سخن روز شماره: ۲۹ (۱۶ خرداد ۱٣۹۷)
شک نکنید همه ی توده ای های اینجا و آنجا در وقت لزوم مثل همیشه در صف اول مبازه با امپریالیسم هستند و خواهند بود. آنهایی هم که بلندگوی ضدامپریالیستی به دست گرفته اند، هم، لزوما ضدامپریالیست نیستند. اینجا کسی سکوت نکرده است. مبارزه و نبرد توده ای هم هم با اهریمن داخل یعنی تمامیت حکومت ولایی ایران و هم با امپریالیسم جهانی و نوکران ارتجاعی منطقه است. ما همزمان در دو جبهه داخلی و خارجی می جنگیم تا وظیفه واقعی توده ای وفادار به حزب راستین طبقه ی کارگر ایران را به نحو احسن انجام دهیم نه این که به دام این یا آن بیفتیم.
در اینجا جا دارد نبست به واکنش شما به نوشته ی خیلی وقت پیش خودم تشکر کنم و نیز تاکید کنم آنچه شما گفته اید در مورد مشگل ایران خصوصی سازی است و… دقیقا حرف منم هم همین بوده و است و خصوصی سازی از ذات بنیادین نئولببرالیسم است که همه ی ما شاهد فجایع مرتبط به آن در ایران امروز هستیم. نمونه اش خصوصی سازی شرکت هفت تپه و کارخانه هپکو.
اما در مورد آن دانشجو که فرقی قائل نبود بین روسیه و آمریکا. لطفا از طرفم به او بگویید گرچه روسیه ی فعلی دارای یک نظام سرمایه داری است و در آنجا هم مردم روسیه از نئولیبرالیسم و… در رنج و عذاب هستند، ولی یک کشور امپریالیستی نیست خوی تجاوز در ذات او فعلا نیست. و همین طور کشور چین، که ۷۰% اقتصادش هنوز دولتی است. فرق چین و روسیه در این است که به دنبال این نیستند که هژمونی دنیا را همچون آمریکا به دست گیرند. اینجا قصد دفاع از هیچکدام را ندارم. بلکه فقط خواستم تفاوت این سه کشور روسیه چین و آمریکا را بیان کنم.
دیگر این که ما باید از جهان چند قطبی دفاع کنیم چرا که این پس از سقوط شوروی و از بین رفتن جهان دو قطبی و تک قطبی شدن دنیا به رهبری آمریکا بود که جهان و به ویژه منطقه خاورمیانه در خاک و خون می غلتد. علت همه ی بوق و کرنا رسانه های غربی از جمله بی بی سی و رادیو فردا و تمرکز شان بر تخریب روسیه نه این است که روسیه کشوری هنوز کمونیستی است، ابدا، بلکه علت این است که روسیه نمی خواهد زیر سلطه آمریکا باشد. برای امپریالیسم آمریکا که بیش از ۱۰۰۰ پایگاه نظامی در سراسر دنیا دارد، تنها یک هدف اهمیت اصلی و استراتژیک نظامی و اقتصادی دارد: تسلط بلامنازع بر تمام دنیا حتی اروپا. بگذریم.
همان طور که رفیق سیامک در پاسخ به سوال من در مورد فرض بودن حمله آمریکا جه باید کرد، جواب داد: ما در روز موعود تصمیم قاطع خود را خواهیم گرفت. بیاییم این سایه جنگ را که از دوران جرج بوش پسر تا الان بر سر ایران بوده است را زیادی بزرگ نکنیم که مبادا وظیفه مبارزه داخلی خود را به کلی فراموش کنیم. وظیفه مبرم ما امروز مبارزه با حکومت ولایی ایران و اقتصاد سیاسی دولت های مطبوع آن است: یعنی دو وظیفه اصلی ما به نظرم باید امروز این باشد: تلاش و مبارزه بی امان ما باید با نظارت استصوابی شورای نگهبان وسیاست اقتصادی نئولیبرال یا به قول شما خصوصی سازی هر روزه اقتصاد ایران باشد. این دو، دو شریان اصلی دوام و بقای حکومت ولایی ایران است که باید روی آن متمرکز شد و با آنها مبارزه متحدانه کرد. وگرنه صرف وقت و انرژی برای اتفاقی که نه افتاده و نه قراره بزودی اتفاق بیفتد، خواست هم حکومت ایران است هم خواست دشمن بی‌رحم تر یعنی امپریالیسم. چرا که آنها می خواهند همه نیروهای انقلابی و مترقی به این مساله متمرکز شوند نا هر یک از این دو به اهداف کوتاه و بلند مدت خود دست یابند.
تلاش دیگر ما در عین حال باید این باشد که در هر جا هستیم بگوییم ما خواهان جنگ نیستیم ولی اگر جنگی رخ دهد، ما از سرزمین مادری مان و یکپارچگی آن دفاع می کنیم، و به محض پایان آن جنگ و مبارزه خود را با حکومت کاملا غیردمکراتیک داخل ایران ادامه خواهیم داد. و این خبر هم باید به کوش حکومت داخلی برسد و هم امپریالیسم آمریکا و یارانش. پس بیاییم از دشمنان خودمان هوشمندانه تر عمل کنیم.