«با بررسی دقیق تر، همچنین متوجه می شویم که دو قطب مخالف، مثبت و منفی، جدایی ناپذیر هستند، در حالی که در عین حال متضاد هستند و علیرغم موقعیت متضاد آنها، به یکدیگر نفوذ می کنند. به همین ترتیب ، علت و معلول مفاهیمی هستند که فقط در صورت کاربرد در باره ی یک مورد معین معتبر هستند. اما به محض اینکه این مورد فردی در زمینه کلی خود با کل جهان پیرامون مورد بررسی قرار می گیرد، با قانون کلی اثر متقابل روبرو می شود، که در آن علت و معلول دائما جای خود را تغییر می دهند، به طوری که آنچه در یک زمینه معلول بوده در زمینه دیگر به علت تبدیل می شود و بالعکس.» (انگلس، «ضد دورینگ»)
برخلاف متافیزیک که پدیده ها را به عنوان چیزهایی جدا و منزوی می داند، دیالکتیک علم ارتباطات بین چیزها است.
دیالکتیک به دنبال کشف رشته ها، انتقال ها، علل و معلول های بی شماری است که جهان را به هم پیوند می دهد. بنابراین اولین وظیفه یک تحلیل دیالکتیکی ردیابی «ارتباط ضروری و عینی بین تمام جنبه ها، نیروها، گرایش های یک پدیده معین» است. (لنین، “دفترچه فلسفی”)
دیالکتیک از دیدگاه تکاملی به یک پدیده معین نگاه می کند. چگونه بوجود می آید و از بین می رود؛ همچنین به تمایلات متناقض درونی پدیده ها و جنبه های مختلفی که در آن وجود دارد می پردازد.
حرکت شکل وجود تمامی جهان مادی است. انرژی و ماده جدایی ناپذیر هستند. علاوه بر این، حرکت «از بیرون» تامین نمی شود، بلکه جلوه ای از تنش های درونی است که از زندگی و سایر اشکال ماده جدا نیست.
تضادهای درونی منشا تکامل و تغییر هستند. بنابراین تحلیل دیالکتیکی باید با افشای تناقضات درونی که منجر به تکامل و تغییر می شود ، از طریق تحقیقات تجربی آغاز شود.
دیدگاهتان را بنویسید