نویدنو 15/02/1397 نویدنو 15/02/1397
بر می خیزی و می خوانیبه زیرِ پرچمِ خونرنگتآینده رافردای پا گشا را تا آفتاب چهره نمایدو روزگارِ پریشان را با مهر بیاراید .
از چشم یک شرکت کننده
فراخوانی از سوی تعدادی از تشکل های کارگری و برخی از فعالان چپ برای برگزاری تجمعی در ارتباط با روزجهانی کارگر در برابر مجلس در فضای مجازی منتشر شده بود که بر اساس این فرخوان ساعت 10 روز یازدهم اردیبهشت چند صد نفر از فعالان کارگری و چپ در این تجمع حاضر شدند و با سر دادن شعارها و قرائت قطع نامه هایی در دفاع از حقوق کارگران و زحمتکشان این روز را گرامی داشتند. اما امسال نیز مانند سال های گذشته موانع و محدودیت های بسیاری برای برگزاری جشن اول ماه وجود داشت که مانع برگزاری شایسته این روز گردید. از یک سو نیروی انتظامی از اولین دقایق شکل گیری تجمع با محاصره تجمع و تنگ تر کردن مداوم حلقه محاصره ، عکسبرداری و فیلم برداری گسترده از شرکت کنندگان و… نسبت به ایجاد جو امنیتی اقدام نمود و از سوی دیگر با اعلام سریع ضرورت پایان دادن به تجمع و ممانعت از راهپیمایی شرکت کنندگان در تجمع و بازداشت تعدادی از شرکت کنندگان ، مانع از برگزاری آن شده و به روشی کاملا دقیق و مهندسی شده به تجمع پایان داد. اما تا مدتی پس از پایان تجمع نیز گفتگوی شرکت کنندگان پراکنده شده با مامورانی که به منظور ممانعت از شکل گیری احتمالی دوباره تجمع در خیابان مستقر بودند ، ادامه داشت. در یکی از این گفتگوها کارگر مسنی که با سرو وضع بسیار ساده با چند مامور جوان نیروی انتظامی بحث می کرد، با چهره ای برافروخته و مصمم به ماموران جوانی که او را به متفرق شدن و اجتناب از زیر پا گذاشتن قانون فرا می خواندند، می گفت “شما جای بچه های من هستید، … این قانونی که فقر و فلاکت ما کارگران و چپاول و غارت و دزدی سرمایه داران و قدرتمندان را مورد حمایت قرار می دهد، هیچ ارزشی برای ما ندارد . تنها قانونی مقدس است که حافظ منافع توده های مردم باشد و…” به هر حال با بازداشت عده ای که بعداً اعلام شد هفت نفر بودند، به تجمع پایان داده شد .
نکاتی در این ارتباط قابل توجه به نظر می رسد:
1- قبل از هر چیز باید ممانعت از برگزاری روز جهانی کارگر را در کنار بسیاری از موارد مشابه دیگر به عنوان محک عینی دیگری برای ارزیابی ادعاهای رئیس جمهوری مورد توجه قرار داد که برای جلب آرای مردم ، خود را مدافع “حقوق شهروندی ” معرفی کرده بود، اما نه تنها از سوی او هیچ گونه اقدامی در دفاع از حق آزادی تشکل و تجمع کارگران در دفاع از حقوق آنها نشد، بلکه نیروی انتظامی تحت فرمان دولت و وزارت کشور او تجمع مسالمت آمیز و آرام کارگران را تاب نیاورده و با بازداشت عده ای از شرکت کنندگان به آن پایان دادد. دولت روحانی و مدافعان و رای دهندگان به آن پاسخی برای این پرسش نخواهند داشت که آیا برگزاری گرامی داشت روز جهانی کارگر در یک تجمع و راهپیمایی مسالمت آمیز نیز در دایره تعاریف ، درک و ادعا های رئیس جمهور حقوقدان (نه ژنرال) از حقوق شهروندی قرار می گیرد یا خیر؟ اگر قرار می گیرد ، چرا دولت ایشان مانع از برگزاری این تجمع می گردد و اگر قرار نمی گیرد، بی اعتباری ادعا های ایشان در مورد حقوق شهروندی را می توان بیش از پیش مشاهده نمود.
