در پایان تجمع شکوهمند قطعنامه زیر خوانده شد:
اخبار روز: در آستانه ی تجمع های سراسری فرهنگیان در روز پنجشنبه که از طرف شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران اعلام شده است، این شورای هماهنگی قطعنامه ای را منتشر کرده است که قرار است در تجمع های روز پنجشنبه از آن پشتیبانی شود. متن این قطعنامه را در زیر می خوانید:
قطعنامه پایانی تجمع سراسری «بیستم اردیبهشت‌ماه ۱٣۹۷»
در حالی امسال به استقبال روز معلم و بزرگ داشت ابوالحسن خانعلی و تمام پیشگامان عرصه تعلیم و تربیت رفتیم که وضعیت آموزش‌وپرورش از هر زمان دیگری بحرانی‌تر و آشفته‌تر است.
عدم توجه به زندگی و معیشت معلمان بازنشسته و شاغل و بی‌توجهی به کیفیت آموزش در مدارس نشان از آن دارد که آموزش‌وپرورش در اولویت نهادهای حاکمیتی و مسئولان دولتی نیست. شورای هماهنگی نسبت به این وضعیت اعتراض دارد و نسبت به ادامه بی‌توجهی‌ها و تبعات آن به مسئولان هشدار می‌دهد.
شورا پیش‌بینی می‌کند که با توجه به افزایش بی‌رویه تورم و گرانی و افزایش تعداد دانش آموزان (با توجه به رسیدن دانش آموزان نظام جدید به پایه دوازدهم ) وضعیت نیروهای آموزشی و اداری مدارس در سال تحصیلی ۹٨ –۹۷ به‌مراتب سخت‌تر خواهد شد و توجه ویژه به وضعیت معلمان و نیازهای دانش آموزان امری ضروری است. در همین راستا مطالبات صنفی و آموزشی خود را به شرح زیر اعلام می‌کنیم:
۱. باید دولت و مجلس زمینه‌های افزایش حقوق و دستمزد معلمان بازنشسته و شاغل را تا بالای خط فقر یعنی پنج میلیون تومان فراهم نماید. در این راستا اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری و اجرای فاز دوم رتبه‌بندی الزامی است.
۲. بیمه درمانی تکمیلی یک ضرورت اساسی برای فرهنگیان بخصوص بازنشستگان است و بایستی معلمان به یک بیمه کارآمد دسترسی داشته باشند.
٣. معلمان به نهادهای مرتبط مانند صندوق بازنشستگی و صندوق ذخیره فرهنگیان نقش واقعی و جدی داشته باشند. ضروری است نمایندگان معلمان در صندوق بازنشستگی مشخص گردند و اساسنامه صندوق ذخیره اصلاح و نمایندگان معلمان مجدداً انتخاب شوند.
۴. تأکید بر آموزش مبتنی بر تکنیک و کنکور باعث رشد مافیای آموزش و گسترش روند پولی سازی آموزش شده است و دانش آموزان طبقات محروم در سایه سیاست‌های پولی و خصوصی‌سازی دچار افت تحصیل شده یا از مدارس طرد و از امکان ورود به دانشگاه محروم می‌شوند. ما به این سیاست‌های مخرب اعتراض داریم. خصوصی‌سازی آموزش را فوراً متوقف نمایید و مدارس را به تکنولوژی نوین آموزشی مجهز کنید. مدارس کپری و کانکسی را برچینید و تغذیه مناسب را در مدارس ارائه نمایید.
۵. تشکل یابی مستقل و آزاد حق ماست. دولت و مجلس عامدانه مانع تحقق آن می‌شوند تا اصلاح قانون مربوط به تشکل‌های صنفی در مجلس، دولت باید پروانه فعالیت تشکل‌های صنفی را سریعاً تمدید نماید.
۶. به فضای امنیتی حاکم بر فعالان صنفی فوراً پایان دهید و معلمان زندانی محمد بهشتی، اسماعیل عبدی و مختار اسدی را آزاد کنید و معلمان تبعیدی و اخراجی را به مدرسه بازگردانید.
شورای هماهنگی در این شرایط، بخصوص نسبت به حفظ جان اسماعیل عبدی که در اعتصاب غذا در شرایط سختی بسر می‌برد به قوه قضاییه و دولت هشدار می‌دهیم. اسماعیل عبدی به خاطر عدم رعایت حقوق اولیه یک زندانی اعتصاب نموده است. شرایط او را بپذیرید تا به اعتصاب پایان دهد. معلمان زندانی را آزاد کنید.
۷. به تبعیض نسبت به معلمان حق التدریسی، آزاد و مربیان پیش دبستانی پایان دهید و امنیت شغلی آنان را تضمین نمایید.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران به‌عنوان یک تشکیلات صنفی و مستقل، پیگیری مطالبات فرهنگیان را وظیفه خود می‌داند و از حمایت‌های مردمی و نهادهای مدنی تشکر می‌کند و تأکید دارد که مطالبات فوق دست‌یافتنی است. چگونه ممکن است برای افزایش حقوق معلمان و کیفی سازی آموزش بودجه و اعتبار کافی وجود نداشته باشد درحالی‌که به گفته مسئولان میلیاردها دلار ارز از کشور خارج می‌شود و روزانه اخبار اختلاس‌های میلیاردی را می‌شنویم؟!
شورای هماهنگی از مسئولان می خواهد که باتوجه به اذعان همه ی آنها در رده های گوناگون مسئوولیتی برای برآورده شدن این خواسته های برحق و اجرای مصوبات پیشین از خود حسن نیت نشان دهند، بدیهی است که تشکل های صنفی فرهنگیان سراسر کشور آماده ی هرنوع راهنمایی و همراهی برای بررسی راهکارهای برون رفت از وضعیت فعلی است اما در صورتی که روند بی توجهی و انباشت این مطالبات و عدم پرداخت معوقات ازجمله پاداش بازنشستگان، دستمزد حق‌التدریس، سرانه کافی و لازم مدارس و…. ادامه یابد شورا از تمام ظرفیت های خود و از هر کنش اعتراضی مدنی و مسالمت آمیز استفاده خواهد نمود
با آرزوی روزهای بهتر برای مردم ایران و مجموعه ی آموزش و پرورش کشور.
شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران
اعتراض به تخریب گورهای بی نام و نشان اعدام شده های دهه شصت
نبردی خاموش اما جسورانه و انقلابی
اخبار روز: گروهی از خانواده ها و بازماندگان کشتارهای سیاسی دهه ی شصت که با نام «بخشی از جنبش دادخواهی مردم ایران»، نسبت به ادامه ی تخریب گورهای بی نام و نشان زندانیان سیاسی اعدام شده در دهه ی شصت اعتراض کردند. اخیرا سازمان عفو بین الملل و سازمان عدالت برای ایران، با انتشار اسناد و مدارک تازه ای از تلاش حکومت ایران برای محو آثار جنایات صورت گرفته در دهه ی شصت پرده برداشتند.
متن بیانیه «بخشی از جنبش دادخواهی مردم ایران» را در زیر می خوانید:
اجازه ندهیم که روند تخریب گورهای بی نام و نشان زندانیان سیاسی اعدام شده در دهه شصت ادامه یابد!
نزدیک به چهل سال است که مسئولان جمهوری اسلامی ایران با بیشرمی تمام مخالفان سیاسی خود را با هر گرایش و عقایده‌ای، با انواع محرومیت‌ها و محدودیت‌‌ها روبرو کرده و در نهایت آنها را به بیرحمانه‌ترین شکل ممکن دستگیر، زندانی، شکنجه و به قتل می رسانند. به ویژه در دهه شصت هزاران زندانی سیاسی را در تهران و سایر شهرهای بزرگ و کوچک، بدون اطلاع خانواده‌ها اعدام و در گورهای فردی و جمعی مدفون کردند.
بی‌عدالتی مسئولان جمهوری اسلامی به اینجا ختم نمی‌شود، بلکه پس از قتل‌های سازمان یافته برای حذف دگراندیشان و مخالفان سیاسی خود همواره تلاش کرده‌‌اند که آثار این جنایت‌ها سر به مهر باقی بماند. تخریب گورهای این اعدام شدگان حرکتی سازمان یافته و برنامه‌ریزی شده برای پاک کردن آثار این جنایت‌هاست. خاوران نمونه‌ای از گورهای فردی و جمعی زندانیان سیاسی اعدام شده در جاده خاوران تهران است. جمهوری اسلامی بارها آنجا را با بولدوزر یا به وسایل دیگر تخریب کرده و تمامی نشانه‌های خانواده‌ها را از بین برده است.
آخرین بار در فاصله بین ۲۰ تا ۲۷ دی ماه سال ۱۳۸۷،بخشی از گورستان خاوران را تخریب و با بولدوزر زیر و رو کرده و خاک تازه بر آن ریخته و درخت‌های ضعیف در آنجا کاشتند و پارچه‌ای با نوشته: «طرح توسعه و سازماندهی گورستان اقلیت‌های مذهبی» با امضای بهشت زهرا، در آنجا نصب کردند. تعدادی از خانواده‌ها به نمایندگی از طرف مادران و خانواده‌های خاوران به بهشت زهرا مراجعه و از این اقدام شکایت کردند، ولی تا به حال هیچ مقام مسئولی پاسخی به خانواده‌ها نداده است.
در دهم اردیبهشت ۱۳۹۷، سازمان عفو بین‌الملل و سازمان عدالت برای ایران بر مبنای تحقیق مشترک، در بیانه‌ای اعلام داشته‌اند که جمهوری اسلامی در حال تخریب آثار جرم کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت، در هفت شهر است. این تخریب‌ها با خاک برداری با بولدوزر، جاده سازی، ساختمان سازی، انباشت زباله و ساخت قبر جدید در محل گورستان‌های اعدامیان دهه شصت صورت می‌گیرد. آنها شواهد جدید از جمله تصاویر و فیلم‌های ماهواره‌ای و ویدئوها و عکس‌هایی از این گورها در تبریز، قروه، مشهد، اهواز و شهرهای دیگر به دست آورده‌اند که این تخریب‌ها را نشان می‌دهد.
ما بخشی از جنبش دادخواهی مردم ایران و خانواده‌های زندانیان سیاسی اعدام شده، این اقدام جنایتکارانه جمهوری اسلامی ایران را محکوم می‌کنیم. ما تمامی دادخواهان و مردم شریف و آزاده ایران و جهان و سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی مدافع حقوق بشر را فرا می‌خوانیم که جلوی این روند تخریب و از بین بردن آثار جنایت سازمان یافته حکومتی را بگیرند. ما اجازه نخواهیم داد که گورهای عزیرانمان را تخریب و استخوان‌های آنها را بربایند و یا لگد مال کنند. استخوان‌هایی که شاهدان این جنایتند و باید روزی تک به تک شناسایی شوند و با احترام دوباره به خاک سپرده شوند. ما باید بدانیم عزیزان ما چرا و چگونه اعدام شده‌اند و محل دقیق دفن آنها کجاست.
دانستن حقیقت حق ماست.
بخشی از جنبش دادخواهی مردم ایران
۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۷