«مواضع حزب توده ایران تنها در صورت انتشار در ”نامه‏مردم“ و پایگاه اینترنتى‏‏ حزب قابل استفاده و اتکاء است» روشنگرى‏‏ روا – مضمونى‏‏ غیردقیق – برداشتى‏‏ نادرست

١٣٨٨ / ١٧

دبیرخانه حزب توده ایران در تاریخ ١۵ اردیبهشت ١٣٨٨ اطلاعیه‏اى‏‏ صادر کرده و در آن انتشار ابراز نظرى‏‏ با نام “محمد امیدوار” در “توده‏اى‏‏ها” را اقدامى‏‏ در جهت تقویت برنامه ارتجاع ارزیابى‏‏ مى‏‏کند. اطلاعیه مدعى‏‏ست که انتشار نامه آگاهانه و علیرغم اطلاع از جعلى‏‏ بودن آن، انجام شده و از این رو باید آن را به عنوان اقدامى‏‏ در خدمت به برنامه ارتجاع ارزیابى‏‏ نمود.

اطلاعیه درباره سندیت مواضع حزب به درستى‏‏ مى‏‏گوید: «مواضع حزب توده ایران تنها در صورت انتشار در “نامه‏مردم” و پایگاه اینترنتى‏‏ حزب قابل استفاده و اتکاء است».   این، اقدامى‏‏ درست و روا است.

در اطلاعیه اما نکات غیر دقیقى‏‏ وجود دارند. این نادقتى‏‏ها مى‏‏توانند پیامد بدفهمى‏‏ در انتقال مطلب باشند، زیرا نمى‏‏توان متصور بود که رفیق عزیز خاورى‏‏ از صدور اطلاعیه با اطلاع بوده و صدور آن را با نکات نادرست مورد تائید قرار داده باشد.

بدفهمى‏‏ به زمینه و ابزار پرسش‏برانگیز و نادرستى‏‏ تبدیل شده است علیه “توده‏اى‏‏ها”.  لذا توضیحاتى‏‏ در این زمینه ضرورت دارد.

١- همانطور که از نامه ضمیمه این نوشتار به رفیق خاورى‏‏ مورخ ١٨ آوریل ٢٠٠٩ مستفاد مى‏‏شود،

انتشار ابرازنظر با نام “محمد امیدوار” در “توده‏اى‏‏ها” سیزده روز پیش از صحبت تلفنى‏‏ با رفیق عزیز خاورى‏‏ انجام شده بود. تاریخ دریافت ابرازنظر “محمد امیدوار”‌ توسط “توده‏اى‏‏ها”، ۵ ماه آوریل و تاریخ انتشار ابراز نظر در “توده‏اى‏‏ها” ۶ آوریل ٢٠٠٩ مى‏‏باشد.

تاریخ صحبت با رفیق خاورى‏‏ ١٩ آوریل ٢٠٠٩ است.

در روز ١٨ آوریل ٢٠٠٩، نگارنده در نامه‏اى‏‏ به رفیق عزیز خاورى‏‏، دریافت نامه‏اى‏‏ با نام محمد امیدوار اشاره کرده و ازجمله نکته زیر را مطرح ساخت: «رفیق محمد امیدوار در ابرازنظر خود خبر از آن مى‏‏دهد که از شما خواسته است در نامه مردم به پاسخگویى‏‏ به نظریات مطرح شده بپردازید. به نظر نگارنده و برخى‏‏ از رفقاى‏‏ دیگرى‏‏ که در این بین با من تماس حاصل و نگرانى‏‏ خود را از وضع ایجاد شده اعلام کرده‏اند، مناسب‏تر آن است که شما با صلاحدید دیگر رفقاى‏‏ مسئول حزبى‏‏ و آشنایى‏‏هایى‏‏ که دارید، گروهى‏‏ از توده‏اى‏‏ها را به جلسه‏اى‏‏ دعوت کنید، تا در  آن ضمن بیان نظریات، به این نکته پرداخته شود که آیا ضرورى‏‏ هست، تا براى‏‏ یک بحث علمى‏‏ و صمیمانه براى‏‏ مبارزه با برنامه ارتجاع داخلى‏‏ و خارجى‏‏ براى‏‏ شقه شقه کردن حزب، دستور عملى‏‏ تعیین گردد؟»