2- وجود جو فشار و احساس نا امنی و ممانعت عملی از برگزاری تظاهرات و جشن اول ماه می ، سبب کاهش تعداد شرکت کنندگان در مراسم شد که این موضوع به نوبه خود به محاصره آسان جمعیت و بازداشت تعدادی از آنها و پراکنده کردن تجمع از سوی نیروی انتظامی منجر شد.
3- نمی توان چشم بر این حقیقت مهم که حضور چند صد نفر جمعیت برای بزرگداشت روز جهانی کارگر در کلان شهری چون تهران بسیار تاسف بار است بست . اما این واقعیت به هیچ وجه از اهمیت نفس برگزاری این تجمع نمی کاهد. تعداد محدود شرکت کنندگان در تجمع به هیچ وجه اهمیت کار کسانی را که نسبت به برنامه ریزی و برگزاری این تجمع و طرح مطالبات کارگران در چنین شرایطی در برابر مجلس اقدام کردند، کم نمی کند. بویژه این که این حرکت بیانگر یک حرکت مستقل کارگری و مستقل از جناح های سیاسی حاکم قابل توجه است.
4- این واقعیت همچنین نشان می دهد که طیف نیروهای چپ رفورمیست و مدافعان رویکرد اصلاح طلبانه که با استدلال های رنگارنگ و با هیجان و به صورت فعال در هنگام انتخابات ، شرکت در انتخابات را کاری عملگرایانه و در راستای حمایت از حقوق دموکراتیک مردم در برابر اصول گرایان و…دانسته و دیگران را متهم به بی عملی و انفعال می کنند، حاضر به مشارکت در یک حرکت اجتماعی و مدنی مسالمت آمیز در دفاع از منافع طبقه کارگر و بزرگداشت روز جهانی کارگر نیستند. ظاهراً شرکت در انتخابات و رای دادن به دولت نئولیبرال و مدعی حقوق شهروندی از نظر آنها بسیار مهم تر و تاثیرگذارتر از همراهی با فعالان سندیکالیست و صنفی و کارگری برای بزرگداشت روز جهانی کارگر است.
5- یکی از نقاط قوت این حرکت به شعارهای درست کارگری و دارای جهت گیری طبقاتی مطرح شده در تجمع مربوط می شد که بویژه با توجه به موارد مختلف شعارهای انحرافی در ماه های گذشته چون “مرگ بر کارگر – درود بر ستمگر ” و…، این موضوع از اهمیت زیادی برخوردار است. شعار “نان ،کار، آزادی” به عنوان شعار برجسته و نمادین این تجمع بسیار چشمگیر بود که می تواند اهمیت بسیار زیادی در هدایت اعتراضات کارگری پیش رو داشته باشد.
6- یک نقطه قوت دیگر این تجمع را می توان به ترکیب سنی و جنسیتی شرکت کنندگان در آن مرتبط دانست. ترکیب متناسبی از افراد مسن، میانسال و جوان و سهم نسبی قابل توجه و بیش از انتظار جوانان در این تجمع امید بخش بود. ضمناً سهم نسبی زنان شرکت کننده نیز نسبت به مردان مناسب بود که این موضوع نیز امید بخش است. بسیاری از شرکت کنندگان به صورت خانوادگی در تجمع حاضر شده بودند که فضای خوبی را به تجمع داده بود.
7- نکته مهم دیگر به قطعنامه های خوانده شده در تجمع مربوط می شد که در هر دوی آنها بر حمایت از مطالبات دموکراتیک اقشار مختلف جامعه از جمله مطالبات برابری خواهانه زنان بویژه مخالفت با حجاب اجباری تاکید شده بود که در بردارنده چشم انداز نزدیکی و اتحاد بین جنبش زنان و جنبش کارگری است.
