سیستم‌ سیاسی و رقابت‌ حزبی مبتنی بر پول در آمریکا

بنجامین مگنوسون در کتاب خود **Golden Rule: The Investment Theory of Party Competition** ادعا می‌کند که احزاب سیاسی تحت تأثیر گروه‌هایی از سرمایه‌گذاران ثروتمند قرار دارند که از کاندیداهایی حمایت می‌کنند که منافع آنها را نمایندگی کنند. در واقع، نخبگان اقتصادی نقش اصلی را در سیستم‌های سیاسی ایفا می‌کنند نه رأی‌دهندگان.

مگنوسون، در پاسخ به این سوال که چرا رأی‌دهندگان اهمیت چندانی ندارند، می‌گوید که هزینه‌های بالای مشارکت سیاسی و دسترسی محدود به منابع برای ایجاد تغییرات، باعث می‌شود که احزاب سیاسی بیشتر به جذب سرمایه‌گذاری‌های کلان از سرمایه‌داران بزرگ متمایل شوند. این امر موجب می‌شود که رقابت‌های حزبی بیشتر به نفع سرمایه‌گذاران بزرگ باشد تا خواسته‌های عمومی.

مگنوسون به این نتیجه می‌رسد که در مسائل مرتبط با منافع حیاتی سرمایه‌داران، هیچ رقابتی بین احزاب شکل نمی‌گیرد و تنها وعده‌های جزئی به گروه‌های خاصی از رأی‌دهندگان ارائه می‌شود.

بنابراین، مدل‌های اقتصادی و شواهد نشان می‌دهند که پول نه تنها پیش‌بینی‌کننده نتایج انتخابات است، بلکه تأثیر عمده‌ای بر تصمیم‌گیری‌های سیاسی دارد.  

جالب اینکه مگنوسون بدون اینکه دانشی در مورد مبارزه طبقاتی در یک کشور امپریالیستی مثل امریکا داشته باشد، پیشنهاد می کند که سیستم‌های مالی سیاسی انتخابات اصلاح شوند. او معتقد است که باید سیستم‌های تأمین مالی عمومی برای کمپین‌های انتخاباتی وجود داشته باشد تا امکان ورود دیگرانی که وابسته به سرمایه‌گذاران بزرگ نیستند را به انتخابات بدهد و بدین ترتیب رقابت منصفانه‌تری ایجاد شود.