در پایان نامه جمله زیر اضافه شد: «رفیق عزیز، من براى‏‏ مطلع شدن از نظر شما درباره پرسش و پیشنهاد فوق، فردا تلفنى‏‏ تماس خواهم گرفت.»

متن کامل نامه چنین است:

رفیق خاورى‏‏ عزیز

خطر انحراف بحث میان توده‏اى‏‏ها به خطرى‏‏ جدی تبدیل شده است. هدف از بحث آن بود که با برنامه ارتجاع داخلى‏‏ و جهانى‏‏ براى‏‏ ایجاد سازمان‏هاى‏‏ موازى‏‏ و رهبرتراشى‏‏ مبارزه شود. به طور مشخص علیه جریان‏هایى‏‏ همانند “راه‏توده”. به عللى‏‏ که بررسى‏‏ آن هدف این سطور نیست، به جاى‏‏ ایجاد شدن شرایط افشاى‏‏ مواضع دشمنان حزب، جهت عمده بحث به سوى‏‏ برخورد به مواضعى‏‏ کشانده شده است و در صورت ادامه تشدید خواهد شد، که مواضع حزب توده ایران را در بر مى‏‏گیرد. براى‏‏ بحث در این باره اما شکل مناسب دیگرى‏‏ باید انتخاب گردد.

رفق محمد امیدوار در ابرازنظر خود خبر از آن مى‏‏دهد که از شما خواسته است در نامه مردم به پاسخگویى‏‏ به نظریات مطرح شده بپردازید. به نظر نگارنده و برخى‏‏ از رفقاى‏‏ دیگرى‏‏ که در این بین با من تماس حاصل و نگرانى‏‏ خود را از وضع ایجاد شده اعلام کرده‏اند، مناسب‏تر آن است که شما با صلاحدید دیگر رفقاى‏‏ مسئول حزبى‏‏ و آشنایى‏‏هایى‏‏ که دارید، گروهى‏‏ از توده‏اى‏‏ها را به جلسه‏اى‏‏ دعوت کنید، تا در  آن ضمن بیان نظریات، به این نکته پرداخته شود که آیا ضرورى‏‏ هست، تا براى‏‏ یک بحث علمى‏‏ و صمیمانه براى‏‏ مبارزه با برنامه ارتجاع داخلى‏‏ و خارجى‏‏ براى‏‏ شقه شقه کردن حزب، دستور عملى‏‏ تعیین گردد؟

به نظر مى‏‏رسد، ایجاد چنین زمینه‏اى‏‏ مى‏‏تواند نقش تعیین کننده براى‏‏ مبارزه با برنامه دشمن طبقاتى‏‏ ایفا سازد. از این‏رو من و برخى‏‏ از رفقاى‏‏ دیگر بسیار امیدواریم که شما زیر چتر پدرانه خود برگزارى‏‏ یک جلسه بحث را بین تودهاى‏‏هایى‏‏ که به نظر شما صلاحیت شرکت در جلسه را دارند، ایجاد سازید.

رفیق عزیز، من براى‏‏ مطلع شدن از نظر شما درباره پرسش و پیشنهاد فوق، فردا تلفنى‏‏ تماس خواهم گرفت.

دستتان را مى‏‏فشارم

فرهاد

١٨ آوریل ٢٠٠٩، ٣٠ فروردین ١٣٨٨

در روز ١٩ آوریل با رفیق عزیز خاورى‏‏ تماس تلفنى‏‏ برقرار شد.