8- در کنار اهمیت برگزاری این تجمع و تلاشی که برای برنامه ریزی و برگزاری آن انجام شد، نمی توان چشم بر برخی کاستی ها در این زمینه بست. اطلاع رسانی محدود و دیر هنگام در مورد زمان و مکان برگزاری تجمع، سبب گردید تا تعداد شرکت کنندگان در آن بسیار کمتر از آنچه می توانست باشد، که این امر به نوبه خود کار پراکنده نمودن آن از سوی نیروی پلیس را بسیار آسان نمود. تا جایی که پلیس با ایجاد یک حلقه فشرده و دائماً محدودتر شونده از ماموران به دور جمعیت ، از یک سو نسبت به ایجاد فضای امنیتی و ممانعت از پیوستن مردم به جمعیت اقدام نمود و از سوی دیگر با تنگ تر نمودن حلقه محاصره هرگونه فضا و امکان تنفس را از جمعیت سلب نمود و سرانجام نیز با بازداشت تعدادی و ممانعت از دادن شعار از بلندگو ، به صورت بسیار حرفه ای و با کمترین دردسر موفق به پایان دادن به تجمع شد.
این در حالی است که امکان آن وجود دارد تا با توافق بر یک پلاتفرم مشترک برای برنامه ریزی جهت برگزاری جشن اول ماه در بین طیف های مختلف فعالان کارگری و چپ و تبلیغ وسیع آن در فضای مجازی از مدتی قبل از برگزاری این تجمع ، توجه بسیاری از مردم را به این تجمع جلب نمود. در این صورت حتی اگر پلیس مانع برگزاری آن شود، برایش بدون هزینه نبوده و بازتاب خبری آن می تواند برای جنبش کارگری و چپ بار تبلیغی مثبت بوده و با احساس همدردی و همبستگی توده های مردم همراه باشد.
9- نکته دیگر قابل ذکر در این ارتباط که نیازمند توجه جدی است این است که برای کسانی که به عنوان مدافعان طبقه کارگر برای برگزاری جشن اول ماه با برگزاری تجمع در برابر مجلس برنامه ریزی می کنند و به اتحاد کارگران سراسر جهان باور دارند، نباید توافق بر سر یک قطعنامه جهت خواندن در مراسم روز جهانی کارگر تا این حد دشوار باشد. خواندن دو قطعنامه در مراسم نشان از عدم هماهنگی در این زمینه بود که یک کاستی و نقص جدی محسوب می شود. ضمن اینکه امکانات فنی و بلندگو و قرائت کننده نیز از این زاویه می توانست مورد توجه بیشتری قرار گیرد.
10- بزرگداشت روز کارگر اساسا باید با شرکت همه نیروهای مدافع طبقه کارگر فارغ از دیدگاه ها و نظرات مختلفی که در برخی زمینه ها دارند، برگزار شود. اما حقیقت آن است که تجمعات پراکنده ای در این زمینه از جمله در روزهای قبل از اول ماه می برگزار شد که نشان از وجود ناهماهنگی هایی در این زمینه است. حقیقت آن است که فعالان چپ و کارگری همچنان انحراف و عارضه سکتاریسم و فرقه گرایی و بدتر از آن ، فردگرایی و خویشتن پاسی را در سطحی گسترده در پراتیک اجتماعی و سیاسی خود بازتاب می دهند که برای جنبش کارگری بسیار مضر است. باید پرسید کسانی که بر اساس شعار مانیفست کمونیستی ، به چشم انداز اتحاد همه کارگران جهان باور دارند، چگونه نمی توانند برای برگزاری تجمعی به مناسبت اول ماه می در کلان شهری چون تهران که مسائل و مشکلات کارگری متعددی از در و دیوار آن می بارد ، به توافقی حداقلی دست یابند و نیروی متحد و یکپارچه خود را بر محور آن متمرکز کنند؟ منزه طلبی ، تمامیت خواهی، برخورد ایده آلیستی و انتزاعی با جنبش کارگری، عدم درک دیالکتیک واقعی و ضرورت های عاجل و مهم جنبش کارگری و….را می توان از دلایل مهم این پراکندگی و ناهماهنگی دانست.
11- در هیچ یک از دو قطعنامه خوانده شده در تجمع نشانی از اسامی تشکل های کارگری مطرح کشور که در نتیجه مبارزات پیگیر خود از جایگاه ویژه ای در جنبش کارگری کشور برخوردارند ، مانند سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه و همینطور سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفتتپه و….پیدا نبود. همچنین در این تجمع می توانست برخی پیام های فعالین سندیکایی و کارگری چون رضا شهابی خوانده شود که اثری از آن هم نبود.
