«بدان منگر که سرد و زرد در تابوتم. من سراپای قبیله ام» (احسان طبری)
دومینیکو لوزوردو، مارکسیست و نظریه پرداز ایتالیایی در روز ٢٨ ژوئن ٢٠١٨ در اثر یک «بیماری سخت، بی رحم و جان ستان» درگذشت.
رفیق دومینکو لوزوردو «از قبیله ی رزمندگان»، از «شورش گران کنجکاو و موران خردمند» است، از زمره «مغروران» که تمام توان اندیشمندانه و شکوهمند خود را برای تحقق بخشیدن به وظیفه ی تاریخیِ طبقه کارگر ایتالیا و همه کشورهای جهان به کار گرفت و از خود فهرست طولانی ای از آثار تحقیقات مارکسیستی در زمینه های مختلف باقی گذاشت *.
پروفسور لوزوردو یکی از پایه گذاران حزب جدید کمونیست ایتالیا و عضو رهبری آن است.
مرگ نابهنگام لوزوردو همه ی آشنایان با آثار و مبارزه ی انقلابی او را بهت زده نمود و نشان داد که پرنده رفتی است، ولی پرواز ابدی است!
دوری جغرافیایی ظاهر است، من از او بسیار آموختم.
–
* فهرست کتاب های ترجمه شده او در نویدنو شماره ۹۵۵، ۹ تیر ۱۳۹۷ انتشار یافته