاکمیت صدام حسین انجامید».
کارشناسان معتقدند، که کیفیت پولهای جعلی تزریق شده به اقتصاد عراق بسیار بالا بود. فقط این بحث مطرح که آنها ارا ز کجا وارد کردند. برخیها تصریح میکنند، که آنها در خود عراق چاپ شده بود. برخی دیگر بر این باورند، که پولهای جعلی محصول ماشینهای چاپ صندوق ذخیره فدرال آمریکا بود. این اسکناسهای جعلی تفاوت بسیار جزئی با تولیدات بانک مرکزی آمریکا دارند، بگونهای که فقط جاعلان آنها میتوانند تشخیص دهند.
نسخههای مشابهی دال بر وجود دلارهای تقلبی در ایران، ونزوئلا و برخی کشورهای دیگر وجود دارد که حاکمیت آنها مطلوب واشینگتن نیست. در آنجا جعلکاری با سوگیری در تولید دلار توسعه یافته است. برخی متخصصان احتمال میدهند، که ممکن است استادکاران مخفی مأموران سازمانهای اطلاعاتی آمریکا باشند. آنها برای «استادان» تجهیزات، مهمتر از همه، مواد لازم برای چاپ تهیه میکنند. دقیقا همان موادی که صندوق ذخیره فدرال در دو چاپخانه آمریکا استفاده میکند. به سخن دقیقتر، کیفیت محصولات جعلی تضمین میشود.
احتمال دارد، که دلارهای آماده مستقیماٌ از آمریکا به داخل کشور ارسال شود. این دلارها با همان تجهیزاتی چاپ میشوند، که دلارهای قانونی را چاپ میکنند. آنها با «قانونیها» در دو وجه تمایز دارند: اول- مواد ریز به آنها افزوده میشود، که شناسایی آن حتی با استفاده از تجهیزات ویژه دشوار است. دوم- آنها در ترازنامه صندوق ذخیره فدرال آمریکا منعکس نمیشوند.
بنا به برآوردهای مختلف، از ۴٠ تا ٨٠ میلیارد دلار اسکناس آمریکایی در روسیه وجود دارد. بخش اعظم آن را اسکناسهای ١٠٠ دلاری تشکیل میدهد. بانک مرکزی فدراسیون روسیه آمار اسکناسهای جعلی شناسایی شده را- هم دلار و هم روبل- را بطور منظم منتشر میکند. علیالظاهر تعداد دلارهای جعلی شناسایی شده بسیار اندک است. بعبارت دیگر، از نقطه نظر بانک مرکزی حائز اهمیت نیست. با این حال، برخی کارشناسان اصرار دارند، که همه یا تقریبا همه دلارهای نقد وارد شده به حریم روسیه «محکم» هستند. یعنی آنها چنان علائم متمایزی دارند که فقط برای سازندگان قابل تشخیص است. برخی دیگر بر این باورند، که علائم «فساد» را در ارقام ثبت شده در روی اسکناسها باید جست. مؤسسۀ ناشر دلار (صندوق ذخیره فدرال ایالات متحده آمریکا) بیتوجه به پیامدهای ناشی از آن برای دارندگان دلارهای مشابه، هر زمان میتواند اعلام کند، که چنین سری و شماره در دفاتر ثبت آن وجود ندارد. صندوق ذخیره فدرال بالاترین مرجع صدور حکم در مورد دلار (جعلی یا غیرجعلی) میباشد. و اگر اعلام کند، که اسکناسها جعلی هستند، نه دادگاه لندن، نه دادگاه استکهلم نمیتواند به حکم آن اعتراض کند. کارشناسان مینویسند: «حکم صندوق ذخیره فدرال قابل بحث یا رد نیست. اول اینکه صندوق ذخیره فدرال بالاترین مرجعی است که میتواند «تشخیص» دهد کدام اسکناس با سری و شماره مشابه تولید شده توسط صندوق ذخیره فدرال چاپ شده و کدامیک گویا جعلی است (حتی در صورت شناسایی دقیق آن). دوم- هیچ کس نمیتواند حکم صندوق ذخیره فدرال را رد و یا لغو کند، حتی اگر همه بپذیرند که تمامی اسکناسها- «جعلی» و «واقعی» هر دو با یک ماشین چاپ شده است(١)».
احتمال خطر در مقیاس دولتی نیز وجود دارد. ورود ارز نقدی آمریکا به فضای پولی روسیه [و هر کشور دیگر] خطر بیثباتسازی نظام مالی- اعتباری کشور را در پی دارد. در آغاز سال ٢٠١٩، ٣٧٪ از حجم کل پولهای نقد در فدراسیون روسیه را ارزهای خارجی تشکیل میدادند. بخش عمده این ارزهای خارجی دلار بوده و سهم آن ٣٠٪ برآورد شد. وجود این میزان دلار نقد بسیار زیاد و برای نظام پولی روسیه خطرناک است. دلار نقد، نه تنها وسیلۀ انباشت، حتی سلاح جنگ اقتصادی.
***
شاهد مدعا:
(١)– در پی تشدید بحران ساختاری نظام سرمایهداری از سال ٢٠٠٨، اسپانیا یکی از کشورهایی بود که دچار ورشکستگی اقتصادی شد. در سال ٢٠١١ دولت این کشور تصمیم گرفت ١٣٢ میلیارد دلار اوراق قرضه آمریکا را با پول نقد معاوضه نماید. پس از آن که تصمیم خود را به نهادیهای رسمی آمریکا اعلام کرد، پاسخ بسیار کوتاه و قطعی گرفت: «همه آنها جعلی هستند. آنها را خود دولت اسپانیا جعل کرده است».
در همان سال ٢٠١١، صندوق ذخیره فدرال آمریکا ٣۵٠٠ تن طلای نگهداری شده آلمان در خزانه منهتن را نیز بطرز با شکوهی مصادره کرد. داستان از این قرار بود، که دولت آلمان تصمیم گرفت ٣۵٠٠ تن طلای خود را که در آمریکا نگهداری میشد، به کشور بازگرداند. مجلس آلمان از تصویب مصوبه دولت امتناع کرد. با این وجود، دولت فدرال آلمان مصوبه خود را به نهاد مسیول آمریکا تقدیم نمود. درست در همین روزها، طوفان «سندی» نیویورک حادث شد. بنبرنانکه، رئیس وقت صندوق ذخیره فدرال نیمه شب طی یک کنفرانس مطبوعاتی عجولانه در مقابل خبرنگاران گفت که به خزانه منهتن را سیل گرفته و همه طلاهای آلمان را آب برده است…
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد مدعای مقاله، رجوع شود به پیوندهای زیر:
ــ طلای آلمان و آمریکا
http://www.fondsk.ru/news/2013/10/03/vsemirnyj-dzhihad-i-shiitskij-faktor-23206.html
ــ طلای بانکهای مرکزی- مصادره آرام، بخش اول:
ــ طلای بانکهای مرکزی- مصادره آرام، بخش دوم:
http://eb1384.wordpress.com/2013/06/21/2636/
ــ مصادره سپردههای بانکی بمثابه چشمانداز جهانی:
٢٣ دی- جدی