عراقی و لاریجانی از مذاکره با ترامپ صحبت کردند و احتمالا امیر امارت برای همین به تهران سفر می کند.
در شرایطی که کاخ سفید به دنبال بررسی مذاکرات غیرمستقیم با جمهوری اسلامی است، تنش‌های هسته‌ای بار دیگر به کانون توجه تبدیل شده‌اند. آمریکا اگرچه از زبان ترامپ ادعای صلح‌طلبی دارد، اما همزمان با تشدید حضور نظامی در خاورمیانه، سیاستی دوگانه را پیش می‌برد. این در حالی است که ایران همواره بر مذاکره در شرایط برابر و بدون فشار تأکید کرده و هرگونه تهدید نظامی را بی‌اثر می‌داند.
دیکتاتوری و بحران اقتصادی در جمهوری اسلامی: دستاورد نئولیبرالیسم
حکومت جمهوری اسلامی با سرکوب داخلی و سیاست‌های اقتصادی ناکارآمد، جامعه را درگیر فقر و نابرابری کرده است. سیاست‌های نئولیبرالی خصوصی‌سازی و حذف یارانه‌ها، به بهانه «اصلاحات اقتصادی»، تنها به ثروتمندان نزدیک به قدرت سود رسانده و طبقه متوسط و فرودست را بیش از پیش تحت فشار قرار داده است. این بحران‌های ساختاری، نتیجه مدیریت غیردمکراتیک و وابسته به اقتصاد رانتی است.
امپریالیسم آمریکا: تهدید و بهانه‌جویی برای سلطه
آمریکا نیز با نقاب دیپلماسی، به دنبال تحمیل خواسته‌های خود از طریق تهدید و تحریم است. تاریخ مداخله‌های نظامی واشنگتن در منطقه، از عراق تا افغانستان، نشان داده که «گزینه نظامی» نه تنها راه‌حلی نداشته، بلکه فاجعه‌آفرین بوده است. حالا با ادعای مذاکره، همان سیاست امپریالیستی را با ابزاری دیگر پیگیری می‌کند.
آینده مذاکرات: آزمونی برای عبور از تنش یا تداوم بحران؟
اگرچه چین، روسیه و جمهوری اسلامی بر کاهش تنش‌ها تأکید دارند، اما تا زمانی که آمریکا به سیاست زورگویی ادامه دهد و حکومت جمهوری اسلامی نیز به سرکوب داخلی و اقتصاد ناعادلانه پایبند باشد، امیدی به بهبود روابط و حل بحران‌ها نیست. تنها راه برون‌رفت، پایان دادن به سیاست‌های امپریالیستی از یک سو و استقرار دمکراسی و عدالت اقتصادی در ایران از سوی دیگر است.