12- کانون صنفی معلمان بارها در طی سال های گذشته تجمع های بزرگی را در برابر مجلس برگزار کرده است ، حضور بخشی از این اعضای کانون صنفی معلمان و معلمان معترض در کنار کارگران برگزار کننده روز جهانی کارگر در برابر مجلس می توانست برگزاری این تجمع را بمراتب بیشتر مورد توجه توده های مردم قرار دهد.
یکی از مهم ترین درس های برگزاری جشن اول ماه می امسال را می توان این امر دانست که برگزاری شایسته روز کارگر نیازمند برنامه ریزی، هماهنگی، اتحاد عمل و همگامی و تدارک و اطلاع رسانی و تبلیغ بمراتب بیشتری است، که این امر به نوبه خود مستلزم درک درست ضرورت های طبقه کارگر از سوی فعالان چپ و غلبه بر توهمات رفورمیستی و تنگ نظری های فرقه گرایانه در جنبش کارگری است.
قطعنامه تشکلهای مستقل کارگری به مناسبت اول ماه مه روز جهانی کارگر
فرخنده باد اول ماه روز همبستگی جهانی طبقه کارگر، همبسته تر باد اتحاد کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، دانشجویان و عموم توده های زحمتکش مردم ایران برای رهائی از فقر و فلاکت و استبداد.امسال ما کارگران در شرایطی اول ماه مه را گرامی میداریم که علاوه بر تداوم و تشدید فقر و فلاکت و گرانی، شیرازه های اقتصاد و اداره جامعه به شکل غیر قابل کنترلی در حال از هم گسیختگی است و جناحهای مختلف قدرت به رغم اعترافات آشکار و نهان به این حقیقت غیر قابل انکار، هیچ برنامه ای جز تحمیل فقر و فلاکت بیشتر به میلیون ها کارگر و مردم زحمتکش ایران و سرکوب اعتراضات آنان ندارند.کسانی که چهل سال پیش با ژست مستضعف پناهی بر سرنوشت جامعه حاکم شدند، بی هیچ شرمی در ملاءعام بر گرده کارگر شلاق زدند، با ممنوعیت اعتصاب و تشکل های مستقل کارگری و سرکوب هر گونه فریاد حق خواهی کارگران شرایطی را پدید آوردند که امروزه در ایران به عنوان یکی از ثروتمند ترین کشور های جهان، پدیده کودکان کار، تن فروشی، زباله گردی برای سیر کردن شکم، اعتیاد، بیکاری، استیصال و درماندگی از گذران زندگی، خودکشی و هزار و یک مصیبت اجتماعی دیگر بیداد میکند. حداقل مزد کارگران چهار برابر زیر خط فقر است و این دستمزد شرم آور در اغلب مراکز تولیدی و صنعتی با ماهها عقب افتادگی و به ضرب و زور اعتراضات مداوم کارگران پرداخت می شود و در بسیاری از مراکز تولیدی و خدماتی همین حداقل مزد نیز پرداخت نمی شود.اما به رغم وجود چنین مصائب دهشتناکی و خیزش سراسری مردم علیه فقر و گرانی در دی ماه سال گذشته و تداوم آن به اشکال مختلف در سطح کشور، سیاست سرریز کردن کل بار بحران و بن بست اقتصادی موجود بر دوش طبقه کارگر و خالی تر کردن سفره های میلیونها خانواده کارگری بی هیچ ابایی از سوی حکومتگران ادامه دارد.چرخه تعطیلی و ورشکستگی مراکز تولیدی و صنعتی با واگذاری آنها به نهادها و اشخاص مرتبط با حوزه قدرت هر روز شتاب بیشتری به خود میگیرد و حکومت بیش از پیش با به هیچ انگاشتن مطالبات کارگران، معلمان، پرستاران، کشاورزان، جوانان، زنان، دانشجویان، دانشگاهیان و روشنفکران، دگراندیشان و صدها هزار مالباخته موسسات مالی وابسته به حوزه قدرت و مضاف بر آن، بی تفاوتی در برابر از هم گسیختگی بیش از پیش شیرازه های زندگی اجتماعی و اقتصادی سیاسی کشور، هیچ راهی جز دست بردن ما کارگران به اعتصابات و اعتراضات سراسری باقی نگذاشته است.