از آغاز جنگ اسرائیل علیه نوار غزه در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تا پایان مارس ۲۰۲۵، دست‌کم ۲۳۲ خبرنگار کشته شده‌اند که این جنگ را به مرگبارترین در تاریخ برای روزنامه‌نگاران تبدیل کرده است. طبق گزارش پروژه “هزینه‌های جنگ” در دانشگاه براون آمریکا، به‌طور میانگین ماهانه ۱۳ خبرنگار جان خود را از دست داده‌اند. بیشتر قربانیان از روزنامه‌نگاران محلی فلسطینی بوده‌اند.
در این مدت حدود ۳۸۰ خبرنگار نیز زخمی شده‌اند و حدود ۹۰ مرکز رسانه‌ای در غزه توسط ارتش اسرائیل نابود شده است. در نخستین ماه جنگ، ۳۷ روزنامه‌نگار کشته شدند. همچنین در حمله‌ای هدفمند به یک چادر رسانه‌ای نزدیک بیمارستانی در خان‌یونس در ۷ آوریل، دو خبرنگار کشته و هشت تن زخمی شدند.
اسرائیل ادعا کرده که هدف این حمله، حسن اسلیه، عکاس فریلنسر مرتبط با حماس بوده است. گزارش‌ها نشان می‌دهد اسرائیل علاوه بر کشتار مستقیم، از طریق تخریب تجهیزات رسانه‌ای، قطع اینترنت و برق، و ممنوعیت خروج خبرنگاران از غزه، سعی در خاموش کردن صدای رسانه‌ها دارد.
سازمان‌های بین‌المللی از جمله کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران (CPJ) و خبرنگاران بدون مرز (RSF) تأکید کرده‌اند که حملات به رسانه‌ها عمدی است و جامعه جهانی با بی‌عملی خود زمینه تکرار این جنایات را فراهم کرده است.
خبرنگاران فلسطینی نه‌تنها در معرض بمباران و تهدید مستقیم قرار دارند، بلکه مانند سایر شهروندان غزه با کمبود آب، غذا و پناهگاه نیز مواجه هستند. همچنین بسیاری از آنها بازداشت، شکنجه یا هدف کمپین‌های تخریبی اسرائیل قرار گرفته‌اند.
اگر هر کشور دیگر این همه خبرنگار را کشته بود امپریالیسم غرب به بهانه دموکراسی آن کشور را با خاک یکسان می کرد ولی در مقابل بورژوازی صهیونیسم نه تنها غرب سکوت می کند بلکه در این جنایات شریک هم است.