اخبار روز: www.akhbar-rooz.com
پنج‌شنبه ۲۶ ارديبهشت ۱٣۹٨ – ۱۶ می ۲۰۱۹
امسال مراسم مستقل روز جهانی کارگر در ایران با سال های گذشته متفاوت بود . این تفاوت از بسیاری جهات قابل بررسی است .
پس از سرکوب ها و کشتار های دهه شصت و قلع و قمع فعالان کارگری و اجتماعی برای نزدیک به سه دهه سکوت قبرستانی بر فعالیت‌های مستقل کارگری و احتماعی حاکم شد و برای سال ها مراسم روز کارگر یا به صورت گلگشت ها و یا تجمع های خانوادگی در منازل برگزار می‌شد . در سال ۱٣٨٨ فعالان مستقل کارگری با هم اندیشی به این نتیجه رسیدند که مراسم روز کارگر را به خیابان ها و میادین شهر بیاورند و اولین تجمع را پس از سال‌ها در پارک لاله بر گزار کردند . در آن زمان نیروهای امنیتی از قبل با احضار فعالان کارگری هشدار داده بودند که جلوی این مراسم را خواهند گرفت اما فعالان کارگری در موعد مقرر برای برگزاری مراسم حاضر شدند و نیروهای امنیتی در یک یورش تدارک دیده شده بیش از ۱۵۰ نفر را دستگیر کردند و تعدادی را بیش از ۴۰ روز در بازداشت نگه داشتند و با قرار وثیقه های سنگین آزاد کردند و از آن میان برخی حبس های سنگین نیز بر فعالان کارگری اعمال کردند .
از آن سال تا کنون تلاش‌های زیادی برای ایجاد تفرقه در میان فعالان کارگری و گروه های مستقل کارگری صورت گرفت؛ اما به رغم همه این تلاش ها، امسال جنبش مستقل کارگری بار دیگر وحدت خود را در برگزاری این مراسم نشان داد. گروه های مستقل کارگری در یک هماهنگی نوشته و نانوشته ساعتی معین، روز و مکانی مشخص را برگزیدند و این هماهنگی نمی‌توانست از چشم نیروهای امنیتی نادیده گرفته شود. از همین جهت بود که در روز ششم اردیبهشت به یک تجمع اولیه در پارک جهان نما ، یورش آوردند و به گمان آنکه با دستگیری عده‌ای می‌توانند جلو برگزاری این مراسم را بگیرند، حاضران را به بازداشتگاه برده و از آن میان پروین محمدی، هاله صفرزاده و علیرضا ثقفی را تا ده روز پس از ۱۱ اردیبهشت، بدون هیچ دلیل موجهی در بازداشت نگه داشتند.
اما فعالان کارگری مستقل با برگزاری پرشکوه این مراسم نشان دادند که مبارزات کارگران، زحمتکشان، مزد و حقوق بگیران راه خود را یافته است و سر ایستادگی ندارد . یورش نیروهای لباس شخصی و امنیتی به صفوف تظاهرکنندگان و دستگیری تعداد زیادی از آنان، نه تنها چیزی را تغییر نداد، بلکه تنها یورشگرانی را بیشتر رسوا نمود که با خشونت و عصبانیت کارگران و زحمتکشان را مورد ضرب و شتم قرار داده و به بند می‌کشند.
روز جهانی کارگر امسال، نماد همبستگی و یکپارچگی مبارزات مستقل کارگری در چند دهه گذشته بود و می‌تواند نقطه مهمی در بازیابی قدرت طبقاتی کارگران باشد که به رغم سرکوب های چند دهه گذشته، همچنان سرافراز و سر بلند به پیش می‌رود و تمامی تلاش تفرقه افکنان در صفوف کارگران را با ناکامی مواجه کرد و بلوغ خود را نشان داد . باشد که در آینده نیز راه راستین مبارزه برای احقاق حقوق کارگران و زحمتکشان پیموده شود.
آینده ای روشن در پیش روی جنبش کارگری است.
این را باور کنیم و آزادی بی قید و شرط کلیه دستگیرشدگان در این روز (کیوان صمیمی، ناهید خداجو، ندا ناجی، عاطفه رنگریز، نسرین جوادی، فرهاد شیخی، حسن سعیدی، مرضیه امیری) و سایر زندانیان سیاسی (ساناز الهیاری، امیر حسین محمدی فر، سپیده قلیان، امیر امیرقلی، جعفر عظیم زاده، اسماعیل بخشی، اکرم نصیریان، ناهید شقاقی، محمد حبیبی، محمود بهشتی، اسماعیل عبدی، سعید شیرزاد، روح اله مردانی، عبدالرضا قنبری، پیام شکیبا و… ) را فریاد کنیم.
کانون مدافعان حقوق کارگر