جو بایدن جنگ اوکراین را با تأکید مداوم بر مسائل سرزمینی و با اصرار بر این که اوکراین باید تمامی مناطقی که از زمان کودتای ۲۰۱۴ از دست داده است، بازپس بگیرد، ادامه داد. در مقابل، روسیه اولویت خود را بر نابودی نیروهای دشمن و تسلیحات ناتو گذاشته است، نه بر اشغال مناطق بیشتر.
اگر هدف روسیه الحاق بیشتر اوکراین یا استفاده از آن به عنوان سکویی برای حمله به لهستان یا دیگر کشورهای اروپایی بود، همانطور که سیاستمداران غربی مکرراً ادعا کردهاند، پس بزرگترین شهرهای اوکراین باید هدفهای اصلی آن میبودند.
اما روسیه برخلاف این فرضیات عمل کرده است. حتی از تصرف «خِرسون» پس از هشت ماه اشغال آن در نوامبر ۲۰۲۲ چشمپوشی کرده است. رهبران ناتو پیشتر تصمیم گرفته بودند که سقوط خِرسون به دست نیروهای اوکراینی، فرصتی برای آغاز مذاکرات صلح از موضع قدرت خواهد بود و مارک میلی، رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا، معتقد بود که باید این فرصت را غنیمت شمرد. اما بهجای این اقدام، بایدن فرصتی دیگر برای صلح را از دست داد.
در آوریل ۲۰۲۴، زمانی که کنگره آمریکا ۶۰ میلیارد دلار دیگر برای ارسال تسلیحات به اوکراین تصویب کرد، سناتور و حالا معاون رئیسجمهور منتخب، ج.د. ونس، به این لایحه رأی مخالف داد. ونس در مقالهای برای نیویورک تایمز توضیح داد که جنگ اوکراین قابل پیروزی نیست و بایدن باید مذاکرات با پوتین را آغاز کند.
در توضیح دلایلی که چرا اوکراین نمیتواند پیروز شود، ونس به شهادت ژنرال کریستوفر کاوولی، فرمانده ارشد نظامی ناتو، استناد کرد. کاوولی در جلسه کمیته خدمات مسلح خانه گفته بود که روسیه هماکنون در زمینه مهمات توپخانهای پنج به یک از اوکراین پیشی دارد و تلاشهای اروپا برای تولید یک میلیون گلوله توپ در سال گذشته تنها ۶۰۰ هزار گلوله تولید کرده است.