آقای کرباسچی در “خبر آنلاین” آتش بس میان لایه های بورژوازی انگلی را اینگونه توجیه می کند:
«با همه چیز مخالفت و جنگیدن و دعوا داشته باشیم که در این ده سال بوده است و به جایی نرسیده است. در هر صورت سلیقههای مختلف هستند. باید به نقطه [..] برسیم که یک حالت معقولی [..] وجود داشته باشد».
به زبان معمولی یعنی لایه های بورژوازی انگلی به منافع همدیگر احترام بگذارند. چرا الان زمان مناسبی برای اینکار هست؟
«نیروهای اصلاح طلب [..] دیدگاهشان نسبت به مسائل اجرایی و اداری بسیار تعدیل شده است».
به زبان دیگر، اصلاح طلبان مردم و مطالبات آنها را رها کرده اند و تصمیم گرفتند که به سهم خواهی راضی شوند.
هدفهای سیاسی و اجتماعی دولت چه باید باشد؟
« نباید اینترنت را محدود کند. شغل چهار میلیون نفر وابسه به اینترنت است. تحت عنوان لباس و حجاب و قیافه به مردم اعم از مرد و زن، متعرض نشوند. »
تردیدی نیست که دسترسی به اینترنت مهم است. ایشان حق آزادپوشی را هم تا سطح “به قیافه مردم اعم از مرد و زن، متعرض نشوند” تنزل داد. ولی صحبت بر این است که آیا برنامه های سیاسی و اجتماعی یک دولت که رئیس جمهور آن خود را اصلاح طلب مستقل می داند باید تا به این حد افت کند؟
آزادی زندانیان سیاسی چه؟ حق کارگران برای تشکیلات مستقل کارگری چه؟
رئیس جمهور چطور اینترنت را بهتر کند و متعرضین به “قیافه مردم” را کنترل کند؟
«حتما باید رئیس جمهور با رهبری و قوه قضاییه و مجلس و نهادهای دیگر از نظامی و غیر نظامی در هماهنگی باشد. »
یعنی همان نظامیانی که جان به لب مردم رسانده اند و همان قوه قضایی که مردم را زندانی کرده است، باید با کمک رئیس جمهور مردم را از این بلایا نجات دهد!!