احکام صادره برای کارگران ماشین سازی اراک که در اعتراض به عقب افتادن دستمزدشان و دیگر مطالبات صنفی صورت گرفته است را محکوم می کنیم.
احکام زندان و شلاق و تازیانه که از دوران بربریت وبرده داری برای حکومت های غیر مردمی وسرکوبگر به یادگار مانده است از مصادیق روشن وآشکار حاکمیت فاشیستی و ضد انسانی به شمار می رود .
متاسفانه هنوز درایران شاهد هستیم چنین احکامی که مایه ننگ بشر امروزی است کماکان توسط قوه مجریه تایید و توسط قوه قضاییه علیه کارگران بی دفاع اجرایی می گردد. کارگرانی که جز رسیدن به مطالباتشان خواسته دیگری ندارند .
صدورچنین احکامی مهر تاییدی است بر بازگشت به دوران گذشته ،بدرور از مدنیت و به منزله توهین به حرمت وکرامت انسانی ما کارگران است.
در شرایطی که در عصر حاضر ، تمامی مدافعین حقوق کارگران وانسان امروزی در تلاش اند راه را برای زندگی شایسته انسانی توام با رفاه اجتماعی و آرامش و آسایش، باز کنند، برعکس عده ای که تمام هستی کارگران وطبقه فرودست جامعه را به گروگان گرفته اند سعی دارند جامعه را وقوانین آنرا به صدها سال گذشته برگردانند . این عقبگرد فاحش و غیر قابل تصور ، اکنون در جامعه ایران با دولت و حاکمیت فعلی ، سرمایه داری اسلامی به راحتی و به سادگی در حال رخ دادن است.
درطول حاکمیت ۴۰ ساله فعلی همیشه و همواره تمامی بار بحران ورکود اقتصادی ،ریاضت کشی و اجرا کردن سیاست های سرمایه داری جهانی در ایران وتلاش برای نجات اقتصاد ورشکسته حاکمیت بر دوش ما کارگران واثرات منفی آن تنها بر زندگی ما تحمیل شده است با این حال هر گاه از حق نداده خودمان دفاع کردیم به بدترین وجه مجازات شدیم .
فاصله غیر قابل تصور دستمزدهای بسیار اندک با هزینه های بسیار بالای زندگی ، گرانی لجام گسیخته ، فقر و فلاکت به معنای واقعی آن، با دیکتاتوری عریان بر گرده ما تحمیل شده است . دیکتاتوری عریانی که نه تنها دستمزدهای ناچیز ده برابر پایین تر از نرخ تورم و گرانی را پرداخت نمی کند بلکه با سرکوب و بازداشت توسط انواع نیروهای پلیس انتظامی و امنیتی و صدوراحکام شرم آور قرو وسطائی سعی در ایجاد میلیتاریزه کردن محیط کار کارگران دارد.
عدم برخورداری از سندیکا و اتحادیه و تشکل صنفی مستقل ، تا نداشتن امنیت شغلی و اخراج های دسته جمعی از مصادیق دیگر حکومت سرکوبگر فعلی محسوب میشود .
سرکوب هر نوع تجمع ، اعتراض، اعتصاب و حکم اعدام به رانندگان کامیون ، تاراج اندوخته های ٣۲/ درصدی از حقوق های کارگران در سازمان بیمه تامین اجتماعی که حاصل ٣۰ سال کار و زحمت شبانه روزی ما کارگران است ، از مصادیق دیگر حاکمیت فاشیستی به شمار میرود .
دزدی و چپاول و اختلاسهای هزاران هزار میلیاردی که حاصل ثروت تولید شده اجتماعی ما است تا دزدیدن سپرده های اندک ما جمعیت ۹۹/ درصدی جامعه از بی لیاقتی و دزد
سالاران حاکمیت به شمار میرود .
دیکتاتوری عریان چنان حاکم شده است ، که مطالبه حداقل های زندگی امر دشواری محسوب میشود . حرف از تامین آخرین استاندارهای زندگی امر محال به نظر میآید .چنانچه خواست افزایش دستمزد را با خط فقر و خط بقا سنجیده میشود . این به معنای واقعی نیز همان حاکمیت فاشیستی است .
ما کارگران اعلام می کنیم :
دوران حکومت های فاشیستی به سر آمده است ، ودیگراجازه نخواهیم داد چنین بی حقوقی مطلق و چنین احکام بربریتی را به ما تحمیل کنید .
ما کارگران علاوه بر محکوم کردن این احکام ، خواهان لغو و برچیدن بی قید و شرط تمام احکام علیه کارگران زندانی وزندانیان سیاسی، هستیم .
کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری ایران . ۹۷/٨/۱۱