در آغاز صحبت روشن شد که رفیق خاورى‏‏ از انتشار ابراز نظر “محمد امیدوار” در پایگاه اینترنتى‏‏ “توده‏اى‏‏ها” از پیش با خبر بودند. در این گفتگو، رفیق خاورى‏‏ جعلى‏‏ بودن نامه را با نگارنده در میان گذاردند.

بدنبال این گفتگو، “توده‏اى‏‏ها” در نوشتارى‏‏ در ارتباط با ابرازنظر، به نادرستى‏‏ و جعلى‏‏ بودن نامه اشاره مى‏‏کند. نکته‏اى‏‏ که در اطلاعیه دبیرخانه کمیته مرکزى‏‏ حزب توده ایران نیز به آن اشاره شده است. ولى‏‏ این برداشت در اطلاعیه به نادرست و علیرغم اطلاع رفیق خاورى‏‏ از آنچه گذشته است و به این گونه تبلور داده مى‏‏شود، که گویا انتشار نامه “محمد امیدوار” پس از صحبت تلفنى‏‏ نگارنده با رفیق خاورى‏‏ انجام شده و ادعا مى‏‏شود که گویا “توده‏اى‏‏ها” آگاهانه و علیرغم هشدار رفیق عزیز خاورى‏‏، اقدام به انتشار ابرازنظر “محمد امیدوار” کرده است.

در اطلاعیه واقعه بدون ذکر تاریخ و شواهد دیگر، یعنى‏‏ نامه دریافت شده و اعلام تماس تلفنى‏‏ با رفیق خاورى‏‏ در نامه براى‏‏ روز بعد، چنین توضیح داده شده است: «… گیرنده و منتشر کننده این نامه هم معترف است که درباره صحت وسقم این نامه از رفیق خاورى‏‏ سئوال کرده است … آیا انتشار چنین نامه‏اى‏‏ آنهم پس از اطلاع یافتن از جعلى‏‏ بودن آن مى‏‏تواند معنایى‏‏ جز آب به آسیاب ریختن برنامه‏ریزان ارتجاع و دشمنان حزب داشته باشد.»

برپایه این ادعا و برداشت غیردقیق و نادرست، اطلاعیه به صدور حکمى‏‏ خلاف واقعیت دست زده و مدعى‏‏ است که انتشار ابرازنظر “محمد امیدوار” با هدف «آب به آسیاب ریختن براى‏‏ برنامه ارتجاع و دشمنان حزب» انجام شده است. این برداشت و ارزیابى‏‏ نادرست و شگفت‏انگیز است. برداشت، برداشتى‏‏ ذهن‏گرایانه، غیر مستدل و تاسف‏بار است.

اطلاعیه با طرح نکته‏اى‏‏ نادرست و نادقیق که مى‏‏توان پیامد بدفهى‏‏ در انتقال مطلب ایجاد شده باشد، عملکرد خود را زمینه توهینى‏‏ ناروا به “توده‏اى‏‏ها” قرار داده است.

شیوه سهل‏انگارانه و بى‏‏مسئولیت

٢- اگر از آن صحبت شده است که ارزیابى‏‏ نادرست و ادعاى‏‏ غیرمستدل و ذهن‏گرایانه ناشى‏‏ از آن، اقدامى‏‏ تاسف‏بار است، تنها ازاین‏رو نیست که این اقدام غیرمسئولانه، به ناحق انجام شده است (و اگر آگاهانه انجام شده باشد، پرسش برانگیز است). این خود یک مسئله است، که مى‏‏تواند با تصحیح اشتباه توسط تنظیم‏کنندگان اطلاعیه درمان شود.

تاسف‏بار بودن اقدام باید از جهت پراهمیت‏تر دیگرى‏‏ مورد توجه قرار گیرد. از جهت تقلیل دادن وزن هر اطلاعیه کمیته مرکزى‏‏ حزب توده ایران!

