“پیمان” از شعرهای زندان طبری با دکلمه

دوره جدید: مقاله شماره: ۴۴ (۳۰ امرداد ١٣٩۶)
واژه ی راهنما: ادبی – تئوری

 

“پیمان” از شعرهای زندان طبری با دکلمه

 

پیمان

 

بى تفاوت نخواهم زيست، به رنج هاتان، به دردهاتان، به خانه هاى سرد و حقيرتان، به دست

هاى از فقر بسته تان، به گناه بى گناه كودكان يتيمتان، و اشك هاى پنهان و آشكار همسرانتان،

من بى تفاوت نخواهم زيست.

به شادى اندكتان، بى تفاوت نخواهم زيست.

زمانى كه تفاوت آشكار است، آنجا كه مردان متفاوت مى ميرند و زندگان متفاوت مى ميرند،

آنجا كه حاكمان متفاوت حكم مى رانند، آنجا كه اصوات از حنجره ها متفاوت برمى خيزند،

بادها متفاوت مى وزند، و پرندگان نيز متفاوت مى خوانند، چگونه مى توان بى تفاوت

زيست؟

***

بگذار مرا گستاخ بخوانند، بگذار مرا شرير و خام پندار بنامند، من به كارها، از خرد و

كلان، بى تفاوت نخواهم ماند، كه كلان از خرد مى خيزد، و از اندك، بى شمار.

***

من در تفاوت تولد يافتم، در تفاوت زيستم، در تفاوت گريستم، و بى شك در تفاوت نيز خواهم

مرد، پس چگونه بى تفاوت بزيم؟

به رنج هاتان سوگند، به زخم هاتان سوگند، سوگند به خانه هاى سرد و حقيرتان، سوگند به

كودكانِ تان،

كه به تكه نانى شاد مى شوند،

سوگند به آرزوهاى پاكتان، من هرگز بى تفاوت نخواهم زيست.

***

 

شماره اینترنتی این مقاله:https://tudehiha.org/fa/4027