ما با توجه به حقایق غیر قابل انکار فوق و نبود هیچ روزنه امیدی برای پایان دادن به شرایط فلاکتبار موجود، به ایجاد تحولات بنیادین در کشور تاکید و بر این بستر حداقل خواستهای خود را به شرح زیر اعلام میداریم:۱- افزایش فوری حداقل دستمزد به 5 میلیون تومان و پرداخت بیمه بیکاری به کارگران بیکار و جوانان آماده کار به میزان حداقل مزد۲- پایان دادن به امنیتی کردن اعتراضات صنفی و مدنی، لغو مجازات اعدام و شلاق، لغو کلیه احکام صادره علیه فعالان کارگری، معلمان و دیگر جنبشهای آزادیخواه و عدالت طلب و آزادی بی قید و شرط همه معلمان و فعالان سیاسی و اجتماعی در بند۳- آزادی بی قید و شرط ایجاد تشکلهای مستقل، اعتصاب، اعتراض، راهپیمائی، تجمع، اندیشه و بیان، احزاب و مطبوعات۴- پرداخت فوری مطالبات معوق کارگران، بازنشستگان، معلمان و کارمندان بخش خصوصی و دولتی همراه با خسارت دیر کرد و تصویب قانونی برای جرم دانستن عدم پرداخت حقوق و مزایا۵- تامین امنیت شغلی و توقف اخراج سازیها، بر چیده شدن قراردادهای موقت، امحا شرکتهای تامین نیروی انسانی و پیمانکاری، قرار گرفتن کلیه کارگران شاغل در کارگاههای کوچک ، مناطق آزاد و ویژه تحت پوشش کامل قانون کار و اجرایی کردن بیمه کارگران ساختمانی۶- قطع دست دولت از صندوقهای بازنشستگی، سپردن اختیار صندوق سازمان تامین اجتماعی و دیگر صندوقهای بازنشستگی به هیات امنایی از نماینده های منتخب اعضا، محاکمه غارتگران صندوقهای بازنشستگی و جبران خسارتهای وارده به آنها۷- با توجه به ضد کارگری بودن قانون کار موجود، این قانون باید تغییر و هر گونه اصلاح و دست بردن در آن باید از طریق وسیع ترین اطلاع رسانی به کارگران و با دخالت مستقیم نماینده های منتخب مجامع عمومی آنان در سراسر کشور صورت بگیرد۸- ممنوعیت کار کودکان و فراهم کردن امکانات زندگی، تحصیل رایگان و برابر برای همه کودکان فارغ از تعلق خانوادگی، جنسیت، قومیت و مذهب مطابق با استانداردهای پیشرفته امروزی۹- برقراری بالاترین استانداردهای ایمنی کار در تمامی محیطهای کارگری۱۰- بر چیده شدن حجاب اجباری، بر چیده شدن تمامی قوانین تبعیض آمیز نسبت به زنان و برابری کامل و بی قید و شرط حقوق زنان و مردان در تمامی عرصه های زندگی اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و خانوادگی۱۱- به رسمیت شناخته شدن حق شهروندی برای مهاجرین افغانستانی و دیگر مهاجران و منع هر گونه اعمال تبعیض آمیز علیه آنان۱۲- اول ماه مه روز جهانی کارگر بايد تعطيل رسمی اعلام و هر گونه ممنوعيت و محدوديت برگزاری مراسم اين روز ملغی شود.کمیته برگزاری مراسم اول ماه مه روز جهانی کارگر:سندیکای نقاشان استان البرزکانون مدافعان حقوق کارگرانجمن صنفی کارگران برق و فلز کرمانشاهاتحادیه آزاد کارگران ایرانکمیته پیگیری ایجاد تشکلهای کارگری ایران
قطعنامه گروه اتحاد باز نشستگان