اخبار روز: www.akhbar-rooz.com
سه‌شنبه ۲۰ آذر ۱٣۹۷ – ۱۱ دسامبر ۲۰۱٨
* اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه و فولاد اهواز، طلیعه پیوند مطالبات صنفی با مبارزه سیاسی است
در حالی که اعتصاب هزاران کارگر فولاد اهواز و نیشکر هفت تپه در اعتراض به حقوق معوقه و وضع معیشتی خود چهارمین هفته را پشت سر می نهد، گروه های اجتماعی بزرگی چون دانشجویان و معلمان با شعار “دانشجو، کارگر، معلم، اتحاد اتحاد” حمایت خود را از این اعتصاب اعلام کرده و در تظاهرات خیابانی کارگران شرکت کردند. علاوه بر این، شعارهای مطرح شده در این اعتصاب ها به طور مستقیم سیاست های ضدکارگری جمهوری اسلامی و فساد و ناکارآمدی حکومت را هدف قرار داده است.
کارگران فولاد اهواز با شعار “نه حاکم نه دولت، نیستند به فکر ملت” به روشنی هم دولت و هم کل حاکمیت را مسئول وضعیت وخیم اقتصادی و تباهی زندگی زحمتکشان دانسته و مطالبات صنفی خود را با مبارزه سیاسی پیوند زدند.
در حقیقت این دو اعتصاب که حلقه دیگری از زنجیره اعتراضات سراسری یکسال گذشته از جمله اعتراض کارگران کارخانه ها و تولیدی های مختلف، معلمان، کامیون داران، کشاورزان و تراکتورداران اصفهان، سپرده گذاران و مال باختگان، آسیب دیدگان آلودگی محیط زیست، پرستاران، بازنشستگان، بازاریان و مغازه داران را تشکیل می دهد، نوید بخش تکامل اعتراضات صنفی به مبارزات سیاسی است.
ویژه گی دیگر این دو اعتصاب مانند اعتصاب سراسری معلمان، فاصله آن از جناحهای حکومت و استقلال صنفی و سیاسی کامل آن است. امری که درگذشته کمتر سابقه داشت و به همین علت نیز با وجود وسعت و گستردگی و دوام اعتصابات، از سوی جناحهای متصل به حاکمیت نادیده گرفته شد.
در اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه و فولاد اهواز همچنین ابعاد بی سابقه فقر و درماندگی اقتصادی زحمتکشان، دره عمیق بین فقر و ثروت، فساد ناشی از سیاست ناکارآمد واگذاری شرکت های تولیدی به وابستگان نظام، تحت عنوان خصوصی سازی، بیش از گذشته عیان شد و کارگرانی که ماه ها حقوق ناچیز ماهانه خود را دریافت نکرده اند شعار سر دادند که “این همه بی عدالتی، هرگز ندیده ملتی”.
اگرچه پاسخ این اعتراض های حق طلبانه و مسالمت آمیز از سوی حکومت جمهوری اسلامی همچون گذشته بازداشت و احضار بیست نفر از کارگران و نمایندگان شورای آنها از جمله اسماعیل بخشی، سپیده قلیان، محسن آرمند، حسن فاضلی و محمد خنیفری بود، اما از تجربه گرانبهایی در زمینه شکل گیری رهبری جنبش های مدنی پایدار در صفوف مبارزات صنفی و سندیکایی کشور خبر می داد.
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه اعلام کرده که خانواده های اسماعیل بخشی و سپیده قلیان در ملاقات، آن ها را در وضعیتی وخیم مشاهده کرده و متوجه شده اند که متاسفانه هردوی آنها به شدت مضروب و تحت فشارهای جسمی و روحی شدید بوده اند. در همین ارتباط گروهی از کارگران هفت تپه با حمایت و همراهی صدها نفر از مردم شوش در برابر فرمانداری این شهر تجمع و با شعار “کارگر زندانی، آزاد باید گردد” به سیاست سرکوب تشکل های صنفی اعتراض کردند.
ما از این اعتصابات صنفی و خواسته های بحق آنان پشتیبانی می کنیم و بر این باوریم که جمهوری اسلامی به سبب ناکارآمدی و سیاست های داخلی و خارجی مغایر با منافع ملی و فساد نهادینه در سرتاپای ساختار آن، نه تنها نمی خواهد بلکه نمی تواند اوضاع آشفته اقتصادی و سیاسی کشور را سامان دهد. بنابراین برای جلوگیری از فروپاشی اجتماعی بیشتر، راهی جز گسترش مبارزات مدنی و سیاسی خشونت پرهیز برای وادارساختن این نظام به تمکین در برابر خواست ملت یعنی کناره گیری مسالمت آمیز از قدرت و گشودن راه برای استقرار نظامی دموکراتیک مبتنی بر رای آزاد مردم و متکی بر موازین جهانی حقوق بشر وجود ندارد.
۱۹ آذر ۱٣۹۷ – ۱۰ دسامبر ۲۰۱٨