برچسب: راه توده، سازش و تسلیم، سیاست انقلابی

مقاله شماره: ۵۷ (۲۴/۰۹-۲۰۱۷)
“راه توده” همیشه ذره بین به دست سخت می کوشد تا شاید نشانه ای هر چند کوچک و گذرا از “نبرد که بر که” در بالاترین سطح حکومت ببیند. ” راه توده” با “انتقال و انطباق مکانیکی” شرایط سال های انقلاب به شرایط کنونی در ایران، مضمون انقلابی خط مشی حزب را تهی می کند.
“راه توده” خامنه‌ای را از سرشت ارتجاعی و روبنایی “ولایت فقیه” و نقش ضدملی و ضدمردمی آن برای حمایت و تحکیم نظام اقتصادی نئولیبرالی و وابستگی به “بازار جهانی” جدا می کند و یک نقش دیکتاتوری شخصی، جدا از بافت طبقاتی در حکومت برای او قائل است.