سخن روز شماره: ۸ ( ۲۹ فروردین ۱٣۹۷ )
رفیق عزیز محسن كه همیشه با نظر و راهنمایی ها راهگشاست، در دو ابراز نظر گذشته به مساله ارتباط با سازمان راه كارگر اشاره دارد و آن را نزدیك ترین جریان به حزب طبقه كارگر ایران ارزیابی می كند. آدرسی را به ابراز نظر ضمیمه كرد كه در ارتباط است با ابتكار ایجاد تلویزیون اینترنتی این سازمان.
با دقت و وسواس برنامه ٢٢ فروردین این تلویزیون را گوش دادم. رفیق فرخنده آشنا، رفیق كارگری سخن گفت كه بسیار دلنشین و آشنا بود. سخنان رفیق ارژنگ بامشاد به توصیف شرایط بسنده كرد.
چكیده ی سخن رفیق فرخنده آشنا برجسته ساختن ضرورت توجه به نبرد طبقاتی جاری در ایران و شرایطی است كه نبرد در آن جریان دارد. رفیق آشنا «این مبارزه را متعلق به من» اعلام كرد. او اضافه كرد كه جنبش از این مرحله «گذر كرده است كه بخواهیم درباره ی دزدی ها، ضربه به محیط زیست و .. افشاگری كنیم»!
این رفیق مبارز كارگر هشدار داد كه «آلترناتیو را می خواهند به تغییر روبنا محدود سازند». «برای طبقه كارگر بیم و امید» مطرح است. «طرح نشدن مشكل های كارگری [در افكار] به چشم می خورد». «امید، نیروی عظیم ماست. تنها نیروی كه توان تغییر دارد اگر با هشیاری، اهرم پیشبرد خواست هامان را ایجاد كنیم، تشكل های قدرتمندمان را به وجود بیاوریم، سازماندهی را انجام دهیم».
بدین ترتیب این رفیق مبارز كارگر با سطح والا و زیبای آگاهی طبقاتی- اجتماعی طبقه ی كارگر ایران بركمبود مضمون راهبردی در نبرد طبقاتی كنونی در ایران انگشت گذاشت. او خواستار برجسته ساختن مضمون ضد كارگری این ترفند دشمن طبقاتی شد كه می خواهد «آلترناتیو را به تغییر روبنا محدود سازد». ترفندی كه با در اختیار گذاشتن «ماهواره ی مجانی در اختیار ج ا می خواهد توده ها را بگرداند»!
رفیق عزیز فرخنده آشنا با اشاره به مبارزات كارگران صنعت نفت در انقلاب بهمن ٥٧، هشیار داد كه تنها«هشیاری طبقه كارگر» می تواند در مبارزه ی طبقاتی كنونی نتایج مثبتی برای زحمتكشان و تمام مردم به همراه داشته باشد. او هشدار داد كه طبقه كارگر ایران باید از «تجربه آن دوران» دوری كند. باید برخلاف آنزمان كه پس از پیروزی انقلاب صحنه مبارزات كارگری را قطع نمود، با جدیت به مبارزه ی اعتراضی-اعتصابی ادامه دهد. وظیفه ای كه طرح و روشنگری درباره ی برنامه آلترناتیوی كه زیربنای جامعه را متغیر می سازد و باید با هژمونی طبقه كارگر به سرانجام رسانده شود، نتیجه گیری عقلایی از آن است.
بدیهی است كه مواضع رفیق عزیز فرخنده آشنا بی كم و كاست وظیفه ی طبقه كارگر ایران و حزب آن است و سیمای مضمون نبرد نزدیك ترین متحد برای حزب توده ایران را قابل شناخت می سازد، آن طور كه رفیق محسن اشاره دارد.
رفیق ارژنگ بامشاد در “تحلیل سیاسی” توصیف ظاهر پدیده های سه گانه ای را به عهده گرفت. مساله یارز، نقش اقتصادی سلطه ی «بیت» و خطر كودتای نظامی را بررسی با در برابر هم قرار دادن خطر«دولت نظامی .. و مرد قدرتمند» كه آن را به درستی در ارتباط با «دیكتاتوری» مطرح نمود، در برابر سیاست «اصلاح طلبان با برنامه آشتی ملی» آن ها، بحث را در سطح وقابع منجمد نمود.
رفیق بامشاد بر ضرورت «سازمان داد نیروی مردم، معلمان، كارگران، زنان، دانشجویان» تاكید داشت و استفاده از «شبكه های قدرتمند شده ی عمومی» را توصیه نمود. اما متاسفانه كلمه ای درباره ی مضمون برنامه اقتصاد سیاسی ای سخن نگفت و اشاره ای به آن نداشت كه رفیق آشنا آن را تلویحا به مثابه «آلترناتیو» ترقی خواهانه در برابر «آلترناتیو محدود به روبنا» مطرح ساخته است.
بدین ترتیب وظیفه حزب طبقه كارگر ایران در برابر جریان پایبند به مبارزه ی طبقاتی كه رفیق عزیز فرخنده آشنا مطرح و درباره ی آن روشنگری كرد، و هم در برابر كمبود ارزیابی انقلابی در سخنان رفیق ارژنگ بامشاد تردیدناپذیر است. طرح آلترناتیو انقلابی، طرح برنامه اقتصاد ملی مبتنی بر اقتصاد سیاسی ملی-دمكراتیك توسط حزب توده ایران، گره ای را تشكیل می دهد كه بدون گشودن آن، مبارزه ی طبقاتی در ایران از مرحله ی كنونی فراتر نخواهد رفت.
از این روست كه گفتگوهای ایجاد شده میان توده ای ها از اهمیت تاریخی برخوردار است تا با توافق بر سرمواضع نظری- تئوریك درباره ی استقلال سیاست طبقاتی حزب توده ایران، با توانی به مراتب بالاتر به وظیفه ی اصلی برای تجهیز و سازماندهی مبارزه زحمتكشان و دیگر نیروهای میهن دوست وارد صحنه ی عملی وپراتیك انقلابی گردد.
رفیق محسن عزیز، رفقای دیگر دست اندركار كه ذكر نام یك یك غیرضروری است، لطفن كمك كنید تا گفتگوها میان توده ای ها با موفقیت به پیش برده شود تا بتوانیم جمعی به وظیفه ی اصلی بپردازیم. به گفته رفیق ناهید، ما «حرفی برای گفتن داریم ..».
«و از چه رنگین كمان ها و از چه دوزخ ها گذشتیم!» (اط، با پچپچه پاییز، ١٢).
٢٨ فروردین ١٣٩٧ – ١٧ آوریل ٢٠١٨