برخورد سهل‏انگارانه و غیرمسئولانه نشان مى‏‏دهد که صادر کنندگان این اطلاعیه و ظاهراً دیگر اسناد حزبى‏‏، به ابعاد و وزن تاریخى‏‏ ابرازنظرهاى‏‏ خود به نام «دبیرخانه کمیته مرکزى‏‏ حزب توده ایران» واقف نیستند.

هنگامى‏‏ که در اسناد حزبى‏‏، مطالبى‏‏ بدون تحقیق و رسیدگى‏‏ ضرور در سطح “اطلاعیه دبیرخانه حزب” منتشر مى‏‏شود، صادر کنندگان آن از اعتبار و حیثیت حزب توده ایران، حزب طبقه کارگر ایران مایه مى‏‏گذارند.

این بى‏‏مبالاتى‏‏ و سهل‏انگارى‏‏ در اسناد حزبى‏‏ تحقق مى‏‏یابد، که حزب ارانى‏‏ها، روزبه‏ها، طبرى‏‏ها، کیانورى‏‏ها، هجرى‏‏ها، بهزادى‏‏ها، هاتفى‏‏ها، جوانشیرها و ده‏ها و ده‏ها دانشمندان و انقلابیون توده‏اى‏‏ است. نوشته‏ها و تحلیل‏هاى‏‏ و موضع‏گیرى‏‏هاى‏‏ حزب توده ایران را جوانشیر استوار بر منطق علمى‏‏ «خاراگین» مى‏‏داند. و در واقع نیز چنین است.

مورد پیش آمده، که ظاهراً ناشى‏‏ از بدفهى‏‏ در انتقال مطلب بوده و حتماً از طرف دبیرخانه کمیته مرکزى‏‏ حزب توده ایران نیز تصحیح خواهد شد، در کلیت آن، نکته پراهمیتى‏‏ نیست. مواضع و نظریات منتشر شده در “توده‏اى‏‏ها” از صراحت و روشنى‏‏ ضرور برخودار است که خواننده غیردشمن و لااقل بى‏‏طرف، بتواند ارزیابى‏‏ خود را برپایه آن قرار دهد.

آنچه که اما باید برجسته ساخت، انتشار اطلاعیه بدون تحقیق و بررسى‏‏ کلیت واقعیت است. یعنى‏‏ به کار گرفتن شیوه‏اى‏‏ در سطح نازل “ژونالیستى‏‏”- تبلیغاتچى‏‏ و نه حتى‏‏ در سطح یک ژورنالیسم با دقت و با احساس مسئولیت که لااقل داده‏ها و فاکت‏ها را دقیق و مستند مطرح مى‏‏سازد، اگرهم از آن‏ها نتایج مورد دلخواه خود و  انحرافى‏‏ اتخاذ مى‏‏کند.

این جنبه اطلاعیه، یعنى‏‏ جنبه سطحى‏‏ و غیردقیق و بى‏‏مبالاتانه و غیرمسئولانه تنظیم آن که بدون توجه به فاکت‏ها انجام شده است، متاسفانه تنها محدود به ادعاى‏‏ پیش گفته در همین اطلاعیه نیز نمى‏‏شود.

در همین اطلاعیه در ارتباط با انتشار نشریه “راه توده” و انتشار رساله تحلیلى‏‏ زنده‏یاد نورالدین کیانورى‏‏ تحت عنوان “سخنى‏‏ با همه توده‏اى‏‏ها” در آن نیز نکته‏اى‏‏ نادرست و ادعایى‏‏ بى‏‏پایه و اساس مطرح شده است، که پیش‏تر نیز در سند پلنوم وسیع کمیته مرکزى‏‏ (آذر ٧٨) انتشار یافته بود.

درباره ضرورت انتشار راه توده دوره دوم، که تا شماره ٩۵ آن تحت مسئولیت نگارنده منتشر شد، نگارنده با رفیق عزیز خاورى‏‏ گفتگو کرده و به او خبر انتشار آن را داده بود. نکات مطرح شده در اطلاعیه غیردقیق و نادرست و تحریف‏آمیز هستند.

