سخن روز شماره: ۱ ( ۲۱ فروردین ۱٣۹۷ )
در آخر هفته ي ١٢ فروردين ٩٧، در شهر كلن/ آلمان ”حزب چپ ايران(فداييان)“ پايه ريزي شد. فرخ نگهدار نيز يكي از مهمانان بود. او در نوشتاري خبر شركت نماينده ي حزب توده ايران را در نشست و نطق او در آن را همانجا منتشر نمود. خبر داد كه حزب توده ايران دعوت به اتحاد با حزب چپ را رد كرده است.
انتشار خبر پيش كه هم راه است با سكوت نشريه نامه مردم ارگان مركزي حزب توده ايران از وقايع، پرسش برانگيز است. آيا پديده ي ”ديپلوماسي مخفي“ داراي علت خاصي است؟ آيا بحث در نشريات حزبي و در حوزه هاي حزبي درباره ي برنامه ي پايه ريزي ”حزب چپ ايران“ امري از زمره ي ”محرمات“ است؟
چرا دبيران كنوني كميته ي مركزي حزب توده ايران نيازي براي طرح دعوت و بحث با توده اي ها درباره ي سياستي كه حزب طبقه كارگر بايد در اين زمينه اتخاذ كند، احساس نمي كنند؟ چرا خبر شركت و نوشتار طرح شده در نشست انتشار نيافته است؟
آيا رفقاي گرامي كه در نشست ها با حرارتي شايسته و تواني بالا براي اقناع شنوندگان سخن مي رانند، تبادل نظر با توده اي ها را در مسايل روزانه و پراهميتي مانند مساله پايه گذاري يك ”حزب چپ ايران“ بر نمي تابند؟ آيا پاسخي دريافت خواهد شد؟
٢١ فروردين ١٣٩٧ ١٠ آوريل ٢٠١٨
با احترام به نگرانی رفیق فرهاد، به نظر میاد باید منتظر شماره بعدی “نامه ی مردم” ماند.
با این حال، باید دوستانه از مسئولین حزب و نامه ی مردم انتقاد رفیقانه کرد که دلیل واکنش به موقع و گاه سریع نشان ندادن به حوادث بسیار مهم ایران – از جمله تشکل جدید “حزب چپ ایران (فدائیان خلق)”-، منطقه و جهان – از جمله تصمیمات بسیار خطرناک امپریالیسم به سرکردگی آمریکا به حمله نظامی و موشکی که ممکن است در ساعات یا یکی دو روز آینده عملی شود-، چیست، که به عاملی در ایجاد سوتفاهمات یا تردیدهایی مانند شبهه ی رفیق فرهاد بدل شده است.
یک راه این است که در کنار داشتن هفته یا ماهنامه حزب باید یک نشریه یا رسانه ی دیگری هم ایجاد کند تا بتواند واکنش های سریع تری به رویدادهای ایران، منطقه و جهان از خود نشان دهد. یا می تواند چنین واکنش هایی را به ابتدای آخرین “نامه ی مردم” منتشر شده اضافه کرد، که می تواند هزینه ی مادی را کاهش داده و در وقت مسئولین حزب و نامه ی مردم صرفه جویی شود.
به امید حل به هنگام این مشکل
با درود وسپاس از توجه (هرچند دیرهنگام) سایت توده ای ها به خبرِمهم برپایی کنگره مزبور؛
چندروزپیش، بعد ازمطالعه نوشتار19فروردین97 فرخ نگهداردرسایت “اخبارروز”، همان روزنظری را درزیریکی از پست ها “مضمونِ انقلابِ درپیش…” قراردادم و پیشنهادم صدوربیانیه یا اعلامیه ای کوتاه ازسوی کمیته مرکزی ویا رفقای هیئت نمایندگی اعزامی به کنگره درحد اطلاع رسانی درسایت بود که هنوز این انتظار ناچیز برآورده نشده است. آخرین نمونه اتفاق مشابه که درفاصله دو شماره دوهفته نامه ارگان مرکزی صادر ودرسایت منعکس شده بود، بیانیه مورخ7اسفند96 با عنوان “آقای خامنه ای شما وحاکمیت فاجعه بارولایت فقیه ضدانقلاب هستید!” بود که دقیقا درهمان روزِ انتشارِسخنرانیِ دیرمنتشرشده ی خامنه ای صادر و روزبعد(8اسفند) درسایت منتشرشد وپس ازآن هم درصفحه2 نامه مردم شماره1046 مورخ 14اسفند انعکاس یافت. بنابراین با استفاده بهینه و به موقع ازموهبتِ وجودِ سایت که یقینا با نظارت هیات تحریریه ارگان مرکزی فعالیت دارد، اساسا هیچ مانع یا هزینه مضاعفی برای اطلاع رسانی رفقای رهبری به مخاطبان ارگان مرکزی وسایت رسمی حزب متصورنیست.
رفقای گرداننده سایت فقط باید کمی بیشتر وقت بگذارند و دستی هم به سر و روی سایت بکشند. ازجمله نواقص موجود درمحتوای سایت، ازجمله منوی “اعلامیه ها”ست که آخرین اعلامیه منعکس درآن تاریخ 12آبان1393! را برپیشانی دارد درحالیکه اعلامیه های بیشماری پس ازآن صادر و منتشر شده اما به لحاظ طبقه بندی به جای منوی “اعلامیه ها” دربخش “مسایل سیاسی روز” طبقه بندی شده اند واین موضوع دسترسی یکپارچه به اعلامیه و بیانیه ها را غیرممکن ساخته است.
قابل توجه اینکه فرخ نگهدار بعد ازاعلام خبر حضور وسخنرانی رفقای هیات نمایندگی اعزامی ازسوی رهبری حزب توده ایران دراین کنگره و گفتن اینکه “می دانم مسئولین فعلی حزب توده ایران گفته اند حاضربه وحدت نیستند اما همکاری را قبول دارند…”، نسبت به جذب بدنه حزب چشم امید بسته و اضافه کرده است: “با شناختی که از بخش بزرگی از توده ای های جداشده ازحزب دارم، برخلاف چپ روهای تندرو، آنها به لحاظ فکری عاطفی و سیاسی با فدائیانی که حزب تازه را به وجود آورده اند، همسویی ها وهمپوشی های فراوان دارند…”
تعبیرسکوت یا تاخیررهبری حزب برای اطلاع رسانی از کنگره مزبوربه بایکوت خبری یا “دیپلوماسی مخفی” را شاید مناسب ندانیم، اما آگاهی ازمضمون سخنرانی نماینده حزب درکنگره ای که با هدف پایه گذاری “حزبِ چپِ ایران!” برگزارشده، حق هر توده ای است و یادآوری به بجای رفیق عاصمی را میتوانیم صرفا نشانه وجود چنین نگرانی های خیرخواهانه ای درمیان خیل توده ای ها به حساب بیاوریم ونه انتقاد غیررفیقانه.
فعلا چاره ای نیست جز اینکه به امید دریافت خبر یا گزارشی موثق ازجریان کنگره وحدت و رویداد مهم تشکیل “حزب چپ ایران” ومضمون سخنرانی رفقای هیات نمایندگی حزب، در کوپه قطار برای رسیدن به ایستگاه اطلاع رسانی منتظربمانیم!