گزارشی از برنامه توسعه سازمان ملل (UNDP) تخمین می‌زند که زنان در آفریقای زیرصحرا سالانه ۴۰ میلیارد ساعت ، معادل زمان کاری سالانه کل نیروی کار فرانسه را صرف جمع‌آوری آب می‌کنند. شکاف مالی برای ساخت زیرساخت‌های آب در کل آفریقای زیرصحرا ۱۱ میلیارد دلار است که بر اساس اکسفام، معادل کمتر از دو روز درآمد میلیاردرهای جهان است. با توجه به اینکه کشورهای آفریقای زیرصحرا روزانه ۴۴۷ میلیون دلار برای خدمات بدهی خود پرداخت می‌کنند، تنها ۲۵ روز از این پرداخت‌ها می‌تواند برای ساخت زیرساخت‌های لازم برای لوله‌کشی آب به هر خانه در این منطقه کافی باشد.
بسیاری از زنانی که کیلومترها راه می‌روند تا آب به خانه بیاورند، در مناطق روستایی زندگی می‌کنند و به عنوان کارگران کشاورزی یا کشاورزان خرده‌پا کار می‌کنند. برای آن‌ها، ساعاتی که صرف این فعالیت‌ها می‌شود، بهره‌وری آن‌ها در مزارع را کاهش می‌دهد، جایی که بهره‌وری زنان به طور متوسط ۲۴٪ کمتر از مردان است. این نابرابری منجر به اختلاف دستمزد قابل توجهی می‌شود، به طوری که زنان کارگر کشاورزی به طور متوسط ۱۸.۴٪ کمتر از مردان درآمد دارند.
در بسیاری از نقاط جهان، زنان نقش کلیدی در سیستم‌های کشاورزی دارند و کشاورزی بخش مهمی از درآمد آن‌ها را تشکیل می‌دهد. با این حال، زمانی که اشتغال کاهش می‌یابد، زنان اولین کسانی هستند که برای تغذیه خانواده‌های خود تلاش می‌کنند و سپس خود گرسنه می‌مانند. داده‌ها نشان می‌دهند که تعداد زنان گرسنه در جهان بسیار بیشتر از مردان است، که ناشی از ترکیبی از نظام‌های کار غیررسمی برای زنان در کشاورزی و سیستم پدرسالارانه مصرف غذا در خانوارها است.
گزارش‌ها نشان می‌دهند که زنان در مواجهه با بلایای طبیعی مانند سیل و موج‌های گرما، ساعات کاری بیشتری نسبت به مردان صرف می‌کنند و درآمد کمتری دارند. برای مثال، افزایش ۱ درجه‌سانتی‌گراد در دمای میانگین بلندمدت، درآمد زنان کشاورز را ۳۴٪ کاهش می‌دهد.
تشکیل اتحادیه‌های کارگری کشاورزی و تقویت نقش زنان در این اتحادیه‌ها می‌تواند گامی اساسی در جهت بهبود شرایط زنان در کشاورزی باشد. زنان در سراسر جهان، از جمله در جنبش‌هایی مانند جنبش کارگران بی‌زمین برزیل (MST)، نشان داده‌اند که سازمان‌دهی و مبارزه می‌تواند راهی برای ایجاد تغییرات پایدار باشد.