ناتوانى‏‏ اندیشه تحلیل‏گر

نویسندگان اطلاعیه کنونى‏‏ و سند پلنوم وسیع آذر ماه ١٣٨٧ قادر نشده‏اند ظرافت روشنفکرانه و ضرورت نگرش افتراقى‏‏ علمى‏‏ را براى‏‏ ارزیابى‏‏ از رساله کیانورى‏‏ از خود نشان دهند. این امر نشان فقدان برخورد پروسواس مسئولانه به مضمون و درونمایه پراهمیت رساله است. بدین ترتیب، و با توجه به مورد جدید شیوه بى‏‏مبالاتانه و برخورد سرسرى‏‏ به تاریخ انتشار نامه “محمد امیدوار” در “توده‏اى‏‏ها” و نتیجه‏گیرى‏‏ نادرست از آن، نمى‏‏توان از پیگیرى‏‏ شیوه نادرست نزد تنظیم کنندگان اسناد حزب توده ایران نگران نشد.

در دو نوشتار پیشین نیز ناپیگیرى‏‏ اندیشه و مواضع در اسناد حزب توده ایران از جنبه‏هاى‏‏ دیگر مورد توجه قرار گرفته است (“ز ایمان خود نشویم، که نقش آفرین هستى‏‏‏‏‏ است”!   http://www.tudeh-iha.com/?p=985&lang=fa و «تفرقه اندازى‏‏‏‏» نشان ضعف است  http://www.tudeh-iha.com/?p=989&lang=fa ).

این نکته به‏ویژه از این‏رو نگران کننده است، زیرا تنظیم کنندگان اطلاعیه و سند پیش گفته، ظاهراً رساله تحلیلى‏‏ کیانورى‏‏ را حتى‏‏ یک بار نیز مطالعه نکرده و تشخیص نداده‏اند که باید میان محتوا و مضمون ارزیابى‏‏ کیانورى‏‏ از شرایط ایران، که جدید نبوده و در امتداد ارزیابى‏‏ علمى‏‏ حزب از انقلاب ملى‏‏- دموکراتیک بهمن ۵٧ قرار دارد از یک سو و راه ارسال ارزیابى‏‏ از سوى‏‏ دیگر، تفاوت قایل شد. تنظیم کنندگان اطلاعیه و سند رابطه میان محتواى‏‏ سند و شکل ارسال آن را کلاً مورد توجه قرار نداده و رابطه دیالکتیکى‏‏ میان آن‏ها را درک نکرده‏اند.

این ناتوانى‏‏ نشان آنست که اندیشه تنظیم کنندگان دو سند با اسلوب بررسى‏‏ علمى‏‏ آشنا نیست.

“توده‏اى‏‏ها” به طور مجزا به بررسى‏‏ افتراقى‏‏ این وجه مسئله و توضیح آن خواهد پرداخت، به این امید که به برطرف شدن کمبود ذکر شده، کمک کرده باشد. در نوشتارى‏‏ دیگر نشان داده خواهد شد که ندیدن رابطه دیالکتیکى‏‏ بین محتوا و شکل ارسال رساله تحلیلى‏‏، برداشتى‏‏ علمى‏‏ نیست.

پرسش‏برانگیز بودن راه ارساله رساله توسط کیانورى‏‏، که خود نیز در همان رساله آن را گوشزد مى‏‏کند و لذا تنظیم کنندگان اسناد به کشف خارق‏العاده‏اى‏‏ دست نیافته‏اند، نتیجه‏گیرى‏‏ درباره نادرست بودن محتوا و مضمون رساله را مستدل نمى‏‏سازد. ادعاى‏‏ اینکه رساله «براى‏‏ ایجاد انشعاب و انفجار در حزب» کوشش مى‏‏کند، برداشت و تزى‏‏ اراده‏گرایانه و اثبات نشده است. برعکس، کیانورى‏‏ قویاً مخالفت خود را با اقدامات انشعابى‏‏ ابراز مى‏‏کند. اتخاذ چنین موضع و برداشت توسط تنظیم کنندگان اطلاعیه، بى‏‏پایه و اساس بوده و ناشى‏‏ از تنگدستى‏‏ اندیشه روشنفکرانه و علمى‏‏ است!

این برداشت سهل‏انگارانه و چه بسا هدف‏مند است. باید علل پافشارى‏‏ غیر معمول و غیرمستند و در سطح را روشن ساخت. رفیق عزیز خاورى‏‏ در یکى‏‏ از نشست‏هاى‏‏ “کمیته برون مرزى‏‏” به نگارنده اظهار داشتند، که باید در اندیشیدن جسارت داشت. ظاهراً اکنون هنگام عمل به این توصیه فرا رسیده است. زیرا این موضع و این سخنان، سخنانى‏‏ هستند که در پشت آن مى‏‏خواهند سیاست نادرست کنونى‏‏ حزب را پنهان سازند.

در نوشتارى‏‏ که هنوز انتشار نیافته است، نگارنده نکته فوق را مورد بررسى‏‏ قرار داده است. متن نوشتار انتشار نیافته در آ‎غاز ماه مه ٢٠٠٩ در اختیار دبیرخانه کمیته مرکزى‏‏ و رفیق عزیز خاورى‏‏ گذاشته شد. بدنبال صحبت تلفنى‏‏ ٧ ماه مه با رفیق خاورى‏‏، تاکنون از انتشار نوشتار خوددارى‏‏ شده است.

در نوشتار جداگانه با بررسى‏‏ رساله تحلیلى‏‏ زنده‏یاد کیانورى‏‏ از سال ١٣٧٣ که در راه توده دوره دوم، شماره‏هاى‏‏ ٢۴ و ٢۵ انتشار یافت و پیش از انتشار در اختیار رفیق عزیز خاورى‏‏ گذاشت شده بود، بى‏‏پایگى‏‏ و در سطح درغلطیدن برداشت سند پلنوم وسیع آذرماه سال گذشته و اطلاعیه کنونى‏‏ نشان داده و مستدل خواهد شد.

٣- «نامه جعلى‏‏» مورد بحث با نام “محمد امیدوار” که در تاریخ ۶ آوریل ١٣٨٨ در “توده‏اى‏‏ها” انتشار یافت، تنها نامه این چنانى‏‏ نیست که به “توده‏اى‏‏ها” ارسال شده است. با همین نام، نامه دیگرى‏‏ نیز ارسال شد (٢٢ آوریل ٢٠٠٩) که منتشر نشد. دو نامه دیگر از طرف یکى‏‏ از همکاران “راه توده” دریافت شد (١۵ آوریل) که در آن اشتباه‏هاى‏‏ املایى‏‏ در نامه نخست با نام “محمد امیدوار” به سخره گرفته شده‏اند. چه بسا ارسال کننده مشکوک همه نامه‏ها یک فرد و یا جریان است. کوشش‏هاى‏‏ اخیر و انتشار نیافته را مى‏‏توان در تائید عنصر توطئه‏آمیز مورد نظر اطلاعیه دبیرخانه حزب ارزیابى‏‏ کرد.

زمینه عینى‏‏ توطئه ارتجاع داخلى‏‏ و خارجى‏‏

۴- ارسال نامه‏ دیگر به نام “محمد امیدوار” و یا نامه‏هاى‏‏ تحریک‏آمیز و انواع دیگرى‏‏ از نامه‏ها و ابرازنظرها، که تنها گوشه‏اى‏‏ از آن‏ها انتشار یافته‏اند، دو نکته پراهمیت را قابل شناخت مى‏‏سازد:

اول- عینیت وجود پدیده پراکندگى‏‏ نظرى‏‏ در جنبش توده‏اى‏‏ با این کوشش‏ها برجسته مى‏‏شود و نشان داده مى‏‏شود که تداوم غیرضرور پراکندگى‏‏ متضاد با سرشت انقلابى‏‏ حزب توده ایران، حزب طبقه کارگر ایران در جنبش توده‏اى‏‏، پدیده‏اى‏‏ زیان‏بار براى‏‏ جنبش بوده و به زمینه امکان سوءاستفاده نیروهاى‏‏ ارتجاعى‏‏ تبدیل شده است؛ ضرورت و مبرمیت مبارزه انقلابى‏‏ علیه این پراکندگى‏‏، درست با توجه به سلب امکان از ارتجاع، یک ضرورت و نیاز تاریخى‏‏ حزب توده ایران و جنبش توده‏اى‏‏ است.

بى‏‏توجهى‏‏ سهل‏انگارانهِ مسئول‏هاى‏‏ حزبى‏‏، در وحله نخست رفیق عزیز خاورى‏‏، محمد امیدوار و دیگران در این امر، پرسش برانگیز است. نمى‏‏توان علیه پراکندگى‏‏ و براى‏‏ برطرف ساختن آن اقدامى‏‏ نکرد، اما ناله سر داد که دشمن طبقاتى‏‏ دارد از این پراکندگى‏‏ سوءاستفاده مى‏‏کند. سر و ته این استدلال با یکدیگر همخوانى‏‏ ندارد و نشان ناپیگیرى‏‏ اندیشه درباره امر مهم و حیاتى‏‏ مبارزه براى‏‏ برطرف ساختن پدیده پراکندگى‏‏ نظرى‏‏ و سازمانى‏‏ در جنبش توده‏اى‏‏ است!

دوم- مقاومت غیرمستدل، غیر مسئولانه و زیان‏بار براى‏‏ منافع حزب توده ایران و جنبش توده‏اى‏‏ در برابر انجام یک گفتگو و بحث صمیمانه میان توده‏اى‏‏ها در چنین شرایطى‏‏، غیرقابل درک بوده و هر روز بیش‏تر پرسش برانگیز مى‏‏گردد.

اگر این سخن در اطلاعیه درست است  – که درست است –  و ارتجاع مى‏‏کوشد از پراکندگى‏‏ موجود به سود امیال واپسگرانه خود سوءاستفاده کند، آنوقت چه باید کرد؟ چرا ساکت نشسته‏ایم؟ چرا جز صدور اطلاعیه و اعلامیه به مبارزه علیه این پدیده ضد منافع طبقه کارگر ایران برنمى‏‏خیزیم؟ اطلاعیه و اعلامیه خرده‏کارى‏‏ است. اقدام بوروکراتیک و غیرسیاسى‏‏ است. حزب داراى‏‏ وحدت اراده و عمل به بحث و گفتگوى‏‏ خلاق و فعال نیاز دارد. این شیوه، تنها راه روشنگرى‏‏ و نشان دادن سره از ناسره و مبارزه انقلابى‏‏ با کوشش نیروهاى‏‏ واپسگراى‏‏ داخلى‏‏ و خارجى‏‏ است با هدف بى‏‏اعتبار ساختن رهبرى‏‏ حزب توده ایران. قلعه نشینى‏‏ اندیشه، نه نشان قدرت، که نشان ضعف اندیشه و استدلال است!

ازاین‏رو باید قلعه نشینى‏‏ اندیشه و تیول‏دارى‏‏ حاکمانه را ترک نمود و با برداشتى‏‏ فعال، مبتکرانه و خلاق مبارزه عیله پراکندگى‏‏ نظرى‏‏ و سازمانى‏‏ را سازمان داد و به پیش برد. و از این راه، امکان سوءاستفاده نیروهاى‏‏ واپسگرا داخلى‏‏ و خارجى‏‏ را مسدود ساخت.