سخن روز شماره: ۹ ( ۲ ارديبهشت ۱۳۹۸)
مقدمه برای سخن روز
گفته شد که هیئت تحریریه نویدنو با بازانتشار مقاله ی، پرسش ها در برابر چپ ایران! گفت و شنفت با محمد مالجو، و منطق دیالکتیک ماتریالیستی که ارزیابی از ابرازنظر ع ع در اخبارروز است، موافقت نکرده است، زیرا بازانتشار را دخالتی غیرمجاز در بحث در نوشتارهایی در نشریه ی دیگری ارزیابی می کند. این شیوه ناپسند است، زیرا با «اصل ژورنالیسم حرفه ای» هم نوا نیست. در سطور زیر، نگرشی انتقادی به این برداشت انتشار می یابد.
حق با شماست، رفیق گرامی آرش وجدانی، پایبندی به اصل «ژورنالیسم حرفه ای» پر اهمیت‌تر است از انتشار ٬٬منطق دیالکتیک ماتریالیستی٬٬ در نویدنو!
حق با شماست رفیق گرامی آرش وجدانی، هنگامی که مقاله ی رفیق عزیز محمد امیداوار، ٬٬اهمیت و نقش مارکسیسم در رهاسازیِ طبقهٔ کارگر و ستم‌دیدگان در دوران ما٬٬ در نامه مردم، ارگان مرکزی حزب توده ایران، تاریخ پایان کوشش توده‌ای ها را برای ترویج اندیشه ی مارکس- انگلس- لنین و دیگر بانیان سوسیالیسم علمی به ایران، با قتل عام رهبران و دانشمندان توده‌ای یکی اعلام می کند، پایبندی به اصل «ژورنالیسم حرفه ای» پر اهمیت تر است از انتشار ٬٬منطق دیالکتیک ماتریالیستی٬٬ که کوشش نسل های بعدی توده‌ای ها را برای انتقال اندیشه مارکسیستی به درون کشور به نمایش می گذارد!
حق با شماست رفیق گرامی آرش وجدانی، هنگامی که رفیق عزیز محمد امیدوار در مقاله ی ٬٬بحثی پیرامون زمینه‌های تاریخی اختلاف و مشکلات نیروهای اپوزیسیون بر سر ائتلاف وسیع٬٬ در مجله دنیا، ارگان سیاسی و تئوریک کمیته مرکزی حزب توده ایران، دوره ششم، شماره ۱، زمستان ۱۳۷۱، منطق «اصل پلورالیسم، دمکراسی و منشور جهانی حقوق بشر» را زمینه تئوریک برای همکاری با «نیروهای طرفدار سلطنت» اعلام می‌کند، «تا آنجائی که فاشیسم و نژادپرستی را تبلیغ نکنند» و خواستار آزادی آنان می‌شود که «آزاد باشند تا نظرات خود را تبلیغ کنند و در فردای آزادی میهن، این نظرات را برای تصمیم نهایی به مردم ارائه دهند» (ص ۱۳)، دیگر جایی برای ٬٬منطق دیالکتیک ماتریالیستی٬٬ باقی نمی‌ماند که موافقت شما را با انتشار آن در نویدنو قابل توجیه ساخته و پایبندی شما را به «اصل ژورنالیسم حرفه ای» مورد تردید قرار دهد!
حق با شماست رفیق گرامی آرش وجدانی، هنگامی که به گفته ی رفیق عزیز محمد امیدوار در همان صفحه ی مقاله در مجله ی دنیا، ارگان سیاسی و تئوریک حزب، و در دفاع از «اصل پلورالیسم ..»، به سرزنش نیروهایی می‌پردازد که قادر به «تحمل نظرات مخالف ولو ارتجاعی» نیستند، «نیروهایی که به هر دلیل و بهانه نمی‌توانند تحمل نظرات مخالف ولو ارتجاعی را داشته باشند»، پایبندی شما به «اصل ژورنالیسم حرفه ای» قابل درک است. قابل درک است که با انتشار بحث با ابرازنظری در اخبارروز در نویدنو موافق نباشید که در آن، تفاوت ماهوی «منطق صوری ارسطویی» و «منطق دیالکتیک ماتریالیستی» نشان داده می‌شود و مستدل می گردد.
رفیق گرامی آرش وجدانی پایبندی شما به «اصل ژورنالیسم حرفه ای»، شرکت در چنین بحثی را در نویدنو مجاز نمی کند! حق با شماست، زیرا واقعاً هم انتشار چنین بحثی پای نویدنو را به صحنه ی گفت و شنفتی می گشاید که با سیاست سکوت درباره ی کوشش کنونی توده‌ای ها برای انتقال اندیشه ی مارکسیستی- توده ای به ایران توسط رفیق عزیز محمد امیدوار هم نوایی ندارد. کوششی که رفیق عزیز محمد امیداوار آن را پایان یافته می پندارد و می خواهد! سکوتی که بر ضرورت انتقال اندیشه ی علمی مارکس- انگلس- لنین به صحن بحث میان چپ ایران در شرایط کنونی برقرار شده است. سکوتی که ضرورتِ تاریخی این کوشش را نفی می کند! سکوتی که مرگ آن را رفیق عزیز محمد امیدوار پس از قتل زنده یادانی از قبیل نیک آیین‌ها و طبری ها در مقاله ی اخیر خود در نامه مردم تصدیق کرده است و با بستن دفتر، صورت مساله را پایان یافته قلمداد می سازد!
حق با شماست رفیق گرامی آرش وجدانی، در چنین شرایطی چگونه می‌تواند نامی از کتاب لئو کفلر به میان آورده شود که درسنامه ای است برای درک ٬٬دیالکتیک مشخص٬٬ مورد نظر بانیان سوسیالیسم علمی و کوشش آموزگاران توده‌ای برای انتقال آن به درون توده‌ای ها و چپ ایران؟
چنین است مضمون «ژورنالیسم حرفه ای» نزد برخی از رفقا!
شما از کجا آمده‌اید و می‌خواهید به کجا بروید برای من ناروشن است، پایبندی به «اصل ژورنالیسم حرفه ای» شاید نشانی برای پاسخ به پرسش باشد. پرسشی که با این پرسش همراه است که برای این رفقا هنگامه ی گشودن «دروازه شهرهای ناگشوده» چه زمانی فرا می رسد؟