«بدان منگر كه سرد و زرد در تابوتم. من سراپاي قبيله ام» (احسان طبري)
دومينيكو لوزوردو، ماركسيست و نظريه پرداز ايتاليايي در روز ٢٨ ژوئن ٢٠١٨ در اثر يك «بيماري سخت، بي رحم و جان ستان» درگذشت.
رفيق دومينكو لوزوردو «از قبيله ي رزمندگان»، از «شورش گران كنجكاو و موران خردمند» است، از زمره «مغروران» كه تمام توان انديشمندانه و شكوهمند خود را براي تحقق بخشيدن به وظيفه ي تاريخيِ طبقه كارگر ايتاليا و همه كشورهاي جهان به كار گرفت و از خود فهرست طولاني اي از آثار تحقيقات ماركسيستي در زمينه هاي مختلف باقي گذاشت *.
پروفسور لوزوردو يكي از پايه گذاران حزب جديد كمونيست ايتاليا و عضو رهبري آن است.
مرگ نابهنگام لوزوردو همه ي آشنايان با آثار و مبارزه ي انقلابي او را بهت زده نمود و نشان داد كه پرنده رفتي است، ولي پرواز ابدي است!
دوري جغرافيايي ظاهر است، من از او بسيار آموختم.
–
* فهرست كتاب هاي ترجمه شده او در نويدنو شماره ۹۵۵، ۹ تیر ۱۳۹۷ انتشار يافته