دموکراسی
بسیاری از کشورهای جنوب جهانی، مانند روسیه، هند، برزیل، آفریقای جنوبی، ونزوئلا و اندونزی، دموکراسیهایی غربی با سیستمهای انتخاباتی کارا دارند، اگر چه دموکراسی در این کشورها در همسنجی با کشورهای پیشرفته غربی کیفیت کمتری دارد و آلوده فساد سیاسی، دستکاری انتخاباتی و نمایندگی نابرابر است.
دیکتاتوری با پوشش دموکراسی
در کشورهای دیگر مانند ایران، عربستان سعودی و همهی کشورها در خاورمیانه، ما با رژیمهای ستمگر با مجلسهای دستآموز و نمایشی روبرو هستیم که در آنها قدرت سیاسی در دست اندکی است که آزادیهای مدنی شهروندان را لگدمال میکند. در این کشورها، قدرت سیاسی در دست رهبران نظامی، پادشاهان یا نخبگان سیاسی است.
سیستمهای انقلابی و سوسیالیستی
برخی کشورها مانند چین، ویتنام، کوبا و جمهوری دموکراتیک کره، دارای دولتهای سوسیالیستی یا انقلابی هستند که بخشهای کلیدی و سنگین اقتصاد در دست دولت است و دستگاه سیاسی به دنبال رفاه اجتماعی و برابری در جامعه است. در این کشورها دستگاه رهبری کشور در دست حزب طبقه کارگر با ایدئولوژی مارکسیستی است.
فرمانروایی قبیلهای و بومی
در بخشهایی از آفریقا، جنوب شرق آسیا و آمریکای لاتین، ساختارهای فرمانروایی بومی و کهن نقش برجستهای بازی میکند. این سیستمها بر پایه فرهنگ، آیین و خویهای بومی، رهبری قبیلهای و فرآیندهای تصمیمگیری جمعی است. در آفریقا کشورهایی مانند کنیـا، تانزانیا، نیجریه و سومالی به ویژه در روستاهای دورافتاده، در جنوب شرق آسیا کشورهایی مانند اندونزی به ویژه در جاوه و سوماترا، مالزی میان بومیان سابات و ساراواک، فیلیپین در میان گروههای بومی مانند ایگانائو، در آمریکای لاتین در پرو به ویژه در آمازون، بولیوی بویژه در آند و آمازون، بومیان به ویژه آیمارا و کچوا، مکزیک بومیان اوآخاکا، در اقیانوسیه در فجی و پاپوآ گینه نو قبیلهای هنوز هم در روند تصمیمگیریهای اجتماعی و فرهنگی که در آنها رهبران بومی و مشاوران اجتماعی نقشهای کلیدی دارند.