رئیسی یکی از چهار عضو کمیته معروف به «هیات مرگ» در اعدام‌های سال۱۳۶۷ بود

یکی از چندهزارانی که با امضا و تایید رئیسی به چوبه‌دار فرستاده شدند، رفیق جان داده راه آزادی و برابری رفیق نیک آیین بود.

نیک آیین نه تنها اسلحه بدست نبود، بلکه حتا جرم رژیم ساخته جاسوسی نیز در پرونده او نبود. پس چرا رئیسی زیر حکم اعدام را امضا کرد؟

همسرش در دردنامه‌ای می نویسد:

“حال هرگاه به آفتاب می‌نگرم، به ماه نگاه می‌کنم، به زندگی که درگذر است، چشم می‌دوزم همه چیز را به رنگ خون می‌بینم. در برابر من دریایی از خون تا بیکران امتداد یافته است. این خون همسر من، خون پدر دو فرزند من و هزاران بیگناه دیگری‌ست که تنها به خاطر عشق بی حد به میهن خود، دلبستگی به زندگی و مردم، مبارزه برای آزادی، سعادت و زیبایی به قتل رسیده‌اند. آن‌ها جویندگان آفتاب بودند و می‌خواستند خورشید را به زمین بکشند. می‌خواستند تاریکی را از پهنه ایران برانند”.

“او می‌خواست خورشید را به زمین بکشد. با تاریکی بستیزد، خلق را مرفه و سعادتمند ببیند. با این باور انقلابی، او راه نبرد با پاسداران نادانی، جهل و عقب‌ماندگی را تا آخر طی کرد. سوخت، هستی خویش بر کف دست گرفت و نثار مردمی کرد که آنها را می‌پرستید. درحالی که کوهی از غم برای همسر، فرزندان، هم‌رزمان و یاران بی‌شمار خود باقی گذاشت”.

نیک آیین در فروردین ۶۷، در نامه‌ای به همسرش با جمله‌هایی که اجازه نوشتن داشت می‌نویسد: “با یادهای شیرین شما و با امید و عشق و آرمانم عید می‌گیرم. هرگز باعث سرافکندگی و شرمساری شما نخواهم شد”.