در سال‌های پیش از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، ایران شاهد تلاش‌هایی برای برقراری دموکراسی نیمه‌بند بود، اما پس از کودتا این تلاش‌ها به شدت توسط رژیم محمدرضا پهلوی و سازمان امنیت و اطلاعات کشور (ساواک) سرکوب شد. ساواک به عنوان بازوی امنیتی رژیم، نه تنها به سرکوب مخالفان سیاسی می‌پرداخت، بلکه از ابزارهای وحشیانه‌ای مانند شکنجه و کشتار برای خفه کردن هرگونه صدای اعتراض استفاده می‌کرد. یکی از چهره‌های شاخص این سازمان، پرویز ثابتی، بود که به عنوان یکی از سرشکنجه‌گران اصلی ساواک شناخته می‌شد.
ثابتی، که بعد از انقلاب ۱۳۵۷ به آمریکا گریخت، اخیراً در فلوریدا شناسایی و با شکایت سه تن از قربانیان ساواک مواجه شده است. این افراد که هنوز آثار شکنجه‌های دوران ساواک را بر بدن و روان خود دارند، از ثابتی به دلیل جنایاتش شکایت کرده‌اند. این شکایت‌ها نشان‌دهنده‌ی آن است که جنایات رژیم پهلوی و ساواک، حتی پس از گذشت دهه‌ها، همچنان در خاطره‌ی جمعی مردم ایران زنده است.
ثابتی که سال‌ها زندگی نیمه‌مخفی در آمریکا داشت، اخیراً با انتشار مستندی در شبکه‌ی سلطنت‌طلب «منوتو» سعی کرد تا خود را تبرئه کند و چهره‌ای جدید از خود ارائه دهد. اما قربانیان ساواک و افکار عمومی این مستند را تلاشی برای سفیدشویی جنایات ساواک و ثابتی دانستند.
تلاش‌هایی مانند انتشار مستندهای تبلیغاتی یا حمایت رسانه‌هایی مانند ایندیپندنت فارسی از خاندان پهلوی، نمی‌تواند واقعیت‌های تلخ آن دوران را پاک کند. دموکراسی نیمه‌بند ایران در سال‌های پیش از کودتا، با سرکوب و شکنجه‌های ساواک به کلی خفه شد و این جنایات هرگز از یاد نخواهد رفت.
حالا با به دام افتادن ثابتی در آمریکا، این امید وجود دارد که عدالت، هرچند دیر، به برخی از قربانیان آن دوران تحقق یابد. این رویداد همچنین یادآوری است که جنایات علیه بشریت، هرگز فراموش نخواهد شد و عاملان آن، دیر یا زود باید پاسخگوی اعمال خود باشند.