”چپ”ها از پایهگذاران و رزمندگان راه آزادی بودهاند؛ آنها آزاداندیشی سکولار و رها از دین را به هم میهنان ما به ارمغان دادهاند.”چپ”ها در برابر این پدر و پسر ستمکار و رژیم ولایت فقیه ایستادند و اندک لیبرالهایی که در برابر محمدرضا و خمینی ایستادگی کردند، با نرمخویی زندانبانان روبرو بودند.
لیبرالیسم اصلاحخواه امروز مانند آقایان سروش، خاتمی، زیبا کلام، عبدی، زیدآبادی، خانم فائزه رفسنجانی ووو هنوز رنگ و بوی اسلامی دارد و آنها نتوانستند و یا نخواستند که بند ناف خود را از پایههای ایدیولوژیک نظام اسلامی ببرند. همهی آنها کم و بیش در آزادیکُشی و آزادیخواهانکُشی دست داشتهاند. سروش آفریننده انقلاب فرهنگی و سرکوب دانشجویان بود؛ فائزه رفسنجانی هنگام کُشتار زنجیرهای نماینده مجلس و پدرش رییس جمهور بود. آزادیخواهی لیبرالها هیچگاه دربرگیرنده حقوق دموکراتیک نبوده است. آنها با مقولههایی مانند حق داشتن سندیکا، حق کار، حق خانه برای کارگران بیگانه هستند.
لیبرالهای برونمرزی که در زیر چتر آقای رضا پهلوی گرد هم آمدهاند، نه تنها پیشینه آزاداندیشی ندارند، بلکه در کُشتار آزادیخواهان و آزاداندیشان دست داشتهاند.
آن دسته از لیبرالهایی که با این دو اردوگاه لیبرالیستی اصلاحخواهان و شاهنشاهیخواهان پیوند ندارند و به دنبال پاکشویی نظام ددمنشانه بهره کشی سرمایهداری هم نیستند، نمیتوانند با نیشکینه و با دشمنی با ”چپ” برخورد کنند. زیرا آنها میدانند که ”چپ” بزرگترین و پیگیرترین گردان آزادی خواه تاریخ میهن ما بودهاست و بیشترین کُشته را در این راه داده است.
آری، ”چپ”ها آزادیخواه بوده اند و هستند، ولی آنها برای این هم میجنگند که گواراهاییهای زندگی در دسترس همگان باشد. آنها هم راه رفتن زیر آسمان باز، گل چیدن در باغچه، نوازش گوشها با آواز پرندگان و خش خش برگ درختان را دوست داشتند و دارند، ولی چون که زیبایی را، دارایی را، زندگی را برای همگان میخواهند، چارهای سوای نبرد برای فراهم کردن زمینههای انسانی کردن جامعه نمیبینند.