«چگونه می توانیم به مردم بزرگ عرب که برای استقلال و ازادی خود مبارزه می کنند، پشت کنیم؟ ما مبارزه انها را تحسین می کنیم.» (خروشچف)
در مارس ۱۹۶۲، اتحاد جماهیر شوروی اولین کشور جهان بود که چهار ماه قبل از استقلال رسمی الجزایر از فرانسه، روابط دیپلماتیک با آن برقرار کرد.
پس از استقلال، الجزایر راه رشد غیرسرمایه داری را انتخاب کرد و از نزدیک با اتحاد جماهیر شوروی در زمینه های اقتصاد، سیاست و فرهنگ همکاری داشت.
اتحاد شوروی بسیاری از سیاستمداران، پرسنل نظامی الجزایری را اموزش داد و نیروی هوایی و دریایی کشور را مسلح کرد. هزاران متخصص الجزایری در زمینه ها و صنایع مختلف در اتحاد جماهیر شوروی تحصیل کردند.
ارتش شوروی بخشهای بزرگی از جمهوری تازه مستقل الجزایر را از مین پاک کرد. سربازان شوروی حدود 1.5 میلیون مین را خنثی و 120،000 هکتار زمین را پاکسازی کردند. برخی از انها هرگز به خانه برنگشتند.
متخصصان شوروی در الجزایر در اکتشاف مواد معدنی، استخراج سنگ اهن، سرب و روی، ساخت شرکت های بزرگ صنعتی و اموزش مهندسی و پرسنل فنی، افزایش ابیاری و تامین اب و افزایش مساحت زمین های زراعی کمک کردند. مجتمع ال هاجار، ساخته شده در سال 1968، بزرگترین کارخانه فولاد در افریقا شد. اتحاد جماهیر شوروی دو سد ابیاری در الجزایر ساخت. تنها در چهار سال، کارشناسان شوروی توانستند ۲۵ درصد بیشتر ذخایر اب از انچه فرانسه در ۱۳۰ سالی که در الجزایر بود، شناسایی کنند.
متخصصان شوروی در شرکت نفت و گاز دولتی الجزایر سوناتراک، سکوهای حفاری را برای سایت های اکتشاف زمین شناسی تامین کردند. در سال 1964، موسسه نفت و گاز الجزایر در بومرد، موسسه معدن و متالورژی در انابا و موسسه آب و هواشناسی در بلیدا تاسیس شد. همکاری در بخش انرژی درامد ارز خارجی را برای این کشور فراهم کرد.