سخن روز شماره: ۸۳ (۷ آذر ۱٣۹۷)
در گفت و شنفتی که اخیراً در برخی از صفحه ها انتشار یافت، رفیق ناصر زرافشان با اشاره به «بحران نظری» نزد گروه های چپ میهن ما، بر ضرورت برطرف ساختن این بحران پافشرد. رفیق زرافشان به درستی هشدار داد که نیروی ترقی خواه چپ در ایران تنها آن هنگام می تواند نقشی سازنده و شایسته برای تغییرات بنیادینِ در پیش رو در ایران ایفا سازد، هنگامی که با «هویت و شناسنامه» خاص خود در مبارزات اجتماعی شرکت کند. تنها با شفافیت این هویت خاص، طبقه کارگر و چپ انقلابی قادر است در اتحاد با نیروهای دیگر اجتماعی روند نبرد طبقاتی را در جامعه ژرفش بخشد و به پیش براند.
مضمون عمیق این سخنان روشنگرانه گام ضروری ای را توصیف می‌کند که نیروی چپ انقلابی باید اکنون برای پایان بخشیدن به بحران نظری نزد خود و برای دست یافتن به هویت طبقاتی بردارد. این گام افشاگری علیه «خصوصی سازی، انعطاف پذیر کردن، مقررات زدایی، بی قانونی» است. افشاگری درباره ی این برنامه که حاکمیت سرمایه داری در ایران آن را در هماهنگی کامل با سازمان های مالی امپریالیستی به مورد اجرا می‌گذارد تا از مالکیت خود دفاع کند.
چپ انقلابی تنها آن هنگام می‌تواند هویت طبقاتی خود را در صحنه ی مبارزات روز نشان دهد که بتواند ضرورت حل تضاد میان مالکیت طبقات حاکم و مالکیت عمومی– دمکراتیک توده مردم را مستدل سازد و راه حل تضاد را برای زحمتکشان و دیگر مبارزان میهن دوست با شعاری مشخص و ساده و برای عامه قابل لمس کرده و تفهیم نماید.
طبقات حاکم و نمایندگان آن در هماهنگی کامل با سرمایه مالی امپریالیستی «با هولدینگ ها» عمل می‌کنند، تا تیغ «مقررات زدایی یا بی قانونی» را به صورت زحمتکشان و مردم میهن ما بکشند. شلاق و زندان و تهدید به حکم اعدام توسط حاکمان انواع این تیغ ها است که آن را برای حفظ مالکیت خود به خدمت می گیرند. این‌ها ابزارهای امنیتی- قضایی طبقات حاکم است برای تثبیت مالکیت خود.
مبارزه با این ابزارهای ضد مردمی طبقات حاکم، آن هنگام مبارزه‌ای با هویت چپ، با شناسنامه ی چپ خواهد بود که در ارتباط قرار داشته باشد با حل تضاد حاکم به سود «مالکیت عمومی– دمکراتیک» توده های مردم.
مبارزه ی انقلابی روزانه برای تأمین «معیشت و نان سنگک» طبقه ی کارگر و دیگر زحمتکشان از این رو به مبارزه علیه اقتصاد سیاسی امپریالیستی- اسلامی تبدیل شده است، زیرا میان خواست مطالباتی زحمتکشان که خواستی دمکراتیک است و خواست حل مساله ی مالکیت به سود توده های مردم که خواستی سیاسی است، وحدت مضمونی برقرار شده است.
زحمتکشان با ژرفش نبرد طبقاتی دریافته‌اند که خواست های مطالباتی- صنفی آن‌ها بدون مبارزه سیاسی علیه طبقات حاکم به نتیجه نمی رسد. «نان سنگک» بدون گذار از شرایط سلطه ی حاکمیت سرمایه داری وابسته به اقتصاد جهانی امپریالیستی قابل دسترسی نیست. شعار «نان سنگک» و «پایان خصوصی سازی» از وحدتی مضمونی- تاریخی برخوردار شده است؛ باید همزمان حل گردد.
اهرم انقلابی این وحدت، یعنی حفظ مالکیت عمومی بر ثروت‌های ملی، تنها هنگامی از نقشی تعیین کننده در مبارزان روزمره برخوردار می‌گردد که به شعار و خواستی سراسری برای طبقات زحمتکش و همه ی نیروهای بینابینی و لایه‌های میانی جامعه تبدیل گردد. امری که به سازمانی سراسری نیاز دارد. به جبهه ضد دیکتاتوری از پایین نیاز دارد.
جبهه ی ضد دیکتاتوری ای که با دفاع پیگیر از خواست های دمکراتیک مردم، مساله ی حل تضاد میان مالکیت حاکمان و محکومان را در دستور کار خود قرار داده است.
مبارزه علیه برنامه دیکته شده ی امپریالیستی در ایران که با سیمای مذهب ارتجاعی با نام «اقتصاد اسلامی» اِعمال می گردد، به دورنمایی، به برنامه ی اقتصاد ملی جایگزینی نیاز دارد که باید به جای وضع کنونی برپا شود.
این روز ها در میهن ما روند انقلابی می کوشد پاقرص کند. این روند انقلابی به برنامه ی اقتصاد سیاسی ملی- دمکراتیک نیاز دارد و نیاز به سازمانی دارد که ضرورت تاریخی تحقق یافتنِ این برنامه مردمی و ملی را برای توده ها تفهیم کند.
جنبش انقلابی نیاز به جبهه متحد خلقی دارد به منظور تحقق بخشیدن به برنامه برای حفظ مالکیت عمومی- دمکراتیک مردم میهن ما و به منظور دفاع از آن در برابر یورش ارتجاع داخلی و خارجی.
چنین است مضمون «هویت و شناسنامه» چپ انقلابی. پیوند میان خواست «نان سنگک» و «پایان خصوصی سازی»، پیوند میان حل تضاد میان مالکیت عمومی- دمکراتیک مردم و مالکیت ارتجاع داخلی و خارجی بر ثروت‌های ملی و متعلق به توده ها و نسل های آینده ی مردم میهن