سخن روز شماره: ۱۵ ( ۹ اردیبهشت ۱٣۹۷ )
انتقاد به جای رفیق عزیز ناهید هم زمان با نوشتار رفیق عزیز امید نشان عینی درک ضرورت تاریخی ای است که توده ای ها با آن روبرو هستند و نیازمند آنند. اینضرورت تاریخی، همان طور که رفیق عزیز سیامک و دیگر رفقا خاطرنشان می سازند، گفتگو توده ای ها برای یافتن راه حل های منطقی و متکی به خرد جمعی ومبارزه ی مشترک است!
نقش رفقا در نویدنو بدون تردید نقشی کلیدی در این مرحله است که در عین حال بار سنگینی از مسئولیت را نیز بر دوش دارد. آن ها با توجه پروسواس به مصالح عالیهی حزب توده ایران، حزب طبقه ی کارگر ایران، باید گره ی کاری را بگشایند که بدون کمک آن ها گشودنی دردناک خواهد بود.
آن ها باید دیالکتیک پایبندی به دیسیپلین حزبی و نیاز جنبش توده ای را به گفتگوی جمعی برای شرایط مشخص کنونی بیابند. به این منظور باید بر سر تعریف دقیق“شرایط مشخص کنونی” توافق داشت. آن را برشمریم.
ظاهراً برخی از رفقا در رهبری حزب هستند که از حق ویژه ای برخوردارند که مستدل نیست. حق ویژه برای نقض مصوبات کمیته ی مرکزیحزب توده ایران!
همان طور که رفیق عزیز آرش وجدانی اعلام داشت، کمیته ی مرکزی حزب توده ایران تصمیم به برگزاری نشستی گرفته است که خبر آن را این رفیق اعلام نمود. ازآن جا که نمی توان بدون هر نشانی پذیرفت که وجدان توده ای رفیق عزیز آرش وجدانی به او اجازه می داده حقیقت را مسخ کند، و به نادرست ادعای تصمیم کمیتهمرکزی حزب طبقه کارگر را اعلام کند، می توان درستی تصمیم اعلام شده را پذیرفت.
در برابر این تصمیم کمیته ی مرکزی حزب توده ایران، ظاهراً رفقای دبیر اول و دوم کمیته مرکزی حزب طبقه کارگر ایران از حق ویژه و استثنایی برخوردارند که دووجه دارد. یکی– این تصمیم را نقض کنند؛ دوم– این که خود را آن قدر آزاد احساس کنند که نسبت به اقدام خود پاسخگو نیز نباشند. آیا قابل تصور است که رفقا کهاستادان دانشگاه در بریتانیا هستند، دارای این حق ویژه باشند که به پرسش های دانشچویان کلاس خود پاسخ ندهند؟
آیا استفاده از این حق ویژه در حزب توده ایران از این رو مجاز است که گویا حزبی از یک کشور عقب افتاده ی آسیایی است که باید استعمارگران در ابتدا مدنیت رابرایش به ارمغان آورند؟ و پس از آن که مردم آن متمدن شدند از حق انتظار پاسخ برخوردار شوند؟
بدین ترتیب قابل شناخت است که شرایط حاکم بر هستی واقعی حزب توده ایران در سال ١٣٩٧ شمسی، در هفتاد و ششمین سال پایه گذاری حزب طبقه ی کارگر ایرانآن چنان شفاف و صریح است که رفقای نویدنو و دیگر رفقای مسئول و جانبدار مصالح عالیه حزب توده ایران بتوانند به «پیمان» خود وفادار باشند و به این نقضغیرمستدل مصوبه کمیته ی مرکزی حزب توده ایران پایان بخشند!
شاید برگزاری یک همه پرسی در این زمینه ضروری و کمک باشد، چنانچه راه گشوده نشود.
۶ اردیبهشت ۱۳۹۷ – ۲۶ آوریل ۲۰۱۸