واژه «ترور» از واژه لاتین ”terrere” به معنای “ترساندن” یا “لرزاندن” گرفته شده‌است. این واژه در پایان سده‌های میانی (قرون وسطی)، در سده چهاردهم از واژه فرانسوی ”terreur” یا واژه لاتین” terror” به زبان انگلیسی- به معنای ساده ”ترس” از چیزی ترسناک مانند ” ترور طوفان” یا “ترور جنگ”- گام گذاشت.
این مقوله در پایان سده هجدهم، به‌ویژه با روی‌دادهای ”دوره ترور” (۱۷۹۳ – ۱۷۹۴) انقلاب فرانسه، با کُشتار گروهی، پاکسازی‌های سیاسی و پرخاش‌گری گسترده‌ای که از سوی رهبران انقلابی سازمان‌دهی شده بود، معنای سیاسی بیش‌تری پیدا کرد. در آن هنگام این واژه هم برای بازتاب پرخاش دولتی علیه دشمنان انقلاب و هم برای آفریدن ترسی که در مردم پدید می آورد، به کار برده می‌شد.
در سده نوزدهم، واژه «ترور» بیش‌تر در باره‌ی پرخاش‌گری سیاسی، تاکتیک‌های تروریستی دولتی، شورشیان و تندروها ، در ارتباط با استراتژی‌های سیاسی یا نظامی با هدف ترساندن مردم، به کار برده می شد.
معنای «ترور» در سده بیستم ، با گسترش جنگ‌های جهانی با «تروریسم» پیوند خورد، زیرا گروه‌ها یا دسته‌ها از پرخاش‌گری برای دست‌یابی به هدف‌های سیاسی، مذهبی یا ایدئولوژیک سود می‌جستند. هم‌چنین واژه «تروریست» برای نام‌گذاری به روی کسانی که پرخاش‌گری را برای آفریدن ترس در مردم به کار می‌بردند، پا به پهنه زبان گذاشت.
پس از جنگ‌های جهانی، درک جهانی از «ترور» دربرگیرنده ”جنگ‌های نابرابر”، و در دوران جنگ سرد میان اردوگاه سوسیالیسم و امپریالیسم برای انگ زدن به یک‌دیگر در پشتیبانی از تروریسم به کار برده می‌شد.
امروز دیگر واژه «ترور» بیش‌تر با «تروریسم» پیوند خورده‌است. امپریالیسم امریکا پس از روی‌داد ددمنشانه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، «ترور» را با کُشتار غیرنظامیان از سوی گروه‌های مذهبی غیردولتی برای هدف‌های سیاسی پیوند داد و با نوآفرینی بی‌همانندی زیرکانه مقوله «جنگ علیه ترور» را آفرید، که منجر به نابودی کشورها در خاورمیانه شد.