www.sedayemardom.net
رضا خندان همسر نسرین ستوده وکیل دادگستری از بازداشت همسر خود خبر داد. خندان در صفحه فیس بوک خود نوشت: ساعاتی پیش نسرین در خانه بازداشت و به دادسرای اوین منتقل شد. نسرین ستوده، وکیل و فعال حقوق بشر پیش از این و در جریان حوادث پس از انتخابات ٨٨ سه سال در زندان اوین بوده است. نسرین ستوده تابستان سال ۹۲ از زندان آزاد شد…..
رضا خندان چهارشنبه ۲۳ خرداد در فیسبوک خود نوشت: «من یک بار به بازجویان در اتاق بازجویی گفتم: “شما از کل کارهایی که یک حکومت باید برای کشورش انجام دهد؛ فقط یکی را بلدید؛ آن هم آدم گرفتن.” ـ ساعتی پیش نسرین در خانه بازداشت و به دادسرای اوین منتقل شد.»
او درباره اتهام یا اتهامات همسرش چیزی ننوشته است.
نسرین ستوده در آبانماه سال گذشته نیز یک بار به دادسرای ناحیه ۲۳ تهران، مستقر در زندان اوین، احضار شده بود.
نسرین ستوده در ۱۳ شهریورماه ۱۳۸۹ بازداشت و به ۱۱ سال حبس تعزیری، ۲۰ سال محرومیت از وکالت و ۲۰ سال ممنوعیت از خروج از کشور، محکوم شد. در دادگاه تجدیدنظر حکم این فعال حقوق بشر به شش سال حبس تعزیری و ۱۰ سال محرومیت از شغل وکالت کاهش یافت.
او در سال ۱۳۹۲ پس از گذراندن سه سال از مدت محکومیتش از زندان آزاد شد. پس از آزادی در روز ۲۶ مهر ۱۳۹۳ شعبه دوم دادگاه انتظامی وکلا حکم محرومیت سه ساله نسرین ستوده از وکالت را صادر کرد و او از صبح روز ۲۹ مهر همان سال در مقابل کانون وکلا تحصن کرد و مدتها به این تحصن ادامه داد. این تحصن منجر به تمدید پروانه وکالت خانم ستوده شد.
او در بهمنماه سال گذشته وکالت نرگس حسینی، یکی از معترضان به حجاب اجباری که «دختران خیابان انقلاب» نام گرفتهاند را برعهده گرفت.
جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران: همسر خانم ستوده، آقای رضا خندان سخنی از دلیل بازداشت نگفته است. آیا بهانه بازداشت این وکیل سرشناس حقوق بشری مطلب زیر است که او چند روز پیش در دفاع از حقوق شهروندان در صفحهی فیسبوک خود منتشر کرد؟ جمهوری اسلامی پروندههای مختلفی علیه نسرین ستوده ساخته است و به هیچ وجه حاضر نیست سخنی دربارهی شهروندان و حقوق آنها بشنود و تحمل کند. با استفاده از همهی روشهای بهحق اعتراضی باید به آزادی نسرین ستوده دست بیابیم.ـ
فیس بوک نسرین ستوده
ژوئن ۵، ساعت ۲۲:۰۹
امروز غروب به درخواست مهراوه دختر جوانم، برای پیاده روی به بلوار دریا رفتیم، به محض آنکه پایمان به خیابان رسید،صدای گوشخراش بلندگوی اتو گالری اکبریان کل فضای خیابان را گرفته بود که نوحه خوانی می کرد. این اتوگالری روی ماشین های گالری اش ، پرده ی یا حسین و یا ابوالفضل می اندازد، تناقض بصری اش کم بود، آلودگی صوتی را هم به آن اضافه کرده بود. مهراوه که از این تناقض ها رنج می برد، طاقت نیاورد و به گالری اکبریان مراجعه کرد و درخواست نمود صدای بلندگو را قطع کنند، صاحب گالری که کل کشور را ملک مطلق خود می داند، با هجوم به طرف تلفن گفت الان پلیس را خبر می کنم بیاید، مهراوه گفت حتما این کار را بکنید. پس از آنکه بر انجام وظیفه ی شهروندی اش تاکید کردیم، گالری را ترک کردیم، اما چون هنوز صدا را قطع نکرده بود، مهراوه دوباره به مغازه برگشت تا به این ترتیب صدای نوحه را قطع کردند. اما غم بزرگ آن است که خیابان برای شهروندان امن نیست. این افراد خود را مالک شهر و خیابان می دانند و زندگی را به ما تلخ کرده اند. ما با مقاومت مدنی خیابان را از آنان پس می گیریم. خیابان مکانی عمومی و متعلق به همه ی شهروندان است.