سیستم انتخاباتی بریتانیا دستیابی به موفقیت احزاب کوچکتر را بسیار دشوار می کند. جنبش های سیاسی چپ و راست، که در سایر نقاط اروپا احزاب جدید مانند حزب یونانی سیریزا، یا Vox اسپانیایی یا AfD المان می سازند، در بریتانیا در دو حزب اصلی در وست مینستر باید هضم شوند.
بنابراین تجدید حیات سوسیالیستی سال ۲۰۱۵ در خود حزب کارگر از طریق رهبری جرمی کوربین بیان شد، و امروز هم خانه اصلی سیاسی ناسیونالیسم افراطی ضد مهاجر مانند فرانسه، ایتالیا یا المان در یک حزب فاشیستی نیست، بلکه در خود حزب محافظه کار لانه کرده است.
این بدان معنا نیست که نیروهای دست راستی در آنجا نیست. امروز، حزب (Reform UK) “اصلاح بریتانیا” 13درصد در نظرسنجی ها رای می آورد و یک نماینده مجلس دارد که از حزب محافظه کار بوده است و تهدید می کند که بخش بزرگی از رای محافظه کاران را در انتخابات عمومی به سوی خود بکشاند.
“اصلاح بریتانیا” ترکیبی از سیاست های هیستریک ضد مهاجر با نژادپرستی علیه جوامع غیر سفید تاسیس شده است. اندرسون (نماینده آن در مجلس) ادعا می کند که راهپیمایی های همبستگی با فلسطینی ها نشان می دهد که لندن توسط اسلام گرایان گرفته شده است.
راست افراطی از نگرانی های ایجاد شده توسط مدل اقتصادی شکست خورده بریتانیا به منظور جذب رای برای سیاست “ضد سیستم” تغذیه می کند.
استاندارد زندگی در انگلستان در حال کاهش است. دستمزدهای واقعی برای 15 سال متوالی و سهم تولید ناخالص داخلی که به دستمزدها می رود برای بیش از 40 سال متوالی کاهش یافته است، در حالی که سهم سود و اجاره افزایش یافته است.
سیاست های اقتصادی نئولیبرالیستی در پنج دهه جنبش کارگری و حزبهای چپ را ضعیف کرد، ولی به دیدگاه های ضدخارجی